in waarheid had ik voor vandaag wel allerlei klussen gepland. ik moest een bepaalde versterker gaan terugbrengen naar een vriend op de gitschotellei*, en ook zou ik normaal gezien zyn begonnen aan het afvoeren van stapels en stapels waardeloos leêg goed. echter: precies dat luv geen tién nagels heeft, maar driehonderd-en-tien, zolang als die wegbleef.
dus ik had de gehele tyd de wagen niet ter beschikking.
dus ik moést wel in die zetel blyven liggen...
*een antwerps natuur-fenomeen, hetwelk alleen specifiek door antwerpenaren gekend is: het "gitschotel-moment".
iédereen die pas in antwerpen aankomt, denkt een paar jaar lang, geheel argeloos, dat die straat, of beter gezegd die "lei", is geheten: "de git-schote-lei"; en dan komt daar ineens, als by bliksemslag, als een damascus-ervaring, voor ieder apart op een eigen moment, dat drastische, peripeteiasche moment, waarop je inziet: "het is niet gitschote; het is gitschotel. het is de git-schotel-lei."
en dan duurt het nog eens jàren vooraleêr je je erby kan neêrleggen, dat nooit iémand ooit zal kunnen te weten komen, lezers, wat dan wel juist de betekenis zou kunenn zyn van zo'n genoemde "git-schotel".
en dan duurt het nog eens jàren vooraleêr je je erby kan neêrleggen, dat nooit iémand ooit zal kunnen te weten komen, lezers, wat dan wel juist de betekenis zou kunenn zyn van zo'n genoemde "git-schotel".
2 opmerkingen:
Ttijdens Spaanse overheersing waren er enkele soldaten die 's nachts nog drank wilden krijgen. Ze riepen en tierden tot de herbergierster haar venster op de eerste verdieping opende. Die zei dat het niet meer kon. Ze bleven maar roepen en toen heeft ze haar bedpan in de vorm van een schotel door de venster uitgegoten. Eén van de soldaten zei in gebroken Nederlands "Gij, lelijke giet schotel".
dat lykt me volks-etymologie...
Een reactie posten