negenveertig weken per jaar, beste lezers, ervaar ik het bekyken van langspeelfilms als een byna lichamelyk pynlyke vorm van tydversmos. maar drie weken per jaar, soms viér weken per jaar, kan ik er toch juist wél van genieten, liefst zo diep in het holst van de diepe nacht denkbaar, met alle lichten uit en met een grootse kop-telephoon over allebei myn oren.
ook dan is echter het voorafgaande browsen een vorm van doodgaan, op zoek naar iets lolligs. niets lykt écht boeiend genoeg. waarom kiézen voor een cowboyfilm - als je voor hetzelfde geld naar een spacefilm kan liggen kyken? de keren dat er een filmtitel passeert waarvan je werkelyk opveert - "die MOéT ik zien!!!!"-, dàt aantal filmtitels is futiel, hooguit dertig - over een geheel leven verspreid.
wat helpt, vrienden, is om algauw te bedenken: "wil ik hier een halfuur naar kyken?" dus niet: "wil ik hier de rest van myn belangryke avond aan ophangen?", want dat wil je Nooit - maar okay: één halfuur (als het dan meêvalt, dan spring je toch verder...)
(de meeste films duren tegenwoordig drie uurs en een half lang door, inderdaad - en dat is eigenlyk wel rààr; want tegelyk zegt iedereen toch, waar-of-niet, dat we in een zap-cultuur leven? dat iedereen tyd te kort komt? hoe kunnen we dan wél allemaal, tegelyk, oneindige decennia lang willen liggen bingewatchen?)
anyway, hier de drie of vier films van de voorbye paar dagen.
een toffe vangst...
1 opmerking:
De beste film die ik onlangs gezien heb is civil war die, hoe kritisch ik mij ook had ingesteld, geloofwaardig was. Het ontstaan van de hedendaagse Amerikaanse burgeroorlog, de rede, wordt niet gegeven en moet je afleiden uit de personages die de hoofdfiguren tegenkomen.
Ook zal ik nooit meer naar Say no go van De la soul kunnen luisteren zonder aan de film te denken.
https://youtu.be/M6guL_SB98Y?si=SYKYTLOsFcJv8SHv
Een reactie posten