petra wilhelmina
el guido
zondag 17 maart 2019
agenda dees week
dinsdag: repeteren "kempenkrak" met steven van gool
donderdag: aller-eerste keer lesgeven, twee uur neêrlands
vrydag: deejayen op "de nacht van de zevensprong", op een boot op het kempisch dok
zaterdag om 10u smorgens:"gedichten en gedachten" op de campus van jette, afdeling geneeskunde
waar was je te zondag
ook myn schoonzus ann present...
altyd kei-gezellig hier...
geen slechte productie... natuurlyk veel meer middelen dan onze eigenste musical vorig jaar - maar wy wél hadden tenminste een live band aan het werk...
hierzo vond ik vooral de vier danseresjes ongemeen sexy...
verdwaalde photo
portretteerde hoe ik te vrydag in de jardin
het principe van de "springsprong" nader verklaarde...
column streekkrant editie antwerpen
GRANAAT
Afrekeningen binnen het drugsmilieu zyn in Antwerpen schering en inslag geworden, ook in de Damwyk, een buurt waar het sowieso moeilyk toeven is: een jaar of twee geleden besloot het stadsbestuur om overal in 't stad de vuillnisophaaldiensten af te schaffen - maar in praktyk werd die maatregel alleen op den Dam doorgevoerd - alsof die buurt niet al genoeg problemen heeft. Maar dit jaar, dat wil zeggen: de voorbye drie maanden, zyn er weêr beschietingen geweest, heeft er een auto in brand gestaan (kennelyk zyn het dan altyd BMW's), en nu vorige week werden de inwoners van de Rupelstraat wakker met zeven handgranaten op hun plaveisel. By naêr inzien bleek het om nep-granaten te gaan, maar wel zeer realistische exemplaren, en de schrik zit er nu goed in; omdat die nep-springtuigen uiteraard als een waarschuwing dienen. Toevallig was ik in de buurt toen onze ontmyningsdiensten, van de DOVO, de nep-wapens kwamen bestuderen en weghalen (ik kwam toen net van de Kinepolis, waar ik die marathon-vertoning van FC De Kampioenen had bygewoond - samen met 1600 andere fans, 24u non-stop Carmen, Boma en DDT... Daarna moest ik écht eventjes wandelen...) Wat me verbaasde, was dat die ontmyners het alléén moesten rooien - zonder Billy, de labrador. Want inderdaad: sinds vorige week heeft de Antwerpse politie, als enige in België, een prachtige, wel peperdure hond ter beschikking, die een jaargang exclusief getraind is in het opsporen van explosieven. Misschien dachten ze by de politie:"Als die granaten nu toch wél echt zyn, dan zyn we die te vlug hond weêr kwyt!" Want, zoals onze burgemeester het uitdrukte op ATV:"De kosten van zo'n hond zyn écht niet van de poes!"
ONS FEUILLETON
JERRY BILL
feuilleton in 17 afleveringen
door don vitalski
1.
van zeer ver weg, tussen hopen zand, gele distels en droge rotsen, zag jerry bill, de held van dit verhaal, die afgryselyke zatlap naderby strompelen. waar die preciés vandaan kwam, werd jerry nooit duidelyk. het kon niet anders of die sufferd, die zichzelf "de vogelschrik" liet noemen, bewoonde daar ergens meer zuidelyk, in dat kleurloze sparrenbos vlak àchter hem, een zelfgebouwde stinkhut, een oud krot van zes planken - maar toch wilden-'ie het doen uitschynen, lezers, alsof 'ie een integraal dorp kwam vertegenwoordigen. in zyn armen droeg 'ie, naar jerry zag, een cabardouze - de sukkel! misschien nét goed genoeg om een eend meê te doen opschrikken! maar jerry bill nam nooit veel risico's... zyn waardevolle verrekyker, een cadeau van zyn gestorven moeder, aandachtig weêr weghangend, aan het haakje naast de voordeur, pakten-'ie tegelyk, met een andere hand, zyn eigenste, mooie schietgeweer van de richel - een winchester hotchkiss bolt-action; nog geen halfjaar geleên had 'ie hiermeê een integrale caravaan sioux die passeerde, op één kwartiertje tyds aan flarden geknald - dat was zyn gewoonte niet, maar die sukkels lieten hem geen keuze.
achter zyn rug, byna geruisloos, kwam zyn goeie vriend, een personage genaamd het slangenmens, als eindelyk uit zyn hangmat tevoorschyn. werd een béétje tyd!
"wat is er gaande?" vroeg deze. "toch niet weêr bezoek?"
"toch wel - maar pas op," debiteerde jerry bill. "ons vorige bezoek dateert intussen weêr van drie maand geleên."
"toch - het is hier pakken drukker dan ik had verwacht."
"ha!"
"ik had altyd gedacht, hier 'n verlaten post te zullen treffen. hoe kan ik hier mediteren?"
"ha!"
"ik had altyd gedacht, hier 'n verlaten post te zullen treffen. hoe kan ik hier mediteren?"
"misschien door jouw schuld dat ze allemaal komen, jan lul..."
"meen je dat, jerry? noem jy my zo? jy noemt my een jan lul?"
"hoe noemen ze jou anders?"
"hoe noemen ze jou anders?"
het slangenmens kwam naast hem te staan, niet zonder terwyl z'n tanden te beginnen te poetsen. nog eens terwyl, sprak 'ie moeilyk:"toch niet de vogelschrik, of wie?"
"ik geloof dat 'ie niet alleen is," zei jerry bill. en sprak nog voort:"ga weg van dat deurgat, bert..." zyn woorden waren nog niet koud, of "pfiiiiiiiiiiiuwwwwwwww!!!"; daar suisden-er, beste lezers, een waarachtige kogel vlak langs hun oren. "ga liggen!"
"schiet die naar ons, die vent? die is niet goed snik!"
"hy mikt niet op ons! hy probeert te schieten naar iets of iemand vlak boven ons! kyk uit, de vyand zit op het dak!"
dan volgden er een heleboel geweerschoten en revolverschoten dwars door mekaâr. ook àchter onze vrienden, en zelfs, inderdaad, vanboven, dwars door het plafond. "ze hebben ons gefopt!" zei jerry. "dat was 'n foefje, we zyn erin gelopen! ze hebben gewacht tot we door iets zouden zyn afgeleid. verdomme!"
"de hele tent is omsingeld - pas op!!..."
voor de eerste keer in zyn leven was jerry bill er byna zeker van dat het gedaan was met hem; dat die 'ie eraanging, dat 'ie kapotging...
"de hele tent is omsingeld - pas op!!..."
voor de eerste keer in zyn leven was jerry bill er byna zeker van dat het gedaan was met hem; dat die 'ie eraanging, dat 'ie kapotging...
WORDT VERVOLGD
zaterdag 16 maart 2019
prent vd week
de relatie van urbanus met juf pussy is best poëtisch; er zitten goeie pis- en kak-moppen in, maar wel érg veel; dus misschien hadden ze daar wat in mogen snoeien, om dan aan die romance met die juf meer ruimte te kunnen geven...
onderschat / overschat
overschat: the national
naar waarde geschat: tone brulin
alternatieve feiten
1. om een pot spaghetti te spoelen, heb je evenveel water nodig als om een pot spaghetti te koken.
2. het is onmogelyk om uit een autoband water te genereren.
3. warm water is zwaarder dan koud water.
4. een komkommer bestaat voor 96 procent uit water.
state of being, 16 maart 2019
begonnen aan myn eerste les-voorbereiding. maar dat valt niet meê, want ik geraak niet op die didactische website die my is aangewezen. in afwachting van de juiste codes, my dan maar op myn intuïtie verlaten. myn aller-eerste les neêrlands ooit, voor een vierde middelbaar, heeft als onderwerp, naar my is opgedragen, "literaire genres", en eigenlyk mogen ze alle didactiek in hun hol duwen, als iemand tegen de volgende opdeling bezwaar zou hebben; dwz ik ga met vyf dozen vol met boeken in die school naar binnen kruipen, en het dan hierover hebben - als het te high brow is, zal ik het wel vereenvoudigen, geen probleem...
poëzie - jan arends
column - louis paul boon
pers-artikel - jeroen depreter
essay - montaigne
mémoires - pulp: wendy van wanten
mémoires - literair: jeanneke boon
dagboek - hans warren
autobiografie - pulp: johnny hoes
autobiografie - literair - rousseau
biografie - victor bockris' lou reed
kortverhaal - "de kaartenmakers" van maarten biesheuvel
novelle - meneer jules, werther nieland
eerste roman ooit - don quichote
romantische roman - het lyden van de jonge werther (tevens brievenroman)
realistische roman - madame bovary
detective roman - simenon, conan doyle
avonturenroman - jules vernes
liefdesroman - milla fonteyne
griezelroman - frankenstein
graphic novel - dat zelfmoord-boek van willie linthout
suspense - the creature of the dark lagoon, en "she" van rider haggard
historische roman - de naam van de roos
sociaal bewogen roman - de max havelaar
experimentele roman - finnegans wake (het naar het neêrlands vertaalde eerste hoofdstuk)
romancyclus - vyf boeken van proust meênemen
als ik dààraan geen vyftig nuttige minuten kan ophangen, dan kunnen pinguins vliegen.
voorts was het wel een eenvoudige dag, de voorbye zaterdag. smiddags het kot voor myzelf, een paar telephoons doen; snamiddags spelen met de children (cluedo), om 17u die urbanus-tekenfilm in metropolis... mollie op haar rolschaatsen in de bioscoop... die boekhandel in metropolis draagt echt myn liefde weg; ik ga er àltyd boeken kopen, alleen al om die zaak te stéunen; omdat ik vind dat die mooie boekhandel daar moét zyn; echt een oase middenin de barre vlakten.
(zoals het jammer is, lezers, hoe hier te noord-antwerpen alle gazettenwinkels zyn verdwenen, plaatsgemaakt hebbende voor "dagwinkels" van het achttiende knoopsgat, de ene halal plat-water winkel naast de andere; en nérgens nog lectuur te koop, alléén nog in die gazettenwinkel in het stuyvenbergziekenhuis - maar: dat ziekenhuis gaan ze verhuizen, alleen het gekkenhuis mag hier nog blyven.) (nul op tien voor het stadsbestuur: het "experiment" om de vuilnis-ophaaldiensten te doen ophouden met bestaan, en mensen zelf naar containers te sturen, IS ENKEL DOORGEVOERD OP DEN DAM - dwz dé armste, àllermeest problematische wyk van heel het stad!!...)
soit...
nu ben ik eindelyk beginnen te lezen in die literaire roman met superman als onderwerp, "dawnbreaker"; zoals verwacht echt een zalig boek...
blogologie
dreamer
ik droomde dat ik op een groot feest was, waar nick cave ook rondliep. een heleboel mensen wilden met hem praten, maar nick cave zelf zocht de hele tyd my op (hoe ydel van me... durf ik dit hier wel noteren...) de droom duurde enorm lang voort, en we hadden dus erg uitgebreide conversaties... voorzichtig probeerde ik hem ook te vertellen dat zyn platen nà "tender prey" niet meer zo sterk zyn als die daarvoor, en dat hy eigenlyk blixa bargeld moest terugvragen. later geraakte ik hem uit het oog, maar nog later kwam 'ie toch weêr terug en ging het gesprek weêr voort. hy was tamelyk verlegen en byzonder kwetsbaar. hy vergat zyn portefeuille, die ging ik hem nabrengen.
later zat ik op een klein feeestje by bob v. daar kwam ik terecht na een lange wandeltocht door de lilse bergen. ik had gras op zak, eigenlyk voor myn broêr s, maar draaide er in afwachting zelf een "foute cigaret" van. dat inhaleren was onuitsprekelyk zalig en de roes was fenomenaal. "dit moet ik terug vaker doen." gigantische relax. beetje babbelen. iemand die piano speelde (dat was in werkelykheid rocco in de kamer vlak onder myn slaapkamer...) er was een speelgoed-spider-man, van ongeveer twintig cm hoog, die evenwel langs de vloer en tegen de muren kroop als een écht wezen. wauw! ik dacht: dat komt misschien door die cigaret, dat ik dat nu zo geëxalteerd waarneem...
column streekkrant editie kempen
GEEN TOETERS EN BELLEN
Ik heb wel eens een nonkel gehad die, net als Rik van Looy, geboren was in Grobbendonk - en die byna nét zo snel kon koersfietsen. Helaas: zoals wel meer eerlyke, integere Kempenzonen, kon myn nonkel er niet tegen om te worden gefêteerd, en om handtekeningen te moeten staan uitdelen met de pers erby. Dat soort toestanden joegen hem zoveel angst aan, dat ze hem parten speelden; als hy op een wielertornooi de finish naderde, en hy lag helemaal op kop, met niemand nog tussen hem en die eindstreep, dan begon hy vanzelf een beetje af te remmen, om toch maar vooral niet te hoeven op te vallen - pas wanneer twee of drie andere wielrenners hem voorbystaken, kwam hy dan weêr enigszins op tempo, bly dat hy was ontsnapt aan de koude drukte. Kampioenen worden zo niet gemaakt, maar de man was net zo bly met zyn job als ellentrieker van wacht.
Het verhaal doet een beetje denken aan die andere grote Kempische sportkampioen, Eugene Van Roosbroeck - geboren in Noorderhoek, Herentals, vorige jaar overleên in Westerlo. In het jaar onzes Heren 1948 had die brave wielrenner een olympische medaille behaald op de Olympiade in Londen. Ons land stond in rep en roer, en toen hy hier weêr voet aan wal zette, werd hy ontvangen door de ene erehaag na de andere. Maar toen een fotograaf hem vroeg om te poseren met de gewonnen medaille rond zyn nek, moest onze held oprecht bekennen:"Verdorie - nu je het zegt... Ik ben die medaille eigenlyk vergeten te gaan afhalen..." En dan nog maakte hy er niet meteen werk van. Pas 62 jaar later, in 2010, is het er alsnog van gekomen, dat Jacques Rogge hem de medaille vermocht te overhandigen - een kopie welteverstaan, want de originele medaille was intussen zoekgeraakt...
linkie
https://www.podomatic.com/podcasts/blaastaal/episodes/2019-03-13T15_41_59-07_00
verdwaalde photo
waar was je te vrydag
deze photo is genomen terwyl de dokter in dat gangetje die arme man mond-op-mond-beademing aan het geven is. mét goed resultaat. na 20 minuten was alles weêr in orde, en kon de dokter voortschryven aan m'n attest...
alwéér ging het van een leien dakje, 80 minuten non-stop doorlachen, met de gehele tent...
het komt wel goed uit, dat ik net nu zo'n toffe reeks schoonzonen heb mogen afwerken (enfin, toch vier keer kort by mekaâr, en vier keer schot in de roos...)
vrijdag 15 maart 2019
de voorbye donderdag
hoe rocco james conan
m'n boeken-fetisjisme
helemaal spontaan
heeft overgeërfd...
woensdag 13 maart 2019
state of being, 13 maart 2019
vandaag was myn eerste schooldag... hy begon als een beproeving: waar ik er de voorbye dagen ronduit steengoed uitzag, was ik vanmorgen met zo'n overdreven knalrode, dikke, pokdalige steekneus wakker geworden, dat ik god zelf een proces wou aandoen. "zo kàn ik niet buitenkomen - dit is gewoon niet eerlyk!!" uiteraard maakten-ik het zelf nog veel erger, door myzelf te beginnen te schminken - maar toen kwam, door een kruising van het lot en het toeval, juist op dàt ogenblik, koningin luv binnen, en die wist my toch weêr, against all odds, helemaal op te lappen. dus uiteindelyk kon ik toch wél de baan op, als "man van zes miljoen".
op myn sollicitatie op deze school vorige week, was ik een halfuur te laat gekomen, wegens, op de valreep, op een totaal debiele manier verloren gelopen in de straat van de school zelf; zodat het vandaag van belang was, alleszins goed op tyd te arriveren. helaas: de wynegemse brug over het albertkanaal bleek te zyn afgesloten! waarna het kolossaal moeilyk bleek om een àndere manier te vinden om die wateren, de berezina, zonder kleêrscheuren over te geraken! constant in cirkeltjes, want: uiteraard nergens een aangepaste wegbewyzeringç dus toch wéér, net als vorige week, een halfuur te laat daar aangekomen... onderweg in de auto my wel eens goed uitgeleefd, in extreem hard door-vloeken - "god-ver-mil-jaaaaaaaar!!!!!!" maal zes. dat is wel, lezers, een der grootste verdiensten van onze moderne tyden: dat een mens in zyn auto in het midden van erg druk verkeer, toch zo hard kan krysen en tieren als 'ie wil, zonder iémand daar kwaad meê te berokkenen.
anyway, op de school zelf was alles goed in orde. wél moest ik twee keer naar de toiletten - om in de spiegel te gaan zien:"ben ik toch niet ineens terug achttien geworden?? heb ik subiet toch geen examen grieks-latyn?? waar ben ik?? WIE BEN IK??"
normaal gezien, zou ik pas in september zyn beginnen lesgeven, maar onverwacht is er gisteren een leerkracht een soort van gesneuveld, die, aldus, acuut vervangenis behoeft; zodoende gaan ik volgende week donderdag reeds plotseling voor die klassen gaan staan.
opniéf naar de toiletten, om opniéf in de spiegel te gaan zien; "ben kik nu feitelyk aan het dromen met myn ogen allebei open? ben kik nu ineens terug zeventien geworden, of wat is dat?" neen, myn zoon - het is de realiteit.
7 uur nederlands, 3 uur engels.
5 klassen ASO, 3 klassen BSO, 2 klassen TSO. de klassen zelden meer dan zeven leerlingen tegelyk... ik laat myzelf nu maar best helemaal los - om specifiek in deze regio, maar één ding te begeren, namelyk écht, oprécht iets te betekenen voor minstens een pààr van die kinderen. om écht te proberen minstens een pààr van die kinderen écht iets by te brengen.
voor de rest van deze dag geheel thuis gebleven, goed suf - in de zetel liggende, doordat ik vannacht maar drie uurs geslapen had. eventjes, rond een uur of vier, was ik zelfs in slaap gevallen - maar: ik schrok wakker van de deurbel - charles jarvis - grmmbblllllll grrrrrrrr!!! arrrhhh; teneinde daarnà natuurlyk nooit meer opniéf te kunnen inslapen.
savonds kwam els crawls eten, iets van de indonesische traiteur...
Abonneren op:
Posts (Atom)
