filmrecensie

j'accuse (an officer and a spy)

films over de dreyfus-affaire zyn een genre op zich maar nu was het al even geleden en ik moet zeggen dat deze er stééngoed inging, echt stééngoed. die polanski is toch echt wel, nog altyd, een byzonder straffe kikker... je voelt toch echt aldoor die grootmeesterlyke unieke touch, in alles...

    inhoudelyk, maar dat is zeer persoonlyk, was ik vooral verrast door het tàmelyk goede einde hiervan, waarin het recht toch min of meer zegeviert; ik was er namelyk van overtuigd dat die dreyfus in de gevangenis was gestorven, op duivelseiland, en helemaal gek geworden. toen de film een àndere wending nam, waarin die dreyfus (hu??) weêr werd bevryd, nam ik zelfs aan dat die filmmakers, tot myn ontzetting, een loopje namen met de geschiedenis. maar niks dus: die man is quasi in ere hersteld geworden, wat toch iets is dat maar zéér zelden gebeurt (al is dit volgende nog een van de mooiste dingen in het verhaal: dat die dreyfus uiteindelyk toch niét content is - omdat ie, na alles, een hogere rang had gewild, haha...)

    wat betreft dat gek worden in de gevangenis, was ik misschien in de war met gravilo princip, de moordenaar van franz ferdinand...

    maar dat is dus allemaal de geschiedenis en de anekdote. nog méér is deze film fenomenaal goed als een ode aan krakende deuren, aan piepende plankenvloeren, aan knisperende stoffige papiertjes in muf zuigende, stoffige kaften in donkere bureaus... wy, anno 2021, krygen de kriebels van de overdaad aan pc-bestanden - maar die muffe, gekreukte, aldoor overal verloren liggende papiertjes en nog meer papiertjes en stapels papieren dossierbundels - dié waren vermoedelyk nog érger!... maar je moét deze film dus met de kop-telephoon consumeren, om by iédere knerpende plankenvloer de exacte kriebel te kunnen gewaarworden...
  eveneens eventjes geleden, ten slotte, dat ik nog eens zo uitzonderlyk veel fransmanschap over my heen kreeg... wat een grotesk futiel puffersvolkje - en dan die belachelyke franse leger-uniformen, en die sliert van franse operette-presidenten, eind 19e eeuw...

score: 11 op 10.