lang geleden, namelyk exact acht maanden terug in de tyd, deden onze moslimsbroeders reeds hun dertig dagen voortdurende ramadan in strikte lockdown-tyd. daar hoorde je toen zo goed als niks over, in de media noch op straat. vandaag hebben wy drie onze dagen kerst (kerstavond, kerstdag, en die onheimelyke "tweede kerstdag"- maar reeds sinds begin september is het daarover een gezeur geweest. een geëmmer en een getreur. wie kreeg daar niét de kriebels van?
we aten gehaktballen in tomatensaus. tevoren hadden we het twee uur lang ferm uitgezongen in park noord, alwaar de children zich onleêg hielden in de allerhoogste regionen van het klimrek, wyl ikzelf eindelyk eens rustig wat kon mediteren.
zoals myn neef rajesh het onlangs stelde aan de telephoon: "mekaâr niet opzoeken en afstand houden; ik snap niet goed wat het probleem is?"
uiteraard had ik wat grààg aan de familietafel gezeten, nu dit precieze moment van schryven. natuurlyk mag ik niet klaâgen: omdat ik nu toevallig de fun geniet van hét allermeest volmaakte gezinsleven denkbaar...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten