HEKSENJACHT
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
Vijftig
Met de gemaskerde Zorro in het midden wipten wij onverwacht als de olijk openspringende bloemenruiker van een illusionist naar voren in het zaaltje. Links van mij de pracht van een nooit eerder geziene, sneeuwwitte orchidee. Rechts één gave, bloedrode tulp op twee lange, blote stengels, - ook een zeldzaamheid. Het kwam in me op Henri Salvadors ‘Zorro est arrivé!’ aan te heffen. Maar omdat ik niet zeker was de tekst nog uit het hoofd te kennen, begon ik alvast aan het mij meer vertrouwde: ‘Accentuate the positive.’
Een goede keuze, want ik voelde me al direct op dreef komen, regelrecht naar het hoogtepunt van mijn geliefde musical. Mijn stem leek wel die van Bing Crosby, terwijl de kleurige, na mijn solo harmonisch in koor vallende koekjesmeisjes aan mijn zijde zoals op diens album, evenmin voor de Andrewsisters om hoefden te gaan staan. Zo zie je maar: onze zondagnamiddagoefeningen baarden kunst.
‘Ooh!’ reageerde het stomverbaasde mannelijke publiek als één overkoepelende warme stem op ons lied met dansje. Daarbij had ik het raden of hun enthousiasme naar onze voorstelling ging, of enkel naar de meisjes waarvan één - de orchidee, - terecht de mooiste van het hele land mocht genoemd.
De Boze koningin had het ook gehoord en gezien. Na haar laatste klats op de ontblote rug van het huilend over een emmer gebogen bioloogje, keerde zij zich nog woedender naar mijn gezicht, klaar om het met één verschrikkelijke uithaal klats doormidden te klieven. Gelukkig arriveerde Zorro precies op tijd. Zingend haalde hij zijn pistool voor de dag, zette de loop tegen haar hoofd. Zingend beval hij die vreselijke karwats waarmee zij de kabouters in voor haar gunstigere omstandigheden waarschijnlijk eerder pleegde te aaien dan pijn te doen, te laten vallen.
‘Ooh!’ reageerde het stomverbaasde mannelijke publiek alweer; alsof deze onverwachte toelating hun ogen op ’n ander, qua schoonheid met hun Koningin wedijverend dametje te laten rusten, hen mateloos verheugde. Mogelijk waren zij niet direct overtuigd wie van beiden de mooiste was. Opdat zij zich een beter oordeel zouden kunnen vormen, hielp ik hen een handje.
WORDT VERVOLGD...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten