een boek van burroughs lezen, vind ik minder gemakkelyk dan een plaat van cash beluisteren - ten minste, ik houd alleen maar van de zeer late cash, de stokoud weêrklinkende debiteur, de jonge cash pakt my niet. in interviews steekt by cash echter altyd maar dat katholieke lyden de kop op; "ik heb véél geleden - maar ik heb my erdoor geslagen; het bestaan is een struggle; we moeten léren van onze fouten; ik vond genade," et cetera. daar tegenover babbelt die dekselse burroughs, al heeft die toch ook zyn dosis tegenspoed gekend, véél meer laconiek, niet zwaartekrachtloos maar toch wel degelyk anti-tragisch, experimenteel, niet voor één gat te vangen... modern, in de goeie zin van het woord...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten