rond het middaguur naar de ava-papierwaren-winkel in de brederodestraat, voor nieve enveloppen. met de wagen, omdat het regende. toch wél binnendoor, omdat de uitweg naar de ring nogal dicht zat. doch dat binnendoor ryden op zich, viel deze keer wel best aardig meê (vorige maand was dit een inferno geweest); de verkeerswerken in de kroonstraat blyken te zyn afgerond, en die op de plantin- en moretuslei ook byna. onderweg overigens kunnen luisteren naar de documentaire "hitler in parys".
in de ava zelf werkelyk hard aangegrepen geweest door de ultieme vriendelykheid van de kassierster die my voorthielp. die dozen met één kaart betalen, en die boekjes met een àndere kaart?,- geen probleem. factuur maken?,- geen probleem. draagtas?,- geen probleem. je zag haar mooie glimlach door haar mondmasker heen.
dat is aan het nakende einde van de lockdown nog het ergst: die eerste twee weken zullen wy als magisch ervaren; opnief onder de mensen komen, een feestje bezoeken; hoe wonderlyk; maar meteen nà die tweede week, zal het weêr als banaal aandoen. die waas van meditatie die nu haast iédere, schaarse ontmoeting omnevelt, zal gelyk weêr worden vertrappeld en verscheurd.
jawel, boys and girls; zo heb ik dit hier, zodus, weêr eens geformuleerd...
1 opmerking:
Ik werd ook ongelooflijk vriendelijk bejegend in de Ava. Zeer verrassend, want twintig jaar geleden stond die winkel bij mij bovenaan in de lijst onvriendelijke bediening.
Een reactie posten