het is hier, o lezers, een gigantische fabriek, waarby iedere kleinste, halve minuut tot het uiterste dient te worden uitgebuit. vannacht heb ik, zonder pauze tussenin, maar liefst viér columns byeen geproduceerd; twee voor deStreekkrant, twee voor Azerty-factor; dat heet dan wel, neem ik aan, "columns melken", doch het gekke is: hoe meer je d'r vlak na mekaâr schryft, hoe sterker ze schynen. met voltaire gezegd: ook kwantiteit is een kwaliteit.
als jongelings riep ik wel eens uit:"ik wil zoveel mogelyk boudewyn büch achternadoen!"; myn gezinsleven doorkruist die ambitie, maar met dat lopende-band-werk, dag in dag uit, ben ik toch al aardig in de goeie richting gekomen (büch schreef wel zes tot zeven columns per dag... maar dan wel, duidelyk ook, véél beter uitbetaald... die columns hadden op den duur ook geen begin of midden of einde niet meer; dat waren alleen nog maar signalen van geschiedenis; over een prinses uit haïti, over een paragraaf uit een oud boek uit wenen...)
die annick scheyltjens, in wiens restaurant ik eêrgisteren ging spelen, heeft me daarjuist, wonderwel, de vraag voorgelegd om nu voortaan vier keer per jaar by haar te komen optreden...
voorts was die lagere-school-reünie wel iets raars, ook eêrgisteren. we hadden mekaâr, aldus, meer dan dertig jaar niet meer gezien, maar omdat we byeenzaten van het eerste studiejaar tot het zesde, bleken we kennelyk toch helemaal vertrouwd te zyn gebleven met mekaâr, alsof er niks was gebeurd al die tyd. al zou je dit soort dingen zeker niet te vaak mogen doen; achterom kyken, is ook wel morbide. "het verleden bestaat niet," zei prince - en die had gelyk, al is die ondertussen ook wel dood en begraven. en al zal die dus ook zeker nooit meer, ooit nog, terugkomen (tenzy, op een dag, zou blyken dat 'ie zyn dood heeft geënsceneerd... prince de enige zynde, die ik tot zoiets in staat acht.) (alleen zou hy het niet uithouden om zo langdurig (nu al zeven maanden) ondergedoken te blyven zitten...)
een toffe week voor de boeg, alleen die rit naar leeuwarden spreekt niet vanzelf. het dashboard van onze gebatterde renault geeft aan dat we dringend op onderhoud moeten. wééral - nu dat weêr... zonet 600 euro uitgegeven aan reparatie-kosten voor die distributie-riem, én 640 euro voor de jaarlykse auto-verzekeringen. maar ja, leeuwarden is byna vier uurs ryden...
wel een goeie kans om myn nieuwste one man show, "de ideale schoonzoon", naar het neêrlands te transponeren... wat ik dan ten dele onderweg kan doen, in de auto...
mollie ziek... dus morgen extreem vroeg op...
marin marais op de achtergrond. de konynen op de beddenbak. het stene aapje van charles dickens hier vlak voor me...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten