zondag 24 september 2017
waar was je te zaterdag
met myn broêrs serge en jeroen;
ik deed poëzie,
jeroen speelde onderwyl op zyn erg exotische instrumenten,
serge en zyn vrienden deden aan model-tekenen;
het prachtige model stond by op het podium, maar net buiten kader...
column streekkrant editie antwerpen
BELEIDSNOTA
Het Antwerpse Nachtburgemeesterschap is een louter ceremonieel iets. Ik mag overal gratis binnen, ’s morgens moét ik in bed blijven liggen, en als ik dood ben zal ik niet in de voormiddag worden begraven, maar één minuut na middernacht. Dat zijn allemaal zuiver vormelijke dingen, die verder niemand veel kan schelen. Toch stel ik eens om de zoveel dagen ook een beleidsnota op. Als ooit op een dag, bijvoorbeeld door Koreaanse kernraketten, àlle Antwerpse politici er het bijltje bij neerleggen, dan zal ik toch wél, heel eventjes, de baas zijn van ’t Koekenstad, namelijk in de overgangsfase naar iets volstrekt nieuws.
Bovenaan in mijn nieuwste beleidsnota staat genoteerd, dat op het Zuid onze Hippodroom weer zal moeten worden opgebouwd, exact naar het model dat men ooit gesloopt heeft - één van de domste dingen ooit gedaan. Er zullen ook geen bomen meer mogen worden gekapt. Voorts zal de Blauwe Steen meer publieksvriendelijk moeten worden. We leven in een voorzichtigheidscultuur die overdreven is, maar uitgerekend op de rand van de zeer diepe Schelde-rivier zouden er toch, voor onze kinderen, hekken moeten komen. Helemaal beneden, aan de waterkant, moet er ook één doorlopende richel worden geïnstalleerd. Wie nu in de Schelde valt,- het gebeurt!!-, heeft nergens iets om zich aan vast te houden, en kàn dus niet anders dan verdrinken. Ja, hier en daar kan je, bovenop de oever, een meters lange, ijzeren stang losmaken, om een drenkeling mee te hulp te schieten - dat instrument is zo onhandig, dat de redder gewoon méé het water in tuimelt.
Nog een laatste beleidsnota bestaat eruit, dat Antwerpse officiële stadsdichters tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen. De gedichten van Maarten Inghels zijn steengoed - maar: zijn nieuwste stunt, om een gedicht op zijn lichaam te tatoeëren, is een spijtige vergissing. De dichter moet àltijd uiting geven aan fundamentele twijfel, niet het minst aan twijfel betreffende zijn eigenste, talige vermogen. Zoiets resoluuts als een tattoo, eigenlijk zelfverminking, is aan die twijfel tegengesteld. Het staat ook haaks op de essentie van Inghels' talent, dat een schrijftalent is, en niet dat van een stuntmediaman.
zaterdag 23 september 2017
waar was je vrydagmiddag
op prospectie
naar het zuiderpershuis
waar we straks, te zaterdag,
om drie uur,
voor een voorbyslenterend publiek
een beetje giggen...
nu zou nog myn net zo geweldige broêr thomas moeten meêdoen...
savonds
dit hier is natuurlyk niet het zaaltje, maar wel het café daaraan...
vrijdag 22 september 2017
waar was je ten donderdag
waar isabelle ook was,
voort overlegen over de kostumering van onze musical...
notitie-boekje, 22 september 2017
een man staat reeds drie uurs en een half in het midden van een volstrekte stilstaande file. om gek van te worden. dan komen er, op motors, twee zwaantjes aangereden. ze stappen af, tikken op zyn raampje; de man doet open; één van de agenten zegt:"jy beseft dat je hier niet sneller mag dan negentig??"
zoals iedereen, is ook ondergetekende tuk op het opvangen van stukjes conversatie van passerende mensen. dwz ik passeerde zelf, op het zuid, enige mensen aan een eettafeltje. een man was aan het zeggen:"-maar de mensen van sardinië zelf krygen daar voorrang -"
twee tafels verderop was een andere man in het midden van een conversatie zeggende:"-dat was geen alleenstaand huis, die hadden buren links en rechts -"
goeie vangst... meestal, als je je oren spitst, hoor je alleen maar naakte constructies, zoals (een koppel dat de hoek om kwam):"-dus da's toch normaal, vindt ge ni?"
doe meê, beste vitalski-bloggers: luister gesprekken af op restaurant, en stuur uw resultaten naar deze blog!! (niet liegen! niet aanlengen!)
het idee om myn leven te overschouwen middels een tabel, en dan aan te duiden welke m'n meest vruchtbare jaren waren en welke de minst vruchtbare. in de vroege jaren negentig een korte fase waarin ik echt niks verkeerd kon doen; de vyf gedichten van toen, kan ik vandaag nog steeds, ongewyzigd, voordragen en zonder duidende inleiding. een zeer slechte periode was 1997-1999. beschamend..
op die poëzie-lezing de voorbye zondag deed ik wel een toffe uitspraak:"99 procent van de dingen die ik heb geschreven, zyn totale rommel. echt waar. maar die éne procent, die is wel ronduit fan-tas-tisch - en da's toch nog altyd een hele boekenkast vol!!..."
"de vlucht van de hommel..."
"terra terra" (is wat?)
de cd-serie "crazy and obscure"
"het was daar zo proper, je kon er van de grond roken."
"the room," tommy wisego (?)
donderdag 21 september 2017
agenda
daarna, te vrydag, in "novonov, hoboken"
waar was je te woensdag
om te repeteren op "ik ben bly als het regent"...
reeds de helft van het stuk is inmiddels weêr opgerakeld...
woensdag 20 september 2017
woensdagbunnies
alias vlucht 714...
met eric kempeneers nog wel...
ik ken ze beiden,
maar ik wist niet dat ze mekaâr kenden...
volgens m'n blog is het van maart 2008 geleden dat ik eva nog eens zag...
http://vitalskiblog.blogspot.be/2008/03/
waar was je ten dinsdag
met oa koen janssen, gert jochems, esmee bos...
dinsdag 19 september 2017
bygekomen agenda-punt
op 30 september in de namiddag wordt de boekversie van dit kunstwerk aan de mensheid voorgesteld, eveneens in costa...
Abonneren op:
Berichten (Atom)
Er is een fout opgetreden in dit gadget
