29 october 2020

eindelyk eens buiten op het terras in de driezit geslapen, onder het gigantische paardendeken dat luv al zo dikwyls heeft willen weggooien, maar waarvan ik de waarde al eens leerde kennen toen ik een nachtje in de auto moest zien door te brengen, hartje december in de ardennen. zoals verhoopt, was dit aardige potje tuin-slapen een fantastische meêvaller, verse lucht, één fluitende vogelsoort in het klimop tegen de muur en de prachtige geluiden van de voorbydenderende goederentrein van spoor noord. twee kaarsen op de salontafel. bedolven onder de anti-muggenzalf, dat ook...

    maar niét was het een succes als een strategie om de werklieden te slim af te zyn, die iedere morgen met hun cementlaarzen aan hun lawaaiige voeten, myn slaapkamer zyn komen binnenrennen, telkens precies wanneer ik in m'n laatste dromen verwylde - net nu moesten ze ineens om zes uur smorgens in den hof zyn!

    ook jammer dat één van die lieden, om een venster aan te pakken, op het idee kwam om bovenop de lavabo te gaan staan; zelf weet ik al van myn tiende levensjaar dat een lavabo van zoiets uit de muur komt, gvd!!!

    wat een stress - we zullen bly ademhalen zyn als dit achter de rug is...