state-of-being, 11 februari 2015

bogdan-days

inderdaad ga ik de kleine periodes in myn dagboek hier voor uw ogen, van voren af aan telkens, een naam meêgeven. sinds gisterenmiddag, 10 februari 2015, zyn de zogedoopte "bogdan-days" begonnen, dewelke hopelyk wel niet te lang zullen blyven voortduren, gezien ze geld kosten.

    bogdan namelyk een roemeense, slovaakse of anders misschien een tonkinese bejaarde kleine klusjesman zynde, die de versleten ingebouwde kast in myn boven-slaapkamer geheel aan het neêrtimmeren is, met beitel en koevoet. een voordeel van die krasse kerel is dit volgende: wanneer hy binnenkomt, laat hy je zien hoe lenig hy nog is: in een gebroken soort engels-nederlands spreekt hy uit:"kyk 'ns", en dan doet hy vlak voor je neus een waarachtige grand-ecart.

    een nadeel is misschien wel dat hy geen rybewys of alleszins geen automobiel beheert, zodat je hem zelf overal naartoe dient te ryden, by voorkeur naar die marokkaanse bouw-winkel in de veldstraat. een echte hard-boiled winkel. toen we er binnenkwamen, was een klant juist bezig met hard te roepen tegen een jonge winkelbediende:"een deur? een deur? heb ge my soms horen zeggen een deur?" "ja..." "nee!! deur-en! ik moet maken deur-en, niet één deur, véél deuren! véél deuren!" "okay..."

    bogdan vroeg ze om een plint van één meter en vyftig centimeters. ze halen een stengel boven. "is één meter vyftig, voilà." "neen," zei bodgan, "niet goed." "maar - dit is één meter vyftig!! kyk!! ik ben zelf een meter tachtig en die plint komt tot hiér! zie! is één meter vyftig!" bogdan pakt, onverstoord, zyn lintmeter uit zyn kontzak. en meet het spel helemaal op. dan wyst hy aan: de plint is één meter vyf-en-veertig.

    goed van hem!

    voorts staan deze bogdan-days, om het dus zo te hebben, in het scherpe teken van mondiale zorgen. daarstraks op het nieuws: die oorlog in oekraïne; kindjes van vyf die moeten wegduiken onder een salontafel om te proberen te schuilen tegen luchtbombardementen; en daarna een zeer ernstig commentator in de studio: die oorlog kan, als het misgaat, heel europa en ook de verhouding europa-amerika aan flarden scheuren. en dan, zei die man, is het voorby met de vredige decennia hier.

    we hebben weêr zeer slechte stuurlui aan het roer. opboden van macht.

    toen kik een kind was, hoorde ik het meermaals worden bezworen: er heeft, zeiden ze, in de gehele geschiedenis der mensheid nooit één generatie bestaan die geboren werd en stierf zonder daartussen minstens één oorlog te hebben moeten meêmaken. en jawel: myn niet eens zo oude pa, werd nog geboren in de een etmaal lang overvliegende schaduw der geallieerde vliegtuigen richting duitsland. hopelyk is het niét waar evenwel.

    intussen ryd ik, in waarheid, geruisloos door de nachtelyke straten van een verlaten antwerpengrad, om her en der affiches in brievenbussen te steken, betreffende "victor glorieux en de jammerklacht, 12 maart, arenberg." opnief belcanto maar ook jan de smet van de nieve snaar heeft gereserveerd...

    morgen naar klara, pompidou; worden geïnterviewd door, geloof ik, chantal pattyn, by wyze van voor-reklaâm voor sherlock. te zaterdag hetzelfde maar dan op radio1, in dat programma van sven speybrouck.

    tegen dat die oorlog uitbreekt, zal dit huis, waar ik woon, wel geheel zyn uitgebouwd tot een cultuurfort; dus wél met breekbare glazen deuren en zo, doch met binnenin genoeg leesboeken, muziekcassetjes en zoethout-thee-zakjes voor zeventig winters. (het eerste dat ze zullen kapotmaken, is de ellentriek; en daarmeê het internet...)