ik kwam voor een tweede keer beneden rond twee uur smiddags. niemand in huis, hoewel het toch paas-vacantie is. ik dacht: rocco james conan zal met luv meê zyn, om mollie en leonski te gaan ophalen in gent.
met een bloedend hart doch noodgedwongen zo onbewogen mogelyk deel ik jullie by deze zo terloops het my gegeven is mede, dat myn dochter volgend schooljaar op internaat gaat, voor een kunst-richting in het gentse. daarvoor is ze deze week op een soort prospectie. een deel van my staat op een hoge rots in de pyreneeën, klaar om hard krysend naar beneden te springen; maar tegelyk gaat het leven toch vooral weêr voort.
anyway, dat had ik verkeerd ingeschat, want na een halfuur kwam rocco toch ineens binnen gefietst.
"hunk? waar was jy dan?"
"park noord."
"ah, gaan skateboarden..."
"neen, naar de cargo."
"hoe dat?"
"een pizza geen eten."
"echt? ben jy zomaar ineens in je eentje naar een eethuis gegaan om daar een pizza te gaan eten?? of was dat dan waarschynlyk met mama zo afgesproken, ik begryp het."
"ik was niet in myn eentje."
"ah, was er een vriend meê."
"neen, een vriendin."
hy was dus met een vriendin uit eten gegaan?
"echt? welke vriendin? hoe heet die? heb je d'r een photo van?"
ik weet dat ze lou heet maar die photo heb ik niet mogen zien...
wat later hebben we toch in de woonkamer gevoetbald. myn enige beweging uit huis was, zoals steeds, naar de bank gewandeld om cash inkomsten te storten. ik hang tussen het "salon op zondag" en "de dinsdagclub". dat is een zeer speciale toestand, temeer daar oostende in zyn geheel, de voorbye zaterdag, ook een kolossaal pak inspanningen vergde. maar goed - we zyn er toch weêr klaar voor.
het zyn goeie tyden, het voorbye najaar was een tàmelyk harde noot met allerlei logistieke tegenslagen (niét zo erg als het najaar van 2023), maar dit voorjaar heb ik meer chance, echt "mazzel"...