ik ambieerden-'t nooit om huisvader te worden, zodat ik het eigenlyk jammer vond toen ik, tien jaar geleên, moest merken hoe, geleidelyk aan, deze my dierbare blog helemaal geraakte ingepalmd door myn twee children; gelykerwys moet ik het vandaag aanzien, lezers, hoe nu ook door myn leraarschap deze blog helemaal wordt overwoekerd. ik geef in principe maar parttime les, om den praktischen brode - maar: als je dit virtuele dagboek erop wil naslaan: hier gebeurt precies niks anders meer als speelkoeren, huistaken en bordvegers.
wat ook wel komt doordat, daar tegenover, myn àndere leven, het theaterleven, heel erg saai is. in de grond geldt in het toneelwereldje steeds alleen maar het idee van "ieder voor zich". in de grond vindt daar iedereen alleen maar zichzélf interessant; "ikke ikke ikke", dàt is de hele kunstwereld. echt. de gesprekken gaan daar ook al sinds jaar en dag, na iedere zes minuten, over subsidies. of anders ook over karel michiels, georges eekhoud of erna metdepenningen, en wat die wel niet hebben durven te schryven in de standaard, of in het magazine "et cetera", voor steeds diezelfde zeshonderd lezers. die zelf ook toneel maken. merkwaardig hoe juist dààr, waar de verbeelding als handelswaar geldt, de verbeelding zelf zoverre te zoeken blykt.
anyway, op het school, alias "de dovo", was het smorgens meteen prys: in het gehele gebouw, dat er yskoud en pikdonker bylag, bleek de ellentriek te zyn uitgevallen. zelfs in de gehele straat. "dit kàn niet worden opgelost op een halfuurtje tyds - onze krokus is al begonnen!" too bad: om halftien begon zelfs het kopieerapparaat vanzelf weêr te draaien...
merkwaardig: de derdejaars ellentriekers en derdejaars bio-esthetici waren myn klas al binnen, ik stapte op myn deur af om die te gaan dichtdoen; toen stonden er voor myn neus ineens twee leerlingen die ik niet kende:"meneer," zei de linkse, "wy zouden ook les van u willen krygen."
echt?
wat?
ze bleven daar staan, alsof dit een vrye markt betrof.
"maar - jullie kennen my toch niet eens?"
"jawel, want wy - "
"ja ja! ik weet het al! jullie hebben my gezien op dat snapchat-filmpje, waarin ik my zo heel erg kwaad maak!"
"ja!"
"maar - daar is toch niks aan? je wil toch geen les hebben van een leraar die zo ineens heel kwaad wordt?"
"ja maar," zei die linkse weêr. "toch lach jy altyd."
pfieuw... ain't that special, beste lezers?
"awel - bedankt..."
nog altyd bleven die daar staan.
"wel, in ieder geval: ik hoop zelf ook dat jullie vroeg of laat in myn klas terechtkomen - maaar nu moet ik beginnen werken, da-ag!"
voor de eerste keer in myn leven echt goéd lesgegeven ook. eerst, voor die derde ellentriekers en derde bio-estheten: sigmund freud in een notendop. recht naar het zenuwstelsel. het ik, het es, het über-ich. de driften tegenover het geweten. de neurosen die daaruit voortspruiten. de enige uitweg voorhanden: sublimeren (dwz de kern van die les, een luister-oefening; wat betekent het schooltaalwoord "sublimeren".) voor de eerste keer ooit hebben alle twintig die wilde apen 50 minuten aan één stuk door zitten luisteren. plus, het volgende lesuur: schryf een opstel rond de vraagstelling 'wat betekent sublimeren' - de resultaten reeds nagelezen: quasi allemaal 9 op 10.
het vyfde les-uur: voor de vyf-economen: HET PAK VAN DE SJAALMAN. god! het pak van de sjaalman (voor buitenstaanders: een legendarisch tekst-fragment uit de intro van de max havelaar); hierover zou ik ook onbetaald willen lesgeven, desnoods veertig les-uren na mekaâr, zonder leugens. dit behoort de beste litteratuur aller tyden. het pak van de sjaalman.
yeah, vandaag was een goede dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten