zaterdagnacht was ik nog goed ziek - hoewel tegelyk wel strydvaardig. zondagochtend was ik moê en nog wat misselyk - doch bekwaam genoeg om het "salon op zondag" te zullen overleven. ter info: te zaterdag was ik nog zo ziek, dat luv echt op het punt stond my naar het sint-aûgustinus af te voeren.
vanmiddag in het salon de drank klaar laden, de stoelen en de tafels gaan halen, de boekendozen op de tafels gaan zetten; al dit fysieke werk ging me feitelyk, ineens, verrassend goed af; wel met myn lange jas aan en myn sjaal rond myn aanschyn, een beetje grieperig - maar toch wel in orde.
koffi's afgeslagen, doch verder normaal gedaan.
de gig ging verrassend goed; het bezoekersaantal myn wel niet opzienbarende verwachtingen overtreffende, en de voorstelling zelf zich verrassend sterk ontplooiende; allemaal sterke acts, echt goed, iedereen content. ikzelf ook echt bly. ik kwam, eigenlyk, een béétje uit een dal van lichtjes existentiële angst - deze middag was daartegen een zalf.
intussen werd het exact middernacht. de abcessen zyn niet weg maar sterk geminderd. myn beenderen wel slap, maar geen rasechte koorts meer. echt in myn nopjes ben ik.
myzelf een weg te banen door een bestaan zonder de zekerheid van een 9-to-5-inkomen; voor sommigen schynt dit niet eens zo'n enorme uitdaging - maar voor myzelf, met myn karma, is dit zonder overdryven een non-stop lyf-aan-lyf-gevecht, een door-knokken om iédere vierkante centimeter koolstofdioxide; nooit tyd om te relaxen, àltyd maar doormeppen - maar: het is goéd zo, ik heb dit ervoor over -- dank, ad nêstor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten