1. heb je altyd smurfen by?
neen, helemaal nooit zelfs. maar dat heiligenbeeldje van ad nêstor zit wel altyd in myn dashboard, en de magische krachten zyn toch echt wel vergelykbaar. (noot van de redactie: marnix maakt hier wel een taalfout. je moet zeggen: "heb je altyd smurfen by je?" niet "heb je altyd smurfen by?")
als kind had ik wel een enorme verzameling smurfen; die zyn echter, tezamen met onze gezinswagen, helemaal weggebrand, op doorreis in het toenmalige yoegoslavië. het rare is dat de ergheid daarvan, toen nooit tot my is doorgedrongen. myn moeder vond dat voor my erger dan ikzelf.
3. had u geen schrik om uitgelachen te worden?
goeie vraag. ik voer een bepaald motto van de sing-and-dance-man adam ant hoog in het vaandel: "ridicule is nothing to be scared of". dat is een véél belangryker statement dan je zomaar meteen zou bedenken. vélen worden verlamd door de angst voor het belachelyke. zelf heb ik het belachelyke, het uitgelachen worden, omàrmd, ronduit. sinds myn prilste begin, als de directeur van circus bulderdrang.
4. in welke taal vindt u "smurf" het mooist?
in het vlaams. in andere talen kan je "smurf" dikwyls zelfs niet eens uitspreken. daarom dat ze er in andere landen een ander woord aan geven.
5. u hebt nederland een fameuze naam bezorgd in het buitenland, niet?
niet echt. de keren dat ik in nederland iets doé, zyn op één hand te tellen. ik speel er wel jaarlyks, maar dan ook altyd erg noorderlyk: zwolle, groningen. echtwaar, heel raar... en ja: met de dinsdagclub zaten we in rotterdam, onlangs. op het podium waren de nederlandse acts véél extremer dan die ikzelf by had, maar in de backstage was het net andersom; de dinsdagclub is nooit van zyn leven zo raar, bizar en jammer genoeg zelfs zo agressief geweest als in de backstage van rotterdam - zodat we daar nu nooit meer mogen terugkomen.
6. u bent met uw fratsen wel heel erg ryk geworden.
wel, op het moment meet ik myn rykdom alleen maar af aan deze stelling: dat ik myzelf weêr heb kunnen bevryden van myn bestaan als schoolleraar. dàt is voor my een enorme rykdom. de eerste drie jaren hàd dat lesgeven wel iets, omdat het voor my zo exotisch was; maar daarna begon myn identiteit af te brokkelen, ronduit. ik wist niet meer wie ik was, waarom ik was. nu ben ik weêr vry. maar het is en blyft één kolossaal bloederige doodsstryd. dàt vind ik niet erg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten