ik was met paul horemans. we moesten naar boven maar achter die liftdeur was er alleen maar een trap die naar beneden ging. iemand deed een uitleg die ik niet goed begreep, maar waaruit paul afleidde dat het klopte dat we langs die steile trap met dunne treden naar beneden moesten.
de trap verwerd tot een smalle, extreem claustrofobe schacht waardoor je naar beneden moest glyden, precies zoals beschreven in myn boekje "het verborgen ryk"; dit is een van myn archetypische angst-visioenen; terwyl ik naar beneden gleed door de alsmaar smaller wordende schouw, riep ik uit: "dit haat ik! dit haat ik! dit haat ik!" toen kwam ik toch goed neêr; en toen werd ik wakker.
een paar dagen geleden droomden-ik dat myn haar de vorm had van een vogelnest. diep in die gevlochten takken lag er allemaal rommel, dat ik er nu allemaal uit verwyderde; blikjes, een plastieken bekertje, een leêg zakje chips, etc.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten