speeldata, ziehier; https://tinyurl.com/9964nxmv
info: mail vitalski3@gmail.com
zondag 26 juni 2022
zaterdag 25 juni 2022
onderschat / overschat
onderschat: chinese gay-films.
overschat: de argumenten tegen boots-on-the-ground in de donbas.
naar waarde geschat: zomerlucht na regen.
alternatieve feiten
.jpg)
1. het rhino-virus (verkoudheid) kàn je soms beschermen tegen het corona-virus, althans de eerste zes dagen. daarna neemt de kans op een corona-besmetting als je verkouden bent juist toe.
2. de americaanse president heeft van het witte huis geen sleutel op zak. als hy in zyn huis naar binnen of naar buiten wil, moet hy steeds eerst de veiligheidsdiensten verwittigen. die regelen dan dat de deur opengaat. (het voordeel is dus dat de president niét, op een zatte avond, voor de deur staat om te moeten merken dat hy zyn sleutel is vergeten, waarna hy dan aan de achterkant een raampje moet intikken om toch nog binnen te geraken.)
3. zelfs de àllerbeste afgerichte politiehond kan in stress-situaties zyn gehele training vergeten en door zyn instincten helemaal worden overgenomen. het gebeurt daarom wel eens dat tydens achtervolgingen of dergelyke, de politie zélf wordt gebeten.
4. om bovenstaande redenen kan ik het zelf dan ook niet goed aanzien als mensen zeer kleine kinderen helemaal roekeloos met honden laten spelen.
5. àltyd als op straat een hond ineens byt, hoor je zyn baasje zeggen: "hu? dat doet die normaal nooit!!..." (dat zal wel!!!!)
6.rond het jaar 1000 werd in het engels het woord "ik" nog als "ic" of "ich" gespeld. chaucer (1340-1400), zie: prent, spelde dit als "i", kleine letter. zyn kopiisten maakten daar voor alle duidelykheid een hoofdletter van. sindsdien is in het engels "i" altyd met een hoofdletter.
ranking
sidekicks
1. bucky
2. sancho panza
3. doctor watson
4. rocket raccoon
5. tontoo
6. kapitein haddock
7. robin
8. spock
9. gromit
10. kwabbernoot
@the bookshop
een veertienjarige felle jongen en zyn iets minder handige broêrtje klauteren naar buiten uit het jodengetto in lodz, hopend in de verboden stad wat "boodschappen" te kunnen gaan doen. het broêrtje blyft echter vasthangen in de weêrhaken van een prikkeldraad. een moordlustige bewaker komt meteen aangehold. hy houdt de grotere broêr, reeds buiten de omheining, voor een ariër, hem lachend zeggende: "kyk eens aan, kom jy erop toezien hoe ik zometeen een joodje afknal?" hy schoudert al zyn geweer. in een flash haalt de grote broêr een dolk uit zyn rugzak en steekt de bewaker neêr, fataal in de buik. onze held bevrydt zyn broêrtje, dat meteen terug het getto in vlucht - maar zélf rent hy de wereld in, zonder iéts op zak. hy verstopt zich in een goederentrein richting berlyn, en zo is, beste lezers, een adembenemende vlucht aangevangen, die drie jaar zal voortduren, dwars door nazi-europa, eindigend in het engelse gibraltar.
doe zoals ik, en begin te lezen op bladzyde 60, in medias res. en lees zeker, by the way, niet voor de styl. want wat dàn te denken van een zin zoals deze, op bladzyde 31: "Ondanks onze overtuiging dat we onoverwinnelijk waren, werd die overtuiging wel enigszins gematigd door een zekere praktische zin."
- - doet er niet doe. total adventure.
.png)
state of being, 26 juni 2022
dus heb ik toch ook, deze zomer, myn festivals; daarjuist oudenaarde, subiet boechout... klamme grasvelden en plastieken bierbekertjes zyn absoluut niet myn ideale biotoop, maar toch bestaat er een geschikte houding voor; half prikkelend, half fataal. myn eerste twee interventies daarstraks, gingen feitelyk zeer aardig; de derde interventie, rond halftwaalf savonds, was voor een meer verzopen, luidruchtig rond hossend en hier en daar druk telephonerend publiek - maar: vreemd genoeg had ik ook daar toch myn amusement meê; alsof je, strak rechtop, bovenop een duinheuvel staat, met een rommelend stel zeegolven voor je; jy en de elementen... meer is het niet...
snachts in het blauwe donker naar huis ryden deed daarna anders wel aan als een balsem; by mooie muziek, gezond slaperig maar niet té.
vrijdag 24 juni 2022
agenda
vandaag, zaterdag 25 juni: live cc de woeker, oudenaarde
zondag 26 juni: live op het "beuling en bleus-festival"
onderschat / overschat
onderschat: dieren van playmobil.
overschat: de fun van sauna's.
naar waarde geschat: emoticons.
alternatieve feiten
1. ook by orang-oetans bestaat het syndroom van down.
2. by de americaanse marine is het een erezaak om zo lang mogelyk, jarenlang, één en dezelfde koffi-mok te gebruiken - én die tas helemaal nooit af te wassen.
3. zolang je alleen zélf van die tas gebruikmaakt, kan dit geen kwaad, omdat die vuile bodem in de tas uit tannines bestaat, waar bacteriën niks meê kunnen aanvangen. bovendien kan je ook quasi onmogelyk besmet geraken door je éigen mondbacteriën.
4. wél ontstaat er dan een probleem als je in jouw koffi ook melk of suiker doet, die voedzame resten veroorzaken, waar micro-organismen dan wél graâg vermeien.
ranking
stugge partituren
als je als negenjarige op je pupiter een boek hebt staan met daarop "beethoven" of "mozart", dan kan je daar nog meê uitpakken. in déze top tien echter, de namen van componisten die ruiken naar pynlyke, verbruide vrye woensdagnamiddagen...
1. john philip sousa
2. wouter lenaerts
3. kristoffer zegers
4. daniel oliveira
5. fritz kreisler
6. gabriël fauré
7. saint-saëns
8. burgmuller
9. sjostakvitsj
10. boccherini
waar was je ten donderdag
zeer vroeg in de morgen op de grote markt, voor dat gesprekje op studio brussel...
waar was je te vrydag
deliberaties
met myn kern-collaga's veronique en tabita,
stefan en tom.
voor engels zyn in ieder geval àl myn leerlingen geslaagd...
state of being, 25 juni 2022
een warme mooie zomernacht. ik kom myn zoontje weêr halen, op het parkeerterrein van het pop-up-theater in puurs. hy is wat langer weggebleven dan gewoonlyk, en heeft me dan ook vanalles guitigs te vertellen. de grootste drommen van het publiek zyn het terrein inmiddels weêr af.
uit het zwarte niets komt daar, van opzy, een deftige moeder naar ons toe gebeend. "is hy niet," vraagt ze, "die jongen die tuur speelt?"
"dat hebben jullie goed gezien."
"wy zaten frontaal vooraan."
haar tienjarige dochter komt recht tegenover hem te staan, hem vertellend dit volgende : "jy kan héél goed acteren. ik heb geweend by die scène waarin jy sterft."
"bedankt," aldus rocco.
het mooie meisje blyft hem bewegingloos staan bekyken, eigenlyk lichtjes verlamd. ze staan een tydlang tegenover elkaâr alsof hy justin bieber is.
de sterren kleuren paars.
"komaan," zegt haar moeder op den duur.
zelden iets zien gebeuren dat zich als nog méér volmaakt voordeed dan dit...
dreamer
de directeur van een bedryf waar ik werkte, kwam my mede te delen dat ik was ontslagen; zoals dat steeds gaat by ontslagen was dit behalve een vernedering ook een grote opluchting. met myn broêrs had ik een soort mad-max-achtige tank gemaakt, waarmeê ik, slechts min of méér per ongeluk, de voorgevel van dit bedryf enigszins beschadigde.
donderdag 23 juni 2022
BLOG OP VRIJDAG
éindelyk eens iemand ànders dat ikzélf die over my opsnydt...
jo komkommer over "ik slaap als een croissant"
Vanaf het moment dat Vitalski, begin jaren negentig, de Antwerpse kunstscène stormenderhand veroverde had ik een zwak voor hem. En hoewel hij ruim vijf jaar jonger is, kan ik me het pre-Vitalski tijdperk nauwelijks herinneren. Het lijkt wel of hij er altijd is geweest en zelfs na de - zeer onwaarschijnlijke - dood van Keith Richards altijd zal zijn.
Ik hou van zijn tussen meligheid & melancholie twijfelende humor; van zijn onmiskenbare brio, zijn podiumuitstraling en zijn dandyisme. En zijn intelligentie.
Nu had ik al enkele boeken van Vitalski gelezen en telkens dacht ik: jij gaat ooit een onvervalste klassieker schrijven. Wat ik echter niet wist is dat hij - een goede tien jaar geleden - die onvervalste klassieker al geschreven had. ‘Ik slaap als een croissant’ is de titel van zijn autobiografie en - als u het mij vraagt - zijn beste boek. Hij schreef het op veertigjarige leeftijd, vrij jong voor een autobiografie, maar: ‘Zolang je niet weet wanneer je sterfdatum is, kan je onmogelijk te vroeg aan je autobiografie beginnen.’
Regelmatig dacht ik: mocht Gerard Reve een overtuigde heteroseksueel geweest zijn die in een warm gezin in de Kempen was opgegroeid dan had hij een gelijkaardig boek kunnen schrijven. Niet toevallig heeft het volledige oeuvre van de Nederlandse stilist een ereplaats gekregen in de bibliotheek van Vitalski.
De eerste hoofdstukken over zijn (gelukkige) jeugdjaren in de Kempen waren wonderschoon. Nadien raast hij in sneltempo voort en komen zijn studietijd, de Circus Bulderdrang-periode, de jaren dat hij tot dé spilfiguur van het nachtleven in Antwerpen-Zuid uitgroeide en zijn bijna geslaagde poging om beroemd te worden aan bod. De verhalen krijgen kleur door de talrijke kunstenaars, nachtraven en ravissante dames die erin worden opgevoerd. Want wat had hij een gave om zich door vrouwen te laten vervoeren. Wat me nog het meest voor hem inneemt is dat hij zichzelf niet als de ideaal schoonzoon afschildert, maar als een man die, gedreven door een talent voor verlangen, zich soms door vrouwen naar de zevende hemel laat meetronen. En soms door hen in de diepste ellende laat neerstorten.
Natuurlijk verhoogde het feit dat ik de straten en kroegen, waarin de verhalen zich afspelen, ken mijn leesplezier. Zij het dat Vitalski pas toekwam als ik allang met een kop thee in bed lag. En hoewel we elkaar slechts vaag persoonlijk kennen is het verbazingwekkend hoeveel gemeenschappelijke kennissen en verre vrienden we hebben. Antwerpen: two degrees of separation. Regelmatig was ik blij verrast om vergeten namen uit mijn verleden te zien opduiken. Zoals een bevriende kokkin die in de jaren negentig in een restaurant tegenover hotel ’t Sandt werkte en me op eenzame avonden vaak haar verrukkelijke desserten kwam brengen.
Vitalski spaart vriend noch vijand en schetst mede daardoor een waardevol tijdsbeeld van een periode waarin je ook als armlastige kunstenaar in kastelen kon wonen om samen met gelijkgestemden luchtkastelen te bouwen. Het is allemaal neergeschreven in een, althans voor mij, meeslepende particuliere stijl zonder in maniërismen te vervallen. Als een sterrenchef die precies weet hoeveel zeewier zijn gerecht nodig heeft, zo gebruikt Vitalski nét op het juiste moment woorden als ‘overnief’.
Kortom: een meeslepend boek. Zeer graag gelezen.
Met dit citaat, geplukt uit zijn onzekere puberjaren, moest ik hardop lachen.
‘Overigens vreesde ik ook dat mijn piemel te klein was. Ik verzon de meest uitzinnige rituelen om daar iets aan te verhelpen. Ik smeerde hem in met ajuinsap en weigerde een tijdlang ondergoed te dragen. Ik tekende Azteekse symbolen op mijn voorhoofd en stopte mijn naar ik meende te korte ding vervolgens, op mijn buik liggend, in een holte in koude bosgrond.’
Vitalski - Ik slaap als een croissant.
dirk dupon over don vitalski's oeuvre
Uitzieken van Covid 19, met hulp van Don Vitalski...
Ik heb het al eerder gezegd, en ik blijf het herhalen. Vitalski is niet alleen één van de meest productieve, maar ook één van de meest onderschatte schrijvers/performers uit Antwerpen. Nee, grapje… vervang Antwerpen door Vlaanderen. Vooral zijn dagboeken zijn hilarisch; zonder scrupules gooit hij al zijn bekommernissen op papier, en laat hij zien dat ook een creatieve duizendpoot soms te kampen heeft met ‘’het malen van de nutteloosheid van het heelal’’, en de oneindige zinloosheid van het bestaan. Steun deze jongen! Hij verdient het!
Je kan zijn paperbacks bestellen via zijn Facebook pagina. Ook zijn (oubollig ogende) blog staat vol met interessante weetjes en verslagen: http://vitalskiblog.blogspot.com
PS: En nee, dit is geen betaalde advertentie!
woensdag 22 juni 2022
editoriaal
die wordt vooruitgedrukt naar vrydag;
vandaag staat alles in het teken van de jesus & mary chain,
zodat ik me lekker kan verkneukelen op hun gig in trix vanavond
(niet dat ik er geen rekening meê houd dat die gig heel hard gaat kunnen tegenslaan...)
onderschat / overschat
.jpg)
onderschat: de diverse john peel-sessions van the jesus & mary chain
overschat: de pixies-cover van "head on"
naar waarde geschat: de gitaarsolo in "you trip me up" (een van de mooiste stukjes geluid aller tyden).
alternatieve feiten
1. helemaal in het begin heette the jesus "death of joey". "the jesus and mary chain" is natuurlyk een veel betere titel. vooral de onwaarschynlyke opeenvolging van het lidwoord "the" met daarna de persoonsnaam "jesus" is erg opvallend, en ook zeer grungy. dat ook tydens dat "and mary" dit lidwoord niet tot verlossing komt, maar wel pas by "chain", maakt dat de naam tegelykertyd langdurig klinkt én toch compact.
2. ik herinner my nog dat de eerste keer dat ik die band op de radio hoorde, de vpro natuurlyk, die presentator toen zei: "jesus and the mary chain", waar ik dan ook zelf een paar maanden lang aan meêdeed.
3. behalve dat the jesus oorspronkelyk, in hun beste tyd, met een drumkit werkte dat simpelweg uit maar twee trommels bestond (beetje afgekeken van the velvets), hadden ze toen ook een basgitaar met maar drie snaren.
4. het klopt niet helemaal dat bobby gillespie het extreem succesvolle "primal scream" oprichtte nadat hy weêr weg was by the jesus; "primal scream" bestond al voordat hy, voor eventjes, by the jesus langskwam. (zonder bobby was j&mc nooit meer hetzelfde. een beetje zoals blondie zonder frank infante.)
5. de eerste jaren duurden gigs van the j&mc nooit langer dan 20 minuten.
6. in het turnhoutse was er rond die tyd ook een punkgroep die werd genoemd "god and his new empire".
ranking
bands die niet zyn "beïnvloed" door the j&mc,- maar die the jm&c simpelweg hebben geplagieerd;
1. the primitives
2. the wedding present
3. my bloody valentine
4. black rebel motor cycle club
5. the horrors
6. slowdive
7. mercury rev
8. lush
9. wild nothing
10. transvision vamp
het komt erop neêr dat als een artiest werkelyk geplunderd wordt, dat men dan niet meer van plagiaat spreekt, maar van een "genre". zoals robert howard zo hard geplagieerd werd dat men op den duur van "sword and scorcery" sprak als een genre, zo vallen déze dieven onder de naam "shoegaze". fair enough, maar die anderen hebben niet aan het ontstaan van dat genre bygedragen, dat ontstaan zelf is 100% het werk van de jesus.
songtekst snipper
i never thought that this day would ever come
when your words and your touch just struck me numb
de meest dramatisch uitgerekte korte vocale intro aller tyden is aan roy orbison, in dreams; "i close my EYES"; met op die "eyes" dan eindelyk, ineens, het gehele tranendal van het orkest dat integraal invalt. de twééde meest dramatisch gerekte, nog veel kortere vocale intro is deze hierboven; "i never" a capella, met wél meer dan voldoende echo; en met daarna die gehele fuzz-fabriek in één geut wyd open op het werkwoord "thought".
waar was je te woensdag
met luv in de dierentuin
en met haar pa en haar zus
het was er totaal schitterend, paradyselyk...
Abonneren op:
Posts (Atom)
