katherine wijns
16 october live op
don vitalski's levende vrouwen tentoonstelling
woensdag 31 augustus 2022
prent vd week
"Timpir".
Originele (c) Don Vitalski.
69,99 euro. Plus 7 euro verzending.
vitalski3@gmail.com
dakkan / dakkanni
dakkan: je hele leven lang tydens je gewone relatie nog een àndere, geheime relatie, zelfs ook met kinderen en de hele bataclan.
dakkanni: je droom opgeven.
pech en geluk
pech: de postbode doet alsof wy geen deurbel hebben, en steekt dan een briefje in de bus om te zeggen: "de post heeft hier vergeefs voor jouw deur gestaan."
geluk: regelmaat.
alternatieve feiten
1. de serie "ghostwatch" is sinds deze week verkrygbaar op blu-ray.
2. "unboxing"-filmpjes zyn voor het eerst beginnen op te duiken in het jaar 2006. de trend heeft de kwaliteit van verpakkingen een enorme boost gegeven.
3. de bekendste "unboxer" is ene dave portnoy uit new york, die quasi constant dozen binnen krygt om te unboxen, niet alleen van firma's voor de publiciteit, maar ook van fans die hem graâg bezig zien.
4. het drinken van koffi bevordert je stoelgang, byzonderlyk in de ochtend.
weird superhero
studio vitalski. sinds 2022.
was oorspronkelyk een gewone mens, maar kreeg bezoek van extra terrestrials, en heeft sindsdien een blauw kleur en allerlei krachten.
die krachten laten zich niet definiëren, want veranderen altyd en laten zich ook niet voorspellen.
in principe kan hy vliegen, maar hy vliegt steeds zo weinig en zo laag mogelyk, omdat deze superkracht dus ook altyd zomaar ineens weêr kan verdwynen.
omdat zyn krachten steeds wisselen, is zyn geheugen ook fluïde; vaak herinnert hy zich niets meer van zyn vorige toestanden, en kent hy alleen zyn actuele state-of-being.
de komst van timfir in de albums van pierre lasson kan aan deze albums een s.f.-karakter geven, waar vele oldschool-fans mogelyk op afknappen.
ranking
dingen die totaal niks met mekaâr te maken hebben.
1. een tang op een varken.
2. bleutooth en het jaar 1906.
3. een bushalte en een postzegelverzameling.
4. een cursus moderne architectuur en myn gestorven overgrootvader.
5. de ellenlange vergadertafels van putin en de ademhaling van pitouche.
6. een mail sturen betreffende de aankoop van een rol zilverpapier in de delhaize en de eerste drie regels van het oud-engelse epos "beowulf".
uit het schriftje
wy hadden een voze leraar wiskunde. hy gaf trouwens ook wat heette "informatica", nog in de tyd van de floppi-disc. "de vermeylen". krulhaar, stevige bril.
hy zei: "als ik julie in het jaar in het weekend zie fietsen door het stadspark, dan denk ik altyd: hoe komt het dat die jongens en meisjes daar tyd voor hebben?"
hy voegde daaraan toe: "er is maar één tyd in het jaar dat ik jullie allemaal in het stadspark wil zien - namelyk: tydens de examen-periode."
en hy verklaarde zich nader: "je moet je materiaal tydens het schooljaar zo goed byhouden, dat je by het aanbreken van de examens helemaal niets meer te doen hebt."
natuurlyk had die eikelkorst wél gelyk. met al die cascades van optredens en evenementen en boek-publicaties die ik nu voor de boeg heb, komt iedereen my zeggen: "hoe ga je dat bolwerken?" maar éigenlyk is het werk reeds helemaal geleverd. het enige dat ik nu nog moet doen, is overal het geld nog gaan ophalen.
en - ook wel myn leningen afbetalen...
afterLink.
1 september 2008... jmh ineens dood...
(had hier liever myn nieuwste live stream filmpje van daarjuist gezet; maar FB schynt precies ineens te willen verhinderen, dat je die filmpjes nog kan downloaden. als dat klopt, is dat heel erg.)
GASTAUTEUR
robertus baeken, die de vader is van don vitalski, schreef het boek "leonard en ik", over zyn nonkel leonard, de fameuze beeldhouwer. over 82 afleveringen verspreid, worden die mémoires hier integraal gepubliceerd.
LEONARD EN IK
door Robertus Raeken
Dag 1:
WOORD VOORAF
Ik heb een mens gekend: Leonard Baeken, - een kerel uit één stuk, een waarachtige kunstenaar. Een geweldenaar in zijn jonge jaren. Een ingetogen, wijze man op leeftijd. Vóór het stof van de tijd de wereld rond zijn beelden met vergetelheid bedekt, zou ik met dit schrijven nog iets willen redden: mijn onvergetelijke herinnering aan hem en aan onze vriendschap. Om daarover genoeg klaarheid te scheppen, moet ik wel de hele geschiedenis belichten: zijn achtergronden en de mijne, met al het bijzondere eromheen en vanaf het begin.
Vandaag, op de dag van zijn overlijden, is zijn werk slechts plaatselijk bekend. Behalve een indrukwekkend arduinen zelfportret aangekocht door de stad Turnhout en de gift van een particulier aan het Turnhoutse museum Taxandria, bevindt het verspreide oeuvre zich uitsluitend in privé-bezit. Of hierin ooit verandering komt, hangt af van de perceptie waarmee de komende generaties met een meer panoramische kijk op de kunst van de tweede helft van de twintigste eeuw zullen neerkijken; dus alweer van conditionering, niet te controleren feiten en toevalligheden. In een tijd waarin musea en galerijen naar de illustere voorbeelden van Marcel Duchamp, Andy Warhol, Joseph Beuys, Marcel Broodthaers, werden volgestouwd met tot conceptuele kunst verheven, dagelijkse gebruiksvoorwerpen en afkooksels van allerlei andere trends, bleef Leonard hardnekkig vasthouden aan zijn eigen visie en persoonlijke stijl, waarvoor niet eerst een theorie of naam diende te worden uitgedokterd om dit zo aan het publiek uit te leggen.
Dat hij aan geen enkele eigentijdse kunststroming deelnam, had als gevolg dat hij geheel alleen stond. Niet dat Leonard zich ooit laatdunkend over moderne kunst uitliet; juist integendeel! Wel weigerde hij zich neer te leggen bij het onvermogen als dit enkel zou leiden tot goedkope of weinig bevredigende resultaten. Nu mocht de status van deze kunstenaars of navolgers, waarvoor hij ten koste van zijn eigen naambekendheid gedurende zijn ganse leven een grote stap moest wijken, nog zo hoog zijn, voor wat zijn eigen werk aanging, kon hij geen vrede nemen met hun uitgangspunten. Vandaar liet hij zich dan ook niet zonder reserves door het zogenaamd nieuwe inpakken. Een spijker in de muur met een jas eraan, bleef voor hem gewoon een spijker in de muur met een jas eraan, zelfs al mocht Beuys die daar persoonlijk hebben opgehangen.
Hij begreep de boodschap wel: er bestaan geen objectieve criteria om kunstwerken als zodanig te definiëren. Zo mocht de absurditeit van het begrip kunst dan wel uitgroeien tot een alom vertrouwd gegeven: een artiest moet in zijn werk boven alles voldoening kunnen vinden.
WORDT VERVOLGD...
dinsdag 30 augustus 2022
onderschat / overschat
onderschat: van zangstem van romeo spinelli
overschat: italo svevo.
naar waarde geschat: het aantal satellieten in space (4550).
alternatieve feiten
1. duiven zyn een van de zéér weinige diersoorten die hun spiegelbeeld herkennen.
2. verder kunnen alleen chimpansees en orang-oetans dit ook.
3. ah neen, ook sommige dolfynsoorten, sommige haaiensoorten, de bonobo en de gorilla hebben interactie met hun spiegelbeeld. alsook de aziatische olifant. alsook een aziatische vogelsoort genaamd de "pica pica". en dan ook nog eens één enkele superobscure vis, de "cephalopterus manta".
4. een gemiddeld volwassen koppel heeft per jaar 54 keer seks. is ook leeftydsgebonden; onder de veertig gemiddeld eerder twéé keer per week.
5. een heleboel mensen zetten "seks hebben" in hun kalender, bvb die dag en die dag, om de twee weken één keer.
6. de debuutelpee van ron wood, uit 1974, heeft als titel "i've got my own album to do."
7. vind ik dat nu een goeie titel of juist niet? - antwoord: uiteindelyk vind ik dat helemaal géén goeie titel, namelyk omdat ik vind dat kunst niet te veel naar zichzelf mag verwyzen. (byvoorbeeld: een sonnet schryven met als een onderwerp het schryven van een sonnet, dat soort naar-zichzelf-gekeerdheden, brwwaaaah...)
8. het land met dé grootste bio-diversiteit ter wereld is brazilië.
ranking
dingen die kinderen van vandaag niet kennen.
1. floppy disk
1. floppy disk
2. fax
3. cassetje
4. telephoonboek
5. vhs-tape
6. telephooncel
6. telephooncel
7. tamagotchi
8. gameboy
9. encyclopedie
9. encyclopedie
10. flippo
waar was je ten dinsdag
in de namiddag in de zonnige zomertuin van johan braeckman in wetteren
tezamen met ook jean paul van bendegem
vergaderen over onze volgende lezing voor Home Academy; betreffende alice in wonderland...
dié stuff terug bovenhalen...
uit het schriftje
myn neus is beschadigd, precies op de plek waar myn bril rust als ik die op myn neus zet (toch is die beschadiging, die "korst", er niet gekomen door die bril.) wie zyn neus schendt, schendt zyn aangezicht. hoewel ik nu stilaan toch in het stadium ben gekomen, dat het my niet meer kan verrekken.
of is dat alleen maar wishful thinking... ik wilde alleen maar, dat het me niks kon verrekken... maar zuiver als podium-artiest ben ik toch wel bezig met de vorm van myn neus, je kàn in die hoedanigheid niet anders.
de dichter max temmerman heeft gelyk, gevraagd naar zyn eigen invulling van de rubriek "onderschat / overschat"; althans: by "overschat" oordeelde hy:" in de file zitten als iets per definitie ergerlyks." hy zit zelfs dagelyks in een file. het klopt dat je daartydens ook wel kan chillaxen. het is alleen erg als je écht dringend ergens moet zyn. als het er alleen om gaat dat je moet "thuiskomen", dan kan je feitelyk reeds thuiskomen in de auto.
believe me, tot myn veertigste geen rybewys hebbende gehad, kén ik het verschil - de trein is nooit zo geborgen. vry naar john lennon: de treireiziger is the nigger of the world.
die arme jonge vaders die je ziet, in de straat, met die buggies en hun eigen veel te jonge leeftyd...
-end
maar blykbaar is ie zo slecht, dat we het tweede deel gewoon niet verder kyken, er gewoon niet aan denkend.
dinsdagbunnies
mollie en haar vriendin stella
tezamen met een totale giga-b.v.
- al weet ik zelf natuurlyk totaal niet
wie de b.v. dan wel is...
prent vd week
"Timfir".
Originele (c) Don Vitalski.
39,99 euro.
Plus 6,99 euro verzending.
mail vitalski3@gmail.com
waar was je te maandag
vroeg smorgens
met kris verdonck op weg naar hemiksem.
kris stond nog vroéger op - want die was eerst al met de trein uit oostende gekomen, waar ie woont, de laatste vyf jaar alweêr...
zondag 28 augustus 2022
pech en geluk
pech: je bril nergens vinden, en dan je bril niet kunnen nemen om beter te kunnen zoeken.
geluk: de art of being vitalski.
alternatieve feiten
1. de grootste religieuze groep is die van de katholieken; goed voor 31 procent van de bevolking.
2. naar myn mening is het oeuvre van lou reed grosso modo toch vooral deprimerend. "waiting for the man" staat voor my in de top 10 "beste riffs aller tyden", maar hoe erg lou reed letterlyk deprimérend is, merk je byvoorbeeld als je te langdurig naar de verso-zyde kykt van de hoes van "transformer".
3. by zo'n statement zou ik normaal gezien die hoes dan ook afbeelden - maar: ik kan het niet over myn hart krygen; myn hele blog zou er helemaal grauw van worden.
4. daarjuist van myn boekhouder een uitgebreide mail gekregen, als respons op een technische vraag van my; het voornemen is nu, deze mail van hem pas dinsdag te zullen lezen. niet echt uit "schrik" voor dit ding, maar omdat het geschikte momentum daartoe, zich niet eerder voordoet.
5. de hoes zelf van transformer is uiteraard helemaal iconisch. maar die gitaar onderaan is niet erg goed, die heeft niet hetzelfde (relatieve) realisme als de rest van dat beeld.
6. ik herinner my nog de eerste keer toen ik die hoes zag, namelyk in handen van myn tante brigitte, kerstmis, midden jaren 70. myn broêr serge, die ook maar een kind was nog, zei me meteen dat hy lou reed niet goed vond, en dàt soort uitspraken van hém, waren meestal totaal nefast voor my. (dwz het was erg moeilyk om iets goed te vinden dat myn grote broêrtje niét goed vond.) toch kwam dat beeld wel keihard binnen. anders zou ik my dat moment nu immers niet meer herinneren. ik weet nog precies wààr in de woonkamer van myn grootmoeder myn tante stond (by de deur naar de keuken), toen ze die hoes tevoorschyn haalde.
ranking
erge geluiden
1. een mes schurend langs een fles
2. een vork schurend langs een bord
3. een krytje tegen een krytbord als het niet glydt
2. een vork schurend langs een bord
3. een krytje tegen een krytbord als het niet glydt
4. vingernagels langs een krytbord
5. een door-huilende babie
6. slypschyf
7. boorgeluiden tandarts
8. krakende deur als je al wist dat ze ging kraken
5. een door-huilende babie
6. slypschyf
7. boorgeluiden tandarts
8. krakende deur als je al wist dat ze ging kraken
9. het geeuwen van iemand die je niet kan uitstaan
10. op mekaâr schurende isomo-blokken
uit het schriftje
ik kreeg myn nieuwste boekje alsmaar niet voltooid; doch zonet ontwierp myn broêr er een cover voor, geheel geïmproviseerd - hy improviseerde zelfs de titel -, en dat zag er zo goed uit dat ik nu ineens tot het inzicht mag komen dat het boekje klààr is.
de titel ervan is "de edelfigurant".
wanneer zal het verschynen? liefst helemaal ogenblikkelyk... doch als het niet metéén kan, dan is het pas iets voor januari...
myn kinderen zyn op eigen initiatief vegetarisch geworden. dit, dankzy een filmpje op tictoc. opnieuw een reden om tictoc niet per defenitie te veroordelen. leerzaamheid is als water; het omringt en doordringt uit zichzelf het leerryke uit àlles. en kinderen zyn fenomenaal leerzaam.
terwyl al dertig jaar de discussie woedt over hoelang nu feitelyk "de grote vacantie" moet duren, had men intussentyd al lang de koe by de hoorns kunnen vatten, zeggende: "taal-onderwys vanaf in de kleuterklas!! ook zéker meteen ook vréémde talen." men wéét dat kleine kinderen een kwadraat sneller talen leren dan grote kinderen - en toch laat men dat nu reeds eeuwenlang links liggen.
het zwaard van ardoewaan; dat begryp ik niet: dat dààrvan geen reboot is gemaakt, nog steeds niet.
maar: eigenlyk begryp ik dat juist wél; de huidige generatie kinderen hun verbeelding wordt door de middeleeuwen totaal niet meer aangesproken. in die zin zyn we veramericaniseerd; geen eigen middeleeuwen hebbend, hebben americanen aan ridders toch altyd een tweedehands-idee.
zonet heb ik ontdekt dat ik op donderdag en vrydag geen les geef. myn nieuwe jaar begint dus pas op de vyfde september.
Abonneren op:
Posts (Atom)
