de hele dag slaperig. wanneer ik dit, hierzo, noteer, laat de ovaal-vormige klok aan de behangen muur ons met graâgte weten, dat het zeven uur savonds is, exact; meer dan zomaar mogelyk, stoot ik vanavond laat, en meer nog vannacht, na middernacht, alsnog tot een nieuwe bron van energie door, zoals dat gaat.
zacht weder - niet zonder dat die zachtheid ons, fataal, zyn terminaliteit verraadt; "summer's almost gone"... neen, dàt nog niet, midden aûgustus...
rustig voortgeknutseld aan de monoloog voor nele bauwens...
daarna nog eens wat gelezen in "werewolf by night", duitstalige editie...
voor vrydag heb ik wel dat project voor de boeg dat is getiteld "blue crew @ the disco" - doch voorts, lezers, staat er voor deze week geen enkele clubdag-op-verplaatsing op het program; gewoon dààrdoor, zo merk ik, heb ik het nu relatief rustig. heel goed...
fuck alles, soms...
myn huid doet het goed. twee weken geleden één keer pannocort hebben gebezigd, zynde een zalfsoort die ooit, voor veel geld, ontwikkeld is geworden door een kennis van de man van lies robbeneiland, de bekende docter dirk; en nog altyd, zo zie je, is dit all right, sindsdien. wel rood en oranje, maar geen schilfers. nêstor dank...
putin nog altyd niet by machte, de oekrainers terug uit zyn land te verjagen - net goed. al weet je nooit wat er nog komt, met de hamer en de sikkel van bovenaf...
ik wou, vrienden, dat ik in een strandhuis vertoefde - zodat ik eerst een strandwandeling kon maken, doch daarna zelfs een avondlyke zee-duik. echter: dit is een stadswoonst, dat klopt. niks aan te doen...
je wil àctie - maar: concreet kan je niks bedenken. fietsen of wandelen of muurklimmen - en de kous is af... voor michaël strogoff, byvoorbeeld, was het leven veel eenvoudiger. die kon met wolven vechten, die kon worden gevangen genomen door, en vervolgens ook weêr betrachten te ontsnappen aan, de bloeddorstige tataren. hy strompelde naar een kreek, viel op zyn handen en zyn knieën tussen de distels - en zag, tot zyn aangename verbazing, een blondharige, blauw-ogige nadia fedor, zoals die heette, pootjebaden tussen het riet. ondertussen speelde er viool-muziek...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten