zaterdag 28 september 2019

column streekkrant editie antwerpen

LA ESTERELLA

Het leven wordt alsmaar duurder, en voor de eerste keer in myn leven heb ik er dit jaar, naast myn capriolen als columnist en als acteur, een extra part-time baantje moeten bynemen, met name als leraar Engels/Nederlands, in het onvolprezen Atheneum van Schoten. Dat is een harde switch, maar toch gaat die my moeiteloos af: doordat ik kracht put uit het lichtende voorbeeld, ons gegeven door de grootste zangeres die Antwerpen ooit zag: La Esterella. Het is dit jaar exact honderd jaar geleên dat deze nachtegaal geboren werd, op 7 mei 1919. Omwille van haar uitzonderlyk zware basstem werd ze wel eens de Vlaamse Zarah Leander genoemd, al was haar echte naam Esther Mathilde Lambrechts. Ze was de eerste echt Vlaamse zangeres ooit die internationale successen scoorde. En zulks niet dankzy, maar in weêrwil van haar ouders, die absoluut niet wilden hebben dat ze een zangcarrière zou beginnen. Maar ze werd ontdekt, waar anders dan in Zaal België? Tydens de oorlog werd ze gedwongen om in Duitsland te zingen, waar ze "die Kanone" werd genoemd, en na de oorlog was ze aldoor te gast op de BBC, maar ook in zalen in Noorwegen, China en Brazilië. Een aangrypend detail: toen, in 1962, haar echtgenoot overleed, die haar aldoor met hand en tand had bygestaan, stopte La Esterella eenvoudigweg met zingen - om, voor de komende twee decennia, tot aan haar pensioen, aan de kost te komen als een doodeenvoudige secretaresse. Is dat niet ongelooflyk? Die nederigheid, die eenvoud? Pas op haar 63e, nà haar pensioen, begon ze opnieuw een zangcarrière... Opnieuw zeer glorieryk... Het leven kan steeds alle kanten op...

Geen opmerkingen: