Hij tikte Swaens’ zoon nogmaals op de schouder. Diens geïrriteerde reactie sloeg algauw om in verbazing. ‘Juist, ik ben het! Je Mama vraagt je dringend naar huis te komen’.
‘Naar huis? Waar heb jij ’t over?’
‘Kom mee, ik leg ‘t je even uit!’
‘Hola... Dat kan niet zomaar. Ik heb entree betaald!’
‘Je krijgt je geld terug.’ Joseph schoof een biljet tussen de hoofden. ‘Morgen is er weer een voorstelling.’
Met het bankje onder zijn neus fluisterde Swaens’ zoon zijn vriendin iets in het oor. ‘Gerda blijft hier! Ik kan helaas niet weergeven!’
In de schemerige straat stonden zij tegenover elkaar. Achter de houten poort klonk het tromgeroffel waarmee de volgende act werd aangekondigd. ‘Wat is er gaande?’
‘Kom, ik breng je met de auto.’
Joseph bofte dat zij op weg langs de Oudemansstraat passeerden; zo niet had hij ervoor moeten omrijden. Bij een verlicht, leeg uitstalraam trok hij de jongen bij de arm naar binnen.
‘Wij zouden toch naar huis gaan?’
Eén meisje zag twee betalende klanten binnenkomen. Zij veerde recht uit de sofa. ‘Ha, de detective!’
‘Hem heb je zeker ook al gezien?’
‘Ik ben hier nooit eerder geweest!’ protesteerde Johan.
‘Twee weken geleden… En nog wel om te knokken! Deze juffrouw zag je in volle actie aan de overkant van de straat, nietwaar...? Ping...?’
‘Ping is boven, - met een klant! Maar gelijk heb je. Hij was het. Absoluut zeker. Ping en ik zaten voor het venster.’
‘Je vader werd afgeperst!’ Daar de jongen weigerde te antwoorden, ging Joseph verder. ‘Op een dag toen jij de brievenbus ledigde, kwam je bij een vreemde omslag.’
Het duurde wat eer hij het antwoord in de schoot geworpen kreeg. De jongeman raakte zo geëmotioneerd dat zijn ‘ja’ er pas na veel moeite uitkwam.
‘De briefomslag bevatte aanstootgevende foto's. En op elk daarvan herkende jij je vader!’
(WORDT VERVOLGD...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten