jammer dat ik m'n tamelyk nieve, zeer handige, zeer lekker aandoende paar sandalen kwyt ben. het rare is natuurlyk vooral dat je zoiets niet echt kwyt kàn zyn; ik ben niet ooit, op een ogenblik, op myn sandalen naar buiten gegaan, om wat later weêr op m'n blote voeten terug binnen te komen. en toch...
m'n kamerjas ben ik zopas ook, gedurende twee weken, helemaal kwyt geweest - uiteindelyk bleek die aan de kapstok te hangen.
doet denken aan het verhaal van edgar allan poe, "the perloined letter" (december 1844); iemand moet een brief verstoppen; na lang en goed nadenken, komt ie tot de beslissing: de beste manier om die brief te verstoppen, is hem boudweg in het midden bovenop de schryftafel te leggen. en, inderdaad: de politie doet een huiszoeking, keert de gehele bibliotheek om, breekt de plinten in tweeën - maar: die brief krygen ze niet te pakken!
dat die brief daar ligt en niet gevonden wordt, is niet wat dit verhaal speciaal maakt; maar wel dat dat personage de koelbloedigheid kan opbrengen om die beslissing te nemen, om die brief daar, inderdaad, zomaar open en bloot neêr te leggen.
dat die brief daar ligt en niet gevonden wordt, is niet wat dit verhaal speciaal maakt; maar wel dat dat personage de koelbloedigheid kan opbrengen om die beslissing te nemen, om die brief daar, inderdaad, zomaar open en bloot neêr te leggen.
3 opmerkingen:
Zoals wij weten, kan JIJ wél je schoenen gemakkelijk kwijtspelen... wij zijn ooit naar jouw schoenen gaan zoeken ergens op een caféterras... ;-)
Lol
haha, welk terras was dat dan??
Een reactie posten