gast-auteur

                               HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA

van onze correspondent in de jungle robertus baeken

                                   aflevering 48

Het menselijk failliet

Hedendaagse marktonderzoekers hebben al geopperd dat er veel ongeduld is bij de jeugd. Daarnaast wijzen zij erop dat de nog weinige lezers van tegenwoordig vaker naar goedkope zakformaatboekjes grijpen dan naar de meer prijzige vuistdikke. Ofschoon ten gevolge van de arbeidsduurverkorting de vrije tijd de laatste jaren aanzienlijk is toegenomen, vermoeden zij dat dit alles toch eerder te maken heeft met het jachtige van onze moderne samenleving, dan met de hogere kostprijs. Want zeg nou zelf: wie heeft vandaag nog zo’n kanjer als ‘Oorlog en Vrede’ op zijn salontafel liggen?

   Wel, meer dan je denkt, zeggen vandaag diezelfde marktonderzoekers. Uit hoofde van hun beroep draait de kwestie bij hen vanzelfsprekend veeleer om het verkopen van een product dan om wat er daarna mee gebeurt, zoals in dit geval: het lezen. En dat geldt niet minder vaak zo voor de koper.

   

Want stel nu eens dat deze een aangekondigde bezoeker over de vloer krijgt. Dan is zo’n op pagina 615 openliggende ‘Oorlog en Vrede’ toch mooi meegenomen. Uiteraard bedoel ik niet: door de bezoeker; want dan zou hij een dief zijn. Nee, het gaat erom dat de gastheer hiermee op de bezoeker een zekere, gedegen indruk maakt. Maar ook voor de bezoeker zit er een voordeel aan. Want nadat hij is uitgenodigd om plaats te nemen, kan hij toch niet in eenzelfde beweging - ik verzin nu maar - zijn aktentas openen, de papieren van een levensverzekering bovenhalen, openspreiden en zijn klant een pen aanreiken om die meteen al door hem te laten ondertekenen. Nee, hij moet eerst met iets anders voor de dag komen. Gelukkig maar kan hij zo, in plaats van tegen zijn goesting gebruik te maken van de eerste de beste gemeenplaats, zoals de dwaze opmerking dat buiten het zonnetje schijnt of dat het opgehouden is te regenen, zijn gastheer en zichzelf eventjes de kans bieden tot zowel een gemoedelijk als hoogstaand sociale talking. Zonder hiermee onder elkaar hoogdravend intellectueel te willen doen, wordt de gastheer de gelegenheid geboden wat over het boek uit te wijden. Zo kan hij bijvoorbeeld zeggen dat deze roman uit het Duits vertaald is. Dat de schrijver Thomas Mann in … ‘ja in 1930 geloof ik, voor dit kolossale werk welverdiend de Nobelprijs ontvangen heeft.’ Enzoverder.

   

Aangezien een Nobelprijs iets groots betekent, iets magistraals, zal Oscar van Kleut voor dit werkje nooit een dergelijke prijs in ontvangst nemen. Dit geldt evengoed voor de goed lopende boekjes van Courhts- Mahler of Edgar Rice Burroughs. Bovendien wordt zulke prijs nooit postuum uitgereikt. Dit geldt trouwens voor alle schrijvende werkezels voor wie het door hun definitieve afwezigheid onmogelijk wordt gemaakt een speech te houden om daarop met een niet minder welsprekend gebaar van dank de hand te openen voor een gulle check. Desondanks houd de redactie er zich aan de welgemeende raad van de marktonderzoekers op te volgen door aan dit al wat lijviger geworden boekje nog een tweede epiloog toe voegen. 

WORDT VERVOLGD