HET GEVAAR LOERT IN MOMBASA
wat voorafging: Geïnspireerd door een beroemd ontdekkingsreiziger besluit onze held een in Afrika vermiste landgenote op te sporen. In Mombasa komt hij in contact met de Swahilisprekende Duvel, die hem, met zijn veertigkoppige expeditie, zal vergezellen door de jungle.
‘Twee vormen van liefde bedrijven worden vaak met elkaar verward. In wezen is er maar één waard zo genoemd te worden. Dat is de onbaatzuchtige.’
De verheven betekenis van het woord ‘liefde’ moet bij Clara een curieuze associatie hebben opgeroepen. Ineens begon zij over boeken. Zij, de romantische avonturierster, las dolgraag Courhts-Mahler en Edgar Rice Burroughs… Deze laatste, een Amerikaan, oogstte met zijn Tarzanboeken al jaren succes bij een groot publiek. Misschien had het haar wel geïnspireerd om naar Afrika te komen. Mij had dergelijke lectuur nooit kunnen bekoren. Te veel fantasie brengt me uit mijn evenwicht. Wellicht doordat zij aanvoelde dat ik niet verder op het onderwerp wenste in te gaan, begon ze zonder enige overgang over het hoogromantische ‘Der Lindenbaum’ dat zij de avond te voren vanaf haar paleishut of, zoals alle rond mijn tent samengestroomde dorpelingen, onder een duizelingwekkende sterrenhemel moet hebben gehoord.
‘Kun je mij jouw grammofoon een paar dagen lenen?’
Deze vraag wekte hoop. Had ik dankzij deze prachtige muzikale tussenkomst een begin gemaakt om haar te overtuigen? Had zij na het horen van Schubert plotseling genoeg van die oorverdovende, met de tamtam gemengde kreten van brulapen, elke avond hoog in de boomkruinen? Mogelijk kon ik haar dag na dag en stapje voor stapje met interessante praatjes bewerken, zodat zij daardoor eindelijk het grote gemis van onze hoogstaande Europese cultuur zou beginnen aanvoelen. In dat geval zouden mijn inspanningen met de genomen risico’s niet vergeefs zijn geweest. Daarom vond ik het jammer dat zij net nu over Duval begon.
‘Kan hij dat apparaat ook bedienen?’
‘Jazeker.’
Geen opmerkingen:
Een reactie posten