maandag 23 oktober 2017
agenda dees week
*dinsdag 24 okt:"prince-lezing", bibliotheek wevelgem
*vrydag 27 okt:"de kleinste revue van vlaanderen", live in gc de wouwer, ravels
*zaterdag 28 okt:"de ideale schoonzoon", in een woonkamer in betekom, belangstellenden mail vitalski3@gmail.com
*zondag 29 okt, van 16u-18u, vitalski live op de boekenbeurs voor "azerty"; "nederig advies voor beginnende auteurs"
zondag 22 oktober 2017
verdwaalde photo
prent vd week
dus ik wil niet zeggen dat het een mooi logo is - maar toch qua fucntionaliteit yzersterk...
state of being, 22 oktober 2017
enige dagen terug opeens een zekere vernedering op myn bord gekregen hebbende, valt het de auteur, don vitalski, weêr eventjes moeilyk om hier nu aan confessionele letterkunde te doen... ik ben het geval, de wonde, waarachtig proactief aan het verwerken, vergelykbaar met een stel vingers dat onafgebroken langs een splinter duwt en wryft, teneinde die splinter d'r weêr uit te krygen. en ja, het vordert wel.
enige regels tussendoor;
-eerlyk waar heb ik er àlles voor over om goed theater te maken - maar: ik steek er nog geen pink voor uit om een goed theatermaker genoemd te worden. daar kan ik echt op geen enkel niveau meê bezig willen zyn.
-nergens byhoren, is juist een zegen.
-het probleem is verwerkt: van zodra je begint gewaar te worden dat het een afgezaagd probleem is. verdomd àf-ge-zaagd!!
-plus: de problemen die je hebt, zyn in de grond byna altyd de problemen van anderen. iemand anders heeft een probleem en dat probleem komt dan tegen jou aanleunen.
-weet je wat écht erg is?,- een jaar of tien geleden gebeurde het ineens, dat myn prostaat ineens heel erg gezwollen geraakte; met als gevolg dat die myn urine-leider helemaal afblokte; dwz ik kon niet meer plassen, geen één enkele druppel - myn blaas stond letterlyk op ontploffen. en dan gingen ze ten slotte met een sonde door m'n dick!! aah... honderd keer na mekaâr die "vernedering" van eêrgisteren, of één keer nog eens die sonde op bezoek - believe me, dan kiest iederéén, met aandrang, voor dat eerste!!
alternatieve feiten
datingsites met weinig leden werpen statistisch gezien meer vruchten af dan datingsite met heel erg veel leden...
binnen de officieuze "regels van het internet", stelt regel 34 dat als iets "bestaat", dat er dan per definitie ook een porno-versie van bestaat.
de beste manier om iemands naam te onthouden, bestaat eruit om in je brein die naam te verbinden met die mens zyn beroep...
afgaande op zyn hersen-structuur, heeft een orka een véél groter empathisch vermogen dan een mens.
waar was je te zaterdag
woonkamer-gig in nylen...
zoals je kan zien, was de sfeer totaal optimaal...
"as good as it gets..."
zaterdag 21 oktober 2017
column streekkrant editie kempen
MARKTEN
Er zijn vele markten in de Kempen, en wezenlijk zijn ze allemaal even fijn. Iedere zaterdag op de Grote Markt van Turnhout, elke donderdag in de Hannekestraat in Dessel, elke vrijdag op de Grote Markt van Herentals. “Als marktkramer ben ik geboren,” zingt eenieder wijlen The Voice Of Europe nog na, maar zelf mag ik dit écht zingen, want effectief stam ik uit een familie van marktkramers, gespecialiseerd in damesondergoed (echt waar!) Maar toch: het zal nu wel even duren vooraleer ik er nog eens ga kijken, want de vorige keer, dinsdag, op de Vrijheid in Hoogstraten, was vreselijk.
Het lag absoluut niet aan de markt zelf, maar meteen toen ik er arriveerde, zag ik aan de overkant van het plein een ongelooflijk mooi, jong meisje naar me staan wuiven. Ik dacht: die herken ik niet - maar, dacht ik, dat zal een fan van me zijn. Zo beroemd ben ik dus al. Dus na een tijdje wuifde ik dan maar terug, uit beleefdheid. Pas toén zag ik opeens in, dat ze niet naar mij aan het wuiven was, maar naar een jongen vlak àchter mij. De vernedering was totaal. Gauw stak ik dan maar over - totdat er een klein, oud mannetje mijn richting uitkwam. Ik dacht: die passeer ik langs links - maar: hij schuifelde naar dezelfde kant. Ik dacht: oké, dan passeer ik hem langs rechts - maar: hij schuifelde mee naar die andere zijde. En dan weer samen naar links, en dan weer samen naar rechts; zo bleven we bijna tien minuten lang tegenover mekaar staan drentelen, als een stel mislukte balletdansers - totdat hij opeens “Paljas!!” naar me uitriep.
Ik dacht: veel gekker hoeft het niet meer te worden... Ik arriveerde aan een kraampje, ik zei tegen mijn vriendin, al wijzend:“Kijk daar, schat! Dat is daar precies hetzelfde plastieken eendje, als bij ons Moemoe altijd in de veranda staat!” Ze zei niks terug, dus ik porde haar een paar keer in d’r zij - totdat ik opeens moest merken: mijn vriendin was allang verderop gelopen, ik stond hier tegen een wildvreemde aan te zeveren. Geen tof, lollig meisje, maar een overdreven deftig heerschap, een minister of zo, die er écht niet mee kon lachen.
Ik weet het ook niet meer, mensen. Ik begin stilaan, vrees ik, een beetje oud te worden...
column streekkrant editie antwerpen
BOEKENBEURS
De Antwerpse Boekenbeurs is weer daar. Je kan er met méér zekerheid op rekenen dan op de jaarlijkse Kerstman, de Paashaas en Sinterklaas tezamen. De Boekenbeurs beurs doet nieuw, modern en een beetje vreemd aan sinds 2006, sinds welk jaar het verboden werd om letterkundige acties af te kondigen langs het centrale microfoonstelsel. Weten jullie nog wel? Dat je vroeger om de haverklap hoorde afgeroepen worden:“Jef Geeraerts signeert aan stand 17!” En één minuut later:“De figuren van Sesamstraat komen over vijf minuten Hall 7 binnengewandeld!” Dit soort openbare tijdingen behoort tot het verleden, en da’s jammer, want met die herrie die het wel was, kreeg je toch het gevoel dat er aldoor van alles gebeurde.
Maar goed: ook los daarvan, blijft het evenement zich jaar na jaar aanpassen aan de nieuwe tijdsgeest. Als je vandaag naar de website van de Boekenbeurs surft, is dit volgende het àllereerste dat je ziet:“Rugzakken en handtassen verboden!!” Ja, hieraan zien we duidelijk dat we leven in 2017. Plus: voor de eerste keer sinds het prille begin - en dan spreken we toch al mooi van het jaar 1931 (!)-, is er middenin de Boekenbeurs-periode een pauze van drie dagen ingelast. Leuk voor de verkopers, die na een dag of drie effectief beginnen te hyperventileren - maar toch: ik zou ze geen eten willen geven, alle legioenen van mensen die toch wél per ongeluk de trein of de bus zullen hebben gepakt, om daar bedrogen en teleurgesteld voor de gesloten deur te arriveren.
Specifiek boeiend voor de vele, om niet te zeggen talloze lezers van Deze Week die zelf gedichten schrijven, is ook het feit dat ik in eigen persoon, als Don Vitalski, Antwerps Nachtburgemeester, een dag op drie present teken op de Beurs, met name op de boekenstand van “Stichting Lezen”. Het klinkt pretentieus, maar het is nederig bedoeld: ik zit daar in een speciaal voor de gelegenheid uitgebouwd salonnetje, waar ik alle mogelijke beginnende auteurs ontvang; die moeten zelf hun eigen teksten meebrengen, en dan lees ik die ter plekke, om er vervolgens mijn bescheiden, voorzichtige mening over te formuleren; waarom dit gedicht erg goed is, maar ook waarom dit eventuéél zelfs nog beter zou kunnen.
Het spreekt tenslotte vanzelf dat als er mensen langskomen met een exemplaar van Deze Week onder de arm, dat ik die dan met graagte gratis signeer.
vrijdag 20 oktober 2017
citaat van den dag
- de dichter is zoals de prins der hemelsferen,
- de albatros, die met de storm verkeert,
- en die de boog en de boogschutters uitlacht;
- maar eens gebannen aan de grond,
- wordt hy bespot en gekleineerd,
- en wordt hy door zyn eigen reusachtige vleugels
- alleen maar tegengehouden.
waar was je ten donderdag
in het grasveld nog aan het voetballen geweest, zelfs...
donderdag 19 oktober 2017
state of being, 19 oktober 2017
ietsje te vroeg wakker geworden, door de schuld van de harde deurbel. woensdagmiddag - dus dat moet charles maria nelson zyn geweest. vervolgens niet meer kunnen inslapen, door de schuld van een verontrustend sms'je dat me kennelyk iets eerder reeds was komen opzoeken. hoe snel geraakt een sterveling afgebogen van het zuivere "hier en nu" (dat van zichzelf feitelyk altyd goedzit), om verder en verder af te dryven langs nodeloze muizenissen, krenkingen en/of materiële beslommeringen. hoe moeilyk om die van ons af te zetten, eens ze zich hebben aangemeld. je weet dat het slyt - en toch moet je d'r eerst nog helemaal door. een straf voor onze eigen, belachelyke onvolwassenheid! (vorige maand drie dagen wakker gelegen van een scheld-mail van negentienjarig nutteloos pubermeisje uit het turnhoutse - en toch daar dus meê inzitten??)
jammer, want voorts bolt alles juist zo lekker, heden; gisteren een gezellige "glorieux" neêrgezet, voor een erg tevreden publiekje, morgen weêr lollig de baan op met gert jochems; sumbiet m'n huiswerk voor die hommage aan joti t'hooft; wat wil een mensch nog meer?
schopenhauer zei het echter al: wanneer geheel ons lichaam kerngezond is en alles zit goed, alleen één kleine teen doet pyn - dan gaat àl onze aandacht alleen maar naar die kleine teen. (terwyl: als we overal pyn hebben, maar die kleine teen is genézen - dàn krygt die kleine teen weêr juist helemaal géén aandacht; m.a.w. zo komen we d'r nooit...)
nu ook niet dat het geen toffe dag was!
wel was het een woensdag, als gezegd...
met de beiden kindjes naar "het kruidvat" gefietst voor wat voddenspeelgoed... vervolgens met de kleintjes op bezoek by hun oma en opa, de lindeboomstraat, om daar ook nonkel serge en tante ann aan te treffen. eenieder maakt hetzelfde meê; myn broêr tekent cartoons op bestelling, maar steeds de meest heftige gevallen, in dewelken-'ie zelf het hardst gelooft, worden gegarandeerd teruggefloten.
- dat optreden van nick cave vier dagen terug, blyft serieus nazinderen; met golfslagen; by my, maar kennelyk by eenieder die er ook was; zeker een van de meest indrukwekkende voorstellingen die ik ooit beleefde; gestolde intelligentie... een esthetische kick...
nog zes woody allen-films te gaan. nu bezig met "alice", ook weêr tof.
oké, nu terug aan de slag...
citaat van de week
"liefde en ellende", door joti t'hooft
Brood van weken oud heb ik geweekt in water en opgegeten,
terwijl de kou aan mijn tenen knaagde.
Met naalden heb ik in mijn bloed gewoeld en gezocht.
En niets gevonden.
Ik heb op straatstenen geslapen met honger
die door niets nog gestild kon worden
leek het wel.
In nachten, nat en donker, was ik alleen
en mijn stem hoorde niemand. Ziektes
hebben mij bezocht in de jaren, ik wou
vluchten in de dood.
Maar niets was erger dan nu, ik wou
dat je bij me kwam en in mijn ogen keek.
Maar niets was erger dan nu, ik wou
dat je bij me kwam en in mijn ogen keek.
woensdag 18 oktober 2017
woensdagbunnie
was ik met jirka naar een gig in de roma...
Abonneren op:
Berichten (Atom)
Er is een fout opgetreden in dit gadget
