overmand door een tamelyk kolossale vermoeidheid viel ik rond twee uur smiddags in de zetel in slaap, en droomden-ik dat ik in een roetsjbaan zat, althans in een capsule in een kokervormige glybaan; middels die capsule kon ik dieper en dieper in slaap zinken, begeleid door het geluid als van een hard rollende trein over treinbilzen; dieper en dieper; dit was wat ik moést hebben - maar tegelyk was dit claustrofoob en soms moest ik het razende diepe afdalen ook afremmen, voorzichtigheidshalve.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten