deze was toch wel de spannendste... cannibalistisch tuig in een post-apocalyptisch dennenbos... die klootzakken in die vervallen caravan ginder, kan je beter vermyden - maar ze hebben de medicatie van myn vriendin op zak, dus ik zal er wel moéten zien binnen te breken, ha-ha...
ook byzonder: er wordt niet één woord in gesproken. zoals in die zeldzame stripverhalen zonder één tekstballon; dat krygt meestal iets byzonder hypnotisch, iedere beweging als een anekdote én een embleem tegelyk, altyd die twee tezamen (dwz: als je geen woorden gebruikt, dan begint al het andere eens temeer te spreken; gezichtsuitdrukkingen of course, maar ook wandel-richtingen, gevonden objecten, arm-bewegingen, ...)
een paar keer heel hard moeten verschieten, wat voor dit soort films toch de finale ambitie is...
en gelukkig geen expliciet bloedvergieten of geweld, best suggestief, dus niet horror maar old school thriller...
ook die wilde honden aldoor, die steeds zomaar ergens vandaan kunnen komen gesprongen, zyn echt grellig...
ook die wilde honden aldoor, die steeds zomaar ergens vandaan kunnen komen gesprongen, zyn echt grellig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten