vrijdag 31 juli 2020
linkie
https://www.mixcloud.com/radiorix/30072020-studio-vitalski-op-radio-rix/?utm_campaign=notification_new_upload&utm_medium=email&utm_source=notification&utm_content=html
state of being, 1 aûgustus 2020
ondanks het snikhete weêr (38 graden in de schaduw), vandaag toch wél exact één vuilniszak in één keer helemaal naar beneden gedragen, zonder hulp van buitenaf. die zak,- namelyk een lichamelyk tamelyk omvangryke, blauwe pmd-zak -, stond, zoals gebruikelyk, in de keuken, tussen de koelkast en de kleêrwasmachine, maar was zo erg gevuld, dat ik er eerst een paar spullen uit heb moeten verwyderen; anders had ik hem eenvoudigweg niet kunnen dichtknopen. de verwyderde spullen (twee leêge waterflessen spa rood en een doos yoghurt), heb ik eerst eventjes opzy gelegd, op de wasmachine, maar later in een niéve zak weggestoken.
het bleek niet zo eenvoudig of toch zeker niet zo vanzelfsprekend, lezers, om helemaal tot beneden te geraken, toch zeker niet langs het terras, doordat er op die yzeren trap aldaar, door de gevel-werker van dienst, een plastic zeil is aangebracht, dat dient om verfspatten op te vangen. een erg dunne plastic, dus voor je het begrypt, scheur je die aan stukken - wat uiteraard totaal niet de bedoeling is; het zyn niet onze spullen maar het zou toch op onze conto terechtkomen dan.
de vuilnisophaaldiensten van antwerpen passeren pas op dinsdagavond in deze buurt (dwz: in de vandaag terecht zo mondiaal gestigmatiseerde seefhoek, waar 5 mensen op de 6 met corona in het hôspitaal liggen), maar: pmd is toch relatief proper afval, dus okay. hoewel, om het juist te hebben: met dit warme zonneweêr de goden niet willende tarten, heb ik die zak uiteindelyk dan toch maar, in afwachting tot dinsdag, in de garage opgeborgen, in de relatieve koelte. nu alleen zorgen dat ik die daar niet vergeet - hola!, besef ik nu ineens pas dat we dan aan zee, in oostduinkerke zullen toeven!...
vervolgens weêr in de zetel gaan liggen. zelfs niet met een boekje. myn ledematen gewoon uitgespreid zoals verlamd, als een volmaakt gebakken struisvogelei...
donderdag 30 juli 2020
lectuur 1/17
daarom dacht ik à propos, vlak voor ik de baan op ging:
over welke boekjes zou ik in myn eigen bibliotheek over dit onderwerp beschikken?
een stuk of 15 eenheden, hier eens in een overzichtje...
2/17
niet te lyvig,
mooi genoteerde impressies,
aangrypend,
netjes en puur...
4/17
zegt soms één alinea lang de gehele tyd hetzelfde.
terwyl: hoe dan byvoorbeeld arno's zoon tot stand is gekomen, daar heb je als lezer het raden naar; ineens lees je, op pakweg bladzyde 200, dàt ie een zoon heeft, en dat die al 16 is ook.
voor een biographie onvergeeflyk...
tevens dé nummer 1-prys voor imbeciele titel:
"een lach en een traan" -
hoe is dàt mogelyk...
5/17
"mijn leven".
voilà.
aangrypend de passages over zyn huwelyk met marcella, die alsmaar meer extreem kuis-verslaafd werd;
bvb: vrienden die op bezoek kwamen, en die naar het wc moesten: die moesten naar het café op de hoek van de straat,- want: "de wc hier is net gekuist."
ook die mémoires over zyn kanarievogels, hoe die doodgingen doordat ie als kind in hun vogelkooi een gaskachel installeerde...
6/17
professioneel.
nu, na z'n dood, schynt nog steeds zyn ster te ryzen, geciteerd als hy wordt door nieuwerbakken artiesten als tourist lemc...
7/17
toch eigenlyk een zeurkous...
om je zo frêle te will opstellen,
om zo vanzelfsprekend "de gevoelige" te spelen...
"vlaanderen was te hard voor haar," "die té volkse braderyen, die hebben haar kapotgemaakt," ... - jaja...
tenminste had ze toch gigs, en tenminste werd ze toch gespeeld op de radio, etc.
deal with it.
8/17
hy was toen zo arm, dat hy die chocolade met opzet op zyn mouw morste, zodat hy dit er savonds voor zyn kinderen weêr kon afkrabben.
én: hy had een tydlang een café in de wolstraat in antwerpen.
van jan delvaux zelf vernam ik daarjuist nog, dat hy bovendien, een tydlang, ergens in kasterlee of daar in de buurt, een tankstation runde, haha...
9/17
"zo ben ik nu eenmaal"
"de moeilyke jaren"
"de waarheid"
gearresteerd in de oostendse duinen door een agent in burger, die nauwgezet had gedaan alsof ie een homo was, speciaal om ferdy te strikken...
dat soort tyden, nog niet zolang geleden...
10/17
magistraal - maar toch ook wat overschat...
dat levenslang aangekondigde boek van anthierens was toen zowat dé sisser van het jaar... maar vandaag is het toch tof om het in huis te hebben...
doet denken aan de alsmaar verwachte biographie van claus door piet piryns - hoe zou iemand dààr nu nog op durven te zitten wachten...
12/17
voor johnny hoes evenwel meer toepasselyk dan voor arno
een hollander, maar sinds 1983 een inwoner van knokke (nu is hy wel dood, al een jaar of tien)
plus: hy zette met telstar-records eddy wally op de kaart
hoes was ook het brein achter "zwarte lola"
13/17
inclusief een obscure photo van wendy als zestienjarige, erg romantisch en ook intrigerend...
dit boek herbergt overigens een van de meest merkwaardige zinnetjes die ik ooit van m'n leven ben tegengekomen, zie verder hieronder;
14/17
de auteur legt ons uit, dat haar echtgenoot (!) is gestorven,- en geeft daar deze volgende verklaring voor:
"danny had t-lymfoom of zo";
dus: "of zo" -
en NIEMAND op die uitgevery heeft daar éventjes gezegd; "ho jongens,- stop that press..."
zo abstract, dat het éigenlyk terug briljant wordt...
15/17
de "lieve antwerpse nachtegaal"...
de biographie van la estrella heb ik ook met zekerheid ergens in huis, maar kan ik nu alsmaar niet vinden...
16/17
jo vincent...
oratoriumzangeres uit amsterdam, die echter meer by ons optrad dan in eigen land...
17/17
ik trok deze photo beneên in de machine-kamer, maar: hier nu pas, boven in de woonkamer, besef ik met aarzeling: wie is deze man eigenlyk, die joseph schmidt? ik dacht een duitse liederenzanger, die ook in belgië hadt gewoond;
maar als ik die naam hier nu google, kom ik uit by een zeker sekteleider, die getrouwd was met mooi 28 verschillende echtgenotes!
-straks meer hierover (zodra ik weêr beneden ben, dan zal ik het boekje nog eens openslaan...)
18/19
"het verhaal van de vlaamse showbizz"...
nog niets in gelezen, besef ik inmiddels...
komt er nog wel eens van, maar ligt nu niet meteen op myn traject...
(dat is een frase die ik cadeau kreeg van myn vriend r.s.; als iemand je een boek cadeau geeft, maar je kan dat boek niet metéén beginnen uitlezen, dan kan je als een oprechte verontschuldiging écht wel aanvoeren: "interessant - maar: dit ligt nu niet meteen op myn traject...")
(een "lees-traject", dat is zelfs het gehele alpha en omega van de kunst van het lezen... hoe het ene boek tot het andere voert, als een gevolg, of anders als een contrast... hoe die boeken onderling communiceren met mekaâr...)
19/19
uiteraard
ik kom daar zelf in voor
guido zit heden in frankryk, maar bestelt van daaruit iédere maand myn nieve boekje...
woensdag 29 juli 2020
agenda
studio vitalski, op radio rix,
met als speciale gasten jan delvaux en zannemie
https://www.mixcloud.com/live/radiorix/
met dank aan cc deurne
onderschat / overschat
overschat: grand marnier
naar waarde geschat: hans kresse
actua
als ik nog één politicus de belachelyke term "gezond verstand" hoor gebruiken, pak ik naar myn revolver!
verdwaalde photo
state of being, 29 juli 2020
de avondklok... hoe vreemd... ik juich dit wel toe, maar dan om een totaal verkeerde reden, namelyk gewoon maar vanuit het idee "om dit eens meêgemaakt te hebben." dus gewoon omdat het eens iets anders is, iets nieuws; vanuit een soort zintuiglyke nieuwsgierigheid...
voor de critieken erop, wat het betekent voor onze politieke tezamenleving, sluit ik my volstrekt aan by de zeggingen van dave sinardet daarstraks. google die dan zelf maar op.
rond het middaguur in de werkkamer myn lig-meubel in stukken gehakt. het ding was, na meer dan vijftien jaar, versleten tot op de draad, ik maakten-er dan ook nog maar zéér zelden gebruik van, en nu is er, zodoende, plaats vrygekomen...
voorts... wat was er nog aan myn orde...
de derde correctie-lezing van "de kempenkrak", vandaag en gisteren; dit schoot veel beter op dan verwacht, zojuist ben ik de finale alinea's zelfs al doorgefietst. myn pa en ma, lies robben-eiland en vervolgens els crawls kyken dit uit de losse pols ook nog eens na, maar veel drastische veranderingen zullen hier niet meer aan nodig zyn. geen wonder, op het toneel alleen al heb ik die tekst reeds minstens een honderdtal keren helemaal opgezegd, compositorisch is daar dus sowieso al oneindig veel over nagedacht. comedy naar papier vertalen, lykt me niet haalbaar, maar die "kempenkrak" is goeddeels een informatieve conference, en daarmeê kan het zeer duidelyk toch wél. sommige live-grapjes vallen uit de boot, maar andere kwaliteiten komen dan weêr aankloppen, voornamelyk dankzy het wegvallen van de tydsdruk die je met toneel altyd hebt...
het zyn vreemde tyden, en het zomert in barakstad...
hoe mooi: héél eventjes waren er die "versoepeling"; en juist dààrtydens kon ik my gaan amuseren in deStudio en in het rivierenhof - en nu weêr in ons kot. dit wil toch eigenlyk wel zeggen dat ik enorm goed bezig ben...
dreamer
een vriendin van my lag naast my in bed, ze geleek me niet aantrekkelyk maar in zekere zin uit beleefdheid maakten-ik avances; eerst scheen ze dit fyn te vinden? dan werd ze erg boos en reageerde zy geshockeerd, en meteen was ze uit deze vreemde slaapkamer verdwenen. wat later kwamen myn kinderen thuis, naar myn goesting iets te vroeg omdat ze wel zeer lawaaiig waren.*** met onder meer de zoons van dick turpin had ik een optreden in het verschiet, bestaande uit prince-covers. ik vond dat we véél te weinig hadden gerepeteerd maar kennelyk was ik de enige die zich zorgen maakte...
afterLink
die besprekinkjes door de enorm belezen 't hart zyn altyd leuk... waarover ie het juist heeft, is niet eens zo van belang...
dinsdag 28 juli 2020
pech en geluk
geluk: een bankkaart waarvan we dachten dat die kwyt was, toch teruggevonden.
state of being, 29 juli 2020
luv is doende, het stapelbed van rocco james conan in mekaâr te vyzen. hoe moeilyk zoiets is, weze duidelyk; in een interview de tien geboden besprekende, zei de hollandse schryver arjan visser wel eens dit volgende, betreffende het verbod "gy zult niet vloeken": "als dàt ooit werkelyk van kracht zou gaan - dan zou ik dus gelyk nooit meer van m'n leven nog aan een ikea-kast kunnen beginnen!"
het goeie is: zelf ben ik er zo buitenaards slecht in, dat ik luv hierby niet eens màg helpen; in plaats van hulp, is in het verleden al wel 'ns gebleken, ben ik aanduidbaar alleen maar juist een extra hindernis.
ook voorts zyn het prachtige dagen, beste bloggers; de children zyn beiden op rolschaats-kamp, de gevel-werken vorderen wonderlyk, bol.com heeft een boekje binnengebracht waarin harry mulisch door boudewyn büch wordt geïnterviewd over goethe. sumbiet eens bekyken...
nu alleen nog hopen dat pitouche het dringend afleert om in onze splinternieve zetels te krabben. we hebben een krabpaal geïnstalleerd, maar uiterààrd is die paal nu exàct het allerenige waar ie geen halve minuut naar omziet... en dat kattenkruid op die paal - is precies niet héél erg welriekend, om dit zacht uit te drukken...
maandag 27 juli 2020
pech en geluk
geluk: toch onverwacht weêr vyf boekjes verkocht...
alternatieve feiten
1. het woord "quarantaine" komt van het italiaanse "quaranta", willende zeggen, "veertig", komende van het gegeven dat tydens de pest, schepen die in italië wilden aanmeren, eerst veertig dagen op een zekere afstand van de kust moesten blyven.
2. de zestiende eeuwse earl of oxford liet een wind in het nabyzyn van queen elisabeth; om die reden moest hy voor zeven jaar het land verlaten. toen hy vervolgens terugkeerde en de koningin weêr onder ogen kwam, zei laatstgenoemde: "ach ja, jouw scheet! die was ik weêr helemaal vergeten!"
3. de 19e eeuwse ingenieur james cowan smith gaf de national gallery van Scotland een halfmiljoen pond cadeau, maar dan op één voorwaarde, namelyk dat er voorgoed een schildery zou worden opgehangen dat zyn hondje verafbeeldde (zie: schilderytje hieronder); het hangt er nog steeds, tot op de dag van vandaag...
4. by aanvang van het jaar 2013 had de nationale bank van zimbabwe 217 dollar in kas.
5. bovenstaand gegeven is iets om over na te denken wanneer we panikeren over de onnoemelyke klappen die onze economie vandaag krygt... laten we pas écht panikeren - als we nog maar 217 euro in kas hebben...
6. doet ook hieraan denken: die van dioxine-eieren die eêrtyds onze regering deden vallen: die zyn toen ten slotte naar africa verhandeld (dat lykt een indianenverhaal, maar ik ken persoonlyk een man die voor een firma werkt die gespecialiseerd is in handel met africa, en die mens heeft daar in eigen persoon aan meêgewerkt.)
Abonneren op:
Posts (Atom)
