door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
aflevering 15
Een behendig heksenjager is geen grootinquisiteur. Antwoorden afdwingen is altijd stom. Mag je nooit doen! Nu Kamiel ervandoor was en me duidelijk werd hoe Roosje nog altijd van hem hield, had ik hier niks meer verloren. Bijgevolg gaf ik een begripvol knikje in de richting van Hortensia om er stilletjes tussenuit te knijpen, met de staart tussen de benen.
Het principe van het begrip moment in de sterkteleer: een kleine kracht vermenigvuldigd met een grote lengte is evenredig aan een grote kracht vermenigvuldigd met een korte lengte. Aan deze zekerheid kon ik me zolang vastklampen. Meer nog: zij bood mij een uitzicht op een vervolg, bood mij de nodige troost om tussen de bedrijven door verder te werken aan de plannen om mijn modelhuis met de zon te doen meedraaien. Lengte vervangen door tijdsduur leek me thans meer voor de hand te liggen dan de strijd aangaan met Zwart of Grijs door de musical in mijn hoofd verder op poten te zetten. Want voor dat laatste moet je met z’n tweeën zijn, terwijl het ontwerpen van een dergelijk hydraulisch concept zeker veel moeite en eindeloos geduld kost maar tenminste in je eentje wellicht technisch uitvoerbaar.
Na een snelle pan spek met roerei, sloeg ik thuis opnieuw mijn boeken open. Alleen al de berekening op welke schaal de maquette in de praktijk het best zou worden gerealiseerd, kostte mij de rest van de avond.
En geboeid als ik was, ging mijn bedrijvigheid ook op zondag door. Gelukkig waren er nog andere dingen te doen. Want zie, ook een architect moet eten, ook al zit hij met de meest stoutmoedige plannen. En precies zoals andere burgers, moet hij daarvoor op weg. Naar de slager. De groenteboer. De bakker. En precies zoals alle andere verliefde kwasten, schuimt hij hiervoor de buurt van zijn geliefde af, in de hoop haar toevallig tegen het lijf te lopen om zo, minder toevallig, een praatje met haar te slaan, op de hoek van een straat waar het zonnetje volop schijnt en de grijze somberte van gister vergeten wordt. Want zelfs al mag de hoop elkaar te treffen nog zo gering zijn, zij doet ons bewegen, zij stuwt ons voort. Zij doet leven. Dat is nu eenmaal zo.
WORDT VERVOLGD...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten