dreamer

als vierjarig kind werd ik eens omvergelopen door een hond, als een echt schoolvoorbeeld van een trauma; nu, 46 jaar later, herdroom ik de situatie, precies zoals het ging; op bezoek by m'n neef sam; sam en zyn ouders gaan binnen in huis door met eten, ikzelf ga al eens naar buiten; in de verte rende daar in myn droom nu nog altyd die ene, zelfde hond, "loebas", die my subiet opnief gaat omver lopen...

    (dat was myn eigen schuld geweest, destyds; ik maakte zelf dat beest helemaal crazy, namelyk door het telkens té rechtstreeks in allebei zyn ogen aan te gapen, daarmeê ook té rechtstreeks myn eigen angsten in de ogen ziend; dan liep die hond, door het dolle heen, naar het uiteinde van de zeer langwerpige koer, en keerde weêr terug - en dan keken we mekaâr wéér zo té rechtstreeks in de ogen,- en rende hy nog méér opgezweept weg en weêr, en zo maar door, in crescendo; op den duur liep ie my omver; toen kwam, uiteindelyk, myn tante die hond naar zyn voeten geven - al vond ik dan toen eigenlyk niet eerlyk want ik was wel enorm angstig geweest maar ik voelde dat ik dit zelf had opgezocht...)