zeer vervreemdend vind ik in het politieke debat het woord "oefening". vb "theo francken pleit voor een stevige intellectuele oefening met de vooruit," of "de echte oefening wordt het opstellen van de meerjarenplannen". het kan wel, "oefenen" willende zeggen "door herhaling bekwaam worden," maar in politiek klinkt het erg moeizaam, uitzichtloos en ongelukkig.
de russische goeroe george gurdjieff (1866-1949) (zie: photo) ontwikkelde "dans-oefeningen", om zyn discipelen te desoriënteren. ze moesten dan met één voet snelle, linkse draai-bewegingen maken en tegelykertyd met één hand zeer traag op en neêr gaan, etc. dit, als een middel om te ontsnappen aan hun dagelykse conditionering; door de vervreemding tegenover hun eigen lichamelyke bewegingen kwam er zogezegd ruimte vry voor het niéuwe. zo zie ik vooral theo francken voor my rare, complexe dansen staan doen, als hy het over "oefenen" heeft.
in een interview ergens onlangs, breekt johan braeckman een lans voor luiheid; hy nam een jaar verlof zonder wedde om eigenhandig een atelier-ruimte aan te leggen - wanden, vloer en dak; alles zelf; en hy merkte, zo zegt hy, dat de mensen in zyn omgeving daar best jaloers om schenen. - maar: eigenhandig een huis bouwen, lykt me nu niet meteen een toonbeeld van luiheid.
ook zelf heb ik oprecht veel bewondering voor luiheid, feitelyk haal ik myn neus op voor workaholism; maar: ik slààg er gewoon niet in om op te houden met hard te werken - waar ligt het aan? is het alleen maar een neurose, aangewakkerd door myn maatschappelyke onzekerheid? is het de belachelyke geldingsdrang? hopelyk toch ook érgens een oprechte fascinatie voor het werkmateriaal?
één strategie om de luiheid toch een béétje te doen gedyen: het toverwoord "morgen". morgen die papieren in orde brengen, morgen die stront scheppen, - morgen. het is een kosmische straf dat wy als mensen aan de toekomst denken, en alleen op die manier kunnen wy die handicap in ons voordeel wenden.
als ik het goed begryp, dan stelt de filosoof jacques lacan (1901-1981) dat een mens tezamenvalt met zyn verlangen, dat nooit valt in te vullen, zodat hy zichzelf per definitie gewaarwordt als "onaf". (noam chomsky noemde lacan wel een "totale charlatan".)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten