uit het schriftje

jy bent een mens. dat is eigenlyk een zekerheid. en dat is op zich al heel wat. één mens is eigenlyk de integrale kosmos. dat kan je soms voélen aan de wydte van je armen en je benen.

goed, enough... "het zweverige", dat is iets waar je zeer goed voor moet opletten - niet in het leven van alle dag, maar in teksten. zweverige teksten zyn enorm vervelend.

in het tekenen ben ik het voortdurende scoren precies eventjes kwyt... des zomers ging het vanzelf, was het zuivere magie... gisterenavond byvoorbeeld, kwam ik er echter nergens meer meê... misschien deugt het basismateriaal nu minder?... het voelt echter alsof de zon ermeê te maken had, alsof de zomerzon my die prenten allemaal heeft ingeblazen...

    --- zal van houding moeten veranderen...
    ik zal moeten begrypen dat wat nu komt, "de wintercollectie" moet heten...

dat vond ik in centraal-africa het ergst, toen ik daar was: àltyd één en hetzelfde weêrtype (het regenseizoen niet meêgerekend.) wy vloeken natuurlyk op de kou en op de gedurige regenval - maar in de grond zyn wisselende temperaturen een grote zegen... àltyd hetzelfde weêr, ook van smorgens tot savonds, dat is echt moordend saai...

zuid-europa is wel goed... california en zo, lyken me ook wel wat...

grmlll, hier moet ik ermeê ophouden; het werd elf uur savonds - en nu moet ik alsnog, zo laat in het weekend, myn les-voorbereidingen treffen... ...