er hing een smerig regenweêrtje toen ik, zaterdag 6 décember 2025, om 19:05u, in myn renault was gestapt, bedoelende een optreden te gaan bywonen, zoals dit georganiseerd was door dirk en annemie op linkeroever. in vogelvlucht betekent dit vyf minuten ryden, in de praktyk een volle veertig minuten - wat nog steeds érg vlug is, vergeleken by een gebruikelyke konynen-pyp-uitdaging.
ter hoogte van, nog vlakby huis, het tankstation aan de schynpoort, overigens één van de àllerlelykste stukjes stadsarchitectuur ter wereld, zag ik, vlak voor myn neus, een tamelyk afgryselyk verkeers-accident zich voltrekken.
dit ga ik nu even uitleggen, en dat zal alles zyn. het is drie uur snachts en ik wil gaan voortlezen in die marc lanegan-biographie...
op alledrie de rystroken staan alle wagen-slierten stil. kikzelf en die voor en achter my, staan op de meest rechtse strook, met rechts van ons een oprit naar een nafstation. vlak voor my, maar dan op het middenvak, staat er een auto te pinken; die wil, duidelyk, ertussen glippen, om over te steken, allicht om te gaan tanken.
vlak nààst my echter, dus ook op die middenstrook, àchter die pinkende auto, staat er nog een tweede vehikel te pinken - namelyk: een totaal kolossale camion, in twee aan mekaâr gekoppelde delen; twintig meters lang, acht meters hoog. die camioneur wil evenééns oversteken - allicht niet voor dat tankstation, doch wel om, aan het kruispunt, verderop, naar rechts te kunnen. ik zie wel dat die camion pinkt, dat zie ik aan zyn zylampen, dwz aan de lampen in de zywand van zyn tuig - maar: die argeloze automobilist voor my, die kàn dit niet in de gaten hebben.
het verkeerslicht springt op groen. die auto voor my, laat die manoeuvrerende auto links van ons verder passeren, dwz naar rechts oversteken, naar dat naftstation. dan rydt die auto voor my, waarom ook niet, weêr verder. doch ondertussen is ook die enorme camion een verder gereden. en nu zwenkt die camion dus evenééns naar rechts. maar: die auto voor my is daar aan het ryden. dus: die camioneur heeft dat niet in de gaten. dus: die rydt gewoon verder, robuust, baf, diagonaal de rechtse rystrook op. die camion botst, vlak voor myn neus, tegen die auto aan - hy drukt die auto als een lucifersdoos de baan af. dat duurt echter eventje voort, dwz: niet "eventjes botsen en gedaan"; wel in tegendeel. die camioneur heeft zelfs niet in de gàten dat hy iemand van de baan aan het afryden is. dus die doet vrolyk door (hoe kan die zo imbéciel zyn?)
in mekaâr gedeukt als een accordeon, eindigt dat autootje op het fietspad, 90 graden gedraaid, dus helemaal dwars. de camioneur, intussen, heeft het dan toch begrepen. hy stopt met ryden, staande in volle lengte schuins over midden- en rechterstrook.
als ik zélf twee metertjes verderop in deze file was aangeland geweest, wz als ik thuis tien seconden vroeger was vertrokken - dan was ikzélf het geweest die, met gratis whiplash erby, naar het autokerkhof had kunnen staan bellen.
de rest van de rit hel, by slagregen, slechte verlichting, wegenwerken en nog meer nerveuze camionchauffeurs.
het heerlyke optreden van ernst en deborah by dirk en annemie, in de le corbusierlaan, linkeroever, maakte wél alles weêr goed. ernst heeft een nieuwe plaat uit en die is een absolute aanrader.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten