alwéér dat schematische realisme... daar had ik er nu eenmaal een twintigtal van in huis, en die neem ik zeker voor lief, lekker doorlezen; al is het onderhand toch wel voldoende geweest - dwz: dat genoegen nemen met minder dan briljant.
deze gil saint-andré is een soort largo winch, dwz een eigentyds miljardair en player, maar iéts meer psychologisch uitgediept. de eerste veertig bladzyden zyn eigenlyk best heerlyke lectuur; de weêrwaardigheden erg herkenbaar, alledaags, anti-avontuurlyk en geloofwaardig, byvoorbeeld over een discussie, wie nu de beste babysit zou zyn voor zyn dochter; evenwel: zoals in byna àl dit soort albums kryg je de laatste tien bladzyden toch weêr dat suffe tafereel waarin de ene een revolver richt op de andere, totdat er van de andere kant nog iemand ànders met een geladen revolver uit het struikgewas verschynt; kei-vervelend; liever helemaal géén "ontknoping" dat dit soort extréém afgezaagde merlina...
hier een critiek over dit album door de zeer vermakelyke vlogger marcel haster; https://www.youtube.com/watch?v=UQ8IKF_Q5_o
Geen opmerkingen:
Een reactie posten