overdag alsmaar totaal geen energie gevonden... desondanks, of misschien daarom juist, grondig een der slaapkamers opgekuist. ondertussen consumerende: de briljante podcast "de nieuwe contrabas". toch was dit, alles byeen, geen lachertje. by deze toch nog altyd tamelyk aanzienlyke temperaturen. minder de hoogte van die temperaturen is het, dan wel de speciale ààrd ervan, die zeer aanduidbare artificialiteit ervan.
voor de rest dus voornamelyk, telkens opnieuw, in de tuin-ligzetel, in slaap gevallen, vier, vyf keer na mekaâr; echter dààr dan maar het beste van proberende te maken... my aan pitouche spiegelende. die me altyd volgt naar hier.
snachts echter, tot myn verbazing, dan toch wél ineens scherpe focus gevonden - niet voor iets artistieks, dat zat er niet in, doch wel voor één der toonbeelden van administratie: sabam-formulieren bywerken, uren en uren aan één stuk door (was hier drie jaar lang niet naar aan het omzien geweest...)
doordat dit fnuikende werk inmiddels achter het rugje is, kan ik nu dan toch, against all odds, een voldaanheid gewaarworden.
woonkamer-voetbal met rocco james conan. we doen niet meer "om ter eerst elf goals scoren", maar wel: proberen, op de ander, een voorsprong van drie goals te halen. dit is een veel meer intense opzet. je kan niet even slabakken. en in het totaal maak je dan wel twintig goals - en toch ben je dan, desnoods, nog stééds niet gewonnen.
ziehier ook mollie - die was, namelyk, met een vriendin, ene pian, de stad in; toen ze, een paar uurs later, terug thuiskwam, pas, bleek, lezers, dat ze naar een piercer was geweest - voor een derde oorgaatje, voor oorbellen. zonder dit op voorhand met ons besproken te hebben??... tsss....
straks, zaterdag, optreden in berendrecht.
LECTUUR
in de loop der voorbye dagen myn oordeel over johnny rotten definitief op punt gezet, na flink wat lectuur; zyn eigen diverse autobiographieën, maar ook de verhalen van anderen over hem, et cetera. johnny rotten zegt ergens zélf, dat hy niet kan begrypen, hoe hy in 1978, met never mind the bollocks, zo ongemeen accuraat kon zyn, zo ineens, met elke van zyn lettergrepen, zowel die schryvende als die performerende - maar: dat gebeurt nu eenmaal, soms; soms duidt de geschiedenis zelf iemand aan, als van hogeruit; "dié mens - op dàt ogenblik!"
dat ogenblik ging gauw weêr voorby, logischerwys, al is er zeker ook iets zeer integers aan de eerste pil-jaren, dwz dat eerste, zeer zwaar wegende decennium nà de pistols. maar: zyn basis-levensvorm is uiteindelyk verzonken geraakt tot die van één enkele, kinderlyk gefrustreerde verongelyktheid. hoe banaal is dat.
hy is overigens ook, vanuit die basis, tégen intellectualisme - dat vind ik ook onverdedigbaar.
op zyn aller-recentste platen staan een paar liedjes die ik graâg aanhoor, vanwege zyn éindelyk meer bezadigde stemgebruik, maar op zyn eindrapport noteer ik uiteindelyk toch, anno 2025, nul op tien.
10 op 10 voor "pretty vacant", en al die dingen; maar 0 op 10 voor tot wat hy vandaag uiteindelyk geworden is. met zyn twee voeten tegelyk, de sukkel, in de demagogie gelopen van, hoe kan dit, de oranje dictator... dat kan je hém, de grote gelykhebber johnny, toch niet vergeven... dat hy zo stompzinnig is geweest, te hebben gestemd ten voordele van het faciliteren van de folteringen op abrego garcia - al waren die toch 100% voorspelbaar?? "you cunt!" zoals rotten dit zelf zegt. hy is zelf een cunt, johnny rotten - je bent een domme sukkel, ik wil niks meer met jou te maken hebben.