waarin vitalski uitlegt hoe hy er deze dagen aan toe is. zoals dat een "state of being" betaamt. op de achtergrond een verzamel-cd van ray charles en oranje-rode spots die rustig branden... alles ongeveer okay...
dat regenweêr heeft ook wel iets, zolang het niet al te zeer binnenregent. vroeger was ik een tegenstander van paraplu's, maar nu vind ik die dingen toch bruikbaar. alleen je voeten en je onderbenen gaan eraan natuurlyk, plus het mag ook niet te hard waaien. ook op de fiets zyn paraplu's absoluut knudde. eigenlyk zyn het evenwel de fietsen en niet de paraplu's die by strafwet verboden zouden moeten worden.
druk aan het voortlezen in die biographie over nikolaas rockox, de zestiende-eeuwse antwerpse buitenburgemeester. krankzinnig toch altyd, als je nagaat hoeveel energie de mensheid kan steken in het voeren van oorlog - dan bedoelen we niét de vreedzame cultuurdrager en mecenas rockox zelf, maar wel diens klasgenoten farnese, filips II, de hertog van alva en die knakkers. dat heeft hier lelyk gedaan man, eerst die calvinistische beeldenstorm, daarna die "katholieke" spaanse furie... je zal maar tussen holland en spanje liggen... maar wat een energie... speciaal om naby de antwerpse grenzen een fort te bouwen, graven die spanjaarden een kanaal van mechelen tot wilryk, gewoon om materiaal te kunnen brengen... en nu, vyfhonderd jaar later, betekent het niks meer. fuck godsdienst... als tiener en twintiger en zelfs als dertiger was ik latent katholiek, godvrezend, doch hoe ouder ik word, hoe moeilyker ik dat volhou... wel jammer, al die eeuwen traditie voor niks...
in antwerpen heeft men eeuwenlang gedacht, in een kathedraal in een schryn de heuse voorhuid van jezus christus in het bezit te hebben, welk reliek ons gestuurd was door godfried van bouillon... tijdens de beeldenstorm zou die voorhuid geroofd zyn... knetter joh maar echt waar...
ook iedere dag schaken, tegen de computer. lommie kwam wel eens schaken, maar die was er zo slecht in dat ik me ronduit beledigd wist. istvan wil graag schaken, maar heeft tegen de avond telkens twee pils teveel op... hetzelfde wat betreft styn vranken, plus: die wil maar een halfuur schaken en daarna drie uur op café, rokkenjagen... vrouwen zoals lindie Durven dan weêr niet tegen my te schaken, en myn broêr serge heeft geen tyd zegt hy. maar tegen de computer spelen is best wel cool... de cello-suites van bach op de achtergrond en knarsen maar die hersencellen... je speelt automatisch tegen het zwaarste programma, want met lichtere programma's merk je dat zo'n machine expres af en toe een "domme" zet doet, wat heb je daaraan? maar dat wil dus wel zeggen dat je àltyd verliest, àltyd. de vraag is alleen: hoelang houd ik het uit? daarjuist was de kick tamelyk groot omdat ik van die verdomde klote-robot toch mooi zyn koningin had weten af te pakken... àldoor achter die koningin blyven jagen, hiha!! maar daarna kwam hy terug met twee torens en was de lol vlug voorby.
het beste dat je kan doen is je twee paarden samenspannen. twee paardjes die mekaêr verdedigen, daar kan je de vyand stenen kloten van doen krygen...
tussendoor ook repeteren, voor "de gelaarsde kat"... kryg er toch weêr goesting in... de vooruit is toch niet zoner prestige... misschien ook nog vlug een paar living-optredens organiseren - als je dan toch aan het spelen bent... het einde van dat verhaal zit nog steeds niet helemaal perfect, daar blyf ik op wroeten, maar wie het stuk geringschatten, mogen niet aan myn hart komen, het is wél een aangenaam stuk. ja, ja, je kan altyd wel nog meer lachsalvo's genereren, - vorige week in kalmthout deed ik een "best of", toen hebben mensen letterlyk in hun broek gepist van het doorlachen, echt waar, de hele tent steeg op... maar verdorie, nu is het "de gelaarsde kat", geen "best of". punt uit.
op de valreep van de hitte vandaag naar myn ouders in de bloesemryke kempen, heerlyk toeven... mollie de héle dag in topvorm, ze wordt lachend wakker, gaat lachend slapen, niet normaal... haar bovenkant (haar dunne wenkbrauwen en haar schuins afhangende ogen) heeft ze van my, haar in wezen gestreng neêrhangende mondhoeken, haar zweetvoeten, haar hesprolletjes en haar navelbuik heeft ze van luv waarschynlyk... die hele periode met jowan petit in zaal harmonie heb ik, door de drukte, de mollie maar amper gezien, nu kan ik die scha eventjes inhalen... en na de gentse feesten zelfs tien dagen met de kleine richting ardennen...
morgen met myn petekinderen naar het privézwembad "lakonia" in berchem...
nu weêr aan het stripverhaal knutselen, nog altyd de "credits" op een rytje zetten. ben er byna meê klaar...
x love
Geen opmerkingen:
Een reactie posten