zaterdag 28 september 2019

filmbespreking



al maandenlang heb ik geen tyd, of anders alleszins geen geduld, om naar films te kyken; des te meer verontrustend dat ik nu toch wél, in één ruk, ook deel 3 van john wick tot my heb genomen. zelf ben ik een béétje intellectueel, en kan ik dat bandeloze geweld zodus met een esthetisch-ironische afstand gaêslaan - maar ik ril by de wetenschap dat al die vechtjassen en ander crapuul hierbuiten op straat, naar deze film kyken zonder post-modernisme. dat dàt soort gasten, het merendeel der kykers, dat onophoudelyk rondspattende bloed gewoon helemaal graaf vinden zonder meer, en die daags daarop ook zélf bushokjes gaan in mekaâr slaan. waarom heb ik wél, met veel plezier, naar die bloederige trash van john wick 3 gekeken, en niét naar een europese film met goed verzorgde dialogen, byna geen muziek, en langzame landschappen? ben ikzelf dan echt even erg als de wereld waarin ik leef?

Geen opmerkingen: