geflankeerd door peter kluppels
zaterdag 11 juli 2020
linkie
https://m.mixcloud.com/radiorix/09072020-studio-vitalski-op-radio-rix/
zoveel mogelyk / zo weinig mogelyk
zo weinig mogelyk: denken aan mensen aan wie je niet wil denken
dakkan / dakkanni
dakkanni: dat er ergens op aarde een onontdekt gebied zou zyn waar nog dinosaurussen leven.
pech en geluk, vandaag
geluk: toen mollie zei "papa uw jeansbroek is van het balkon gevallen" bleek dit slechts een prank...
onderschat / overschat
overschat: brimful of asha
naar waarde geschat: chicken sack
blogologie
eêrgisteren wou ik hier schryven dat prince zyn motor in purple rain, werd ge-"customized", dwz aangepast aan zyn formaat; tussen per ongeluk en onderbewust expres maakten-ik daarvan, naar een lezer my duidde, "circumsized". moet ik dit nu veranderen of laten staan? is dit nu "grappig" of "achterlyk"?
alternatieve feiten
1. de figuur "vrydag" in robinson crusoe (1719) is, in de westerse letteren, het eerste niet-blanke personage met een individualiteit. op een ogenblik komt crusoe er zelfs toe om vrydag zyn liefde voor hem te betuigen; in die tyd volstrekt ongehoord.
2. vrydag is dan wel geen slaaf, toch is hy aan crusoe schatplichtig, met name doordat hy dankzy crusoe wordt gered van een bende cannibalen.
3. onder stalin geraakte de oekraïne in de jaren dertig zo erg uitgehongerd, dat cannibalisme er schering en inslag werd. er werden anti-cannibalisme-politie-eenheden in het leven geroepen; niet omdat stalin tegen cannibalisme was maar omdat hy net wilde dat die mensen stierven van de honger.
4. nog meer dan wodka wordt in de oekraine "horilka" gedronken. "wodka" betekent "klein water",, terwyl "horlika" wil zeggen "brandend water"; dus je kan al raden wat dat geeft.
5. dit drankje, horilka, wordt meestal nog wat kracht bijgezet door er chili peper in te vermengen.
6. onderstaande prent is een chili peper zoals getekend voor het boek "in navolging van robinson crusoe", verschenen in moskou in 1946...
dit was: crusoe - vrydag; vrydag - cannibalen; cannibalen - oekraïne; oekraïne - horilka; horilka - chili peper; chili peper - crusoe
weird superhero
die is inmiddels in het publieke domein
dwz iedereen mag hem gebruiken
maar
niemand wil hem gebruiken
op het aantal weird superheroes staat overigens geen rem, klaarblykelyk...
0/5
rocco james conan en mollie spelen hier in dit dorp de gehele dag door voor detective. rocco maakt aldoor photo's van verdachte toestanden. aan de hand van deze photo's zoeken ze dan uit wie wat waar verkeerd heeft gedaan.
die photo's van rocco zyn ongelooflyk grappig, zie hieronder;
die photo's van rocco zyn ongelooflyk grappig, zie hieronder;
state of being, 12 juli 2020
gisterennacht hard doorgewerkt en pas erg laat in slaap gevallen. vandaag toch reeds om elf uur in de voormiddag uit de veren, in een voorts algeheel leêg en rustig vacantie-huis.
eerst een half album geconsumeerd van joop klepzeiker (tweedehands, hard karton die erik schreurs is even goed als robert crumb, dwz het kan eenvoudigweg niet nog beter. vervolgens opnief een integraal franka-album verteerd; wel fan blyvende, nu toch moetende aankruisen dat kuijpers zyn dinosaurussen niet zo byzonder goed zyn. dus daar had ie zich beter gewoon niet aan gewaagd.
in huis hard gevochten met de twee kinderen tezamen. dwz krabben, pitsen, stampen, mekaâr plat drukken. echt gevaarlyk en écht pynlyk. vervolgens naar het zonovergoten strand; allround vacantie-time; de zee in, zwemmen; liggend op een badhanddoek wat bladeren in zo'n "uncut"-magazine, dwz zo'n typisch muziek-maandblad; heel vroeger las ik dit maandelyks; ook wel juist léuk is het, dat ze àltyd maar diezelfde paar jaren zestig bands blyven uitmelken - maar: één keer per jààr is intussen toch meer dan genoeg...
zoals jullie weten werd op het strand m'n t-shirt gerat; daardoor kreeg ik het nà het zwemmen erg koud, zelfs in de vlakke zon.
weêr thuis: in de zetel in slaap gevallen, by de mooie zomerstraat-geluiden, zoals die vlinderachtig door het venster komen; lachende kinderen, een op kasseien rollende skateboard, franstalige vocalen (vlinderachtig wel niet het goeie woord, want vlinders maken natuurlyk geen geluid...)
gebakken patatjes en pikante merguezjes... veel mayonaise... koffi nadien...
inmiddels is het halfnegen verworden. deze blog is reeds véél verder gevorderd dan verhoopt. subiet rocco james conan in bed leggen (voorlezen uit "smurfensoep", de grote klassieker); en daarna heb ik zodus, onverhoopt, de héle avond nog voor my - om aan het boekje "de kempenkrak" te knutselen...
goed, goed zo; dat gaat heel lekker zo...
continuing purple rain
 |
| een still uit een geschrapte scène, die nog nooit is vertoond, waarin prince een repetitie van apollonia bywoont. |
22 juli leid ik de film "purple rain" in, in het rivierenhof. mogelyk draai ik maar wat plaatjes zonder veel meer, maar okay; kennis van zaken is toch een deonto-logische vereiste...
1. het eerste liedje dat susan rogers voor prince engineerde was "darling nikki". haha... "darling nikki" nam in de tracklist de positie in van het derhalve dus verwyderde g-spot, later door jill jones ingeblikt. gemiste kans van het jaar: op de onlangs uitgebrachte driedubbel-cd "purple rain deluxe" kryg je wél gehele tonnen van overbodige versies cadeau (bvb de "single- versie" van "when doves cry"; wat dus gewoon de elpee-versie is, maar dan vlugger dichtgedraaid; wie heeft daar iéts aan??); maar de nooit uitgebrachte extended version van "darling nikki", dwz de oer-versie, daar hadden ze géén plaats voor???
2. het blyft een b-film; deels opgenomen in minneapolis en deels in l.a., zie je het gebeuren hoe één en dezelfde taxi het ene moment naar links rydt: met sneeuw op zyn dak; maar dan weêr naar rechts: zonder sneeuw op zyn dak; en dan weêr naar links: opnief met sneeuw op zyn dak. ook is apollonia d'r haardos het ene moment kletsnat, dan weêr kurkdroog, en dan weêr kletsnat.
3. de film-opnames liepen een paar weken achterstand op. warner bros was daarom principieel gerechtigd om de boel alsnog helemaal uit te pluggen. enige nay-sayers hadden daar zin in ook. gelukkig: eens de cameraploegen zich klaarmaakten om de live muziek-scènes in te blikken, bleken prince en zyn band zo extreem hard gedrild, dat ze al die opnames veel vlugger voor mekaâr hadden dan gehoopt; magnoli had gerekend op vier weken, maar na 9 dagen was alles al volmaakt ingepakt. dus zo zaten ze uiteindelyk toch weêr op schema. van iedere song werden drie performances opgenomen, met vier camera's; zodat er aan de montagetafel steeds de keuze was uit twaalf angles. voor de performances zelf moest nooit iéts opnief worden gedaan; lipsyncs, choreographie, belichting; dit alles zat er keer op keer voor 100% pal bovenop. wat je ook nog steeds voélt, als je de film nog eens ziet. die performances hebben na 40 jaar niks aan kracht ingeboet, die blyven als een pletwals over je heen denderen. zelfs zyn die met de jaren eigenlyk, zo mogelyk, nog sterker geworden; doordat je nu ook begrypt hoezeer die na al die jaren nooit door iemand nog zyn verbeterd kunnen worden.
4. die opnames, in "first avenue", grepen plaats voor een publiek van 900 mensen. normaal kon er 1200 man binnen maar door de breedvoerige opname-apparatuur werd de ruimte een pak kleiner.
5. een paar songs zyn échte live versies. oa purple rain. toen die gespeeld werden, was er weinig applaus, omdat niemand dat materiaal al kende. het applaus in de film is ontleend aan de geluidsopname van een applaus in een voetbalstadion.
6. wat ook meêspeelde in de timing van de opnames; middenin het proces kwam een zekere lindsley parsons langs, een oude schoolkameraad van producer bob cavallo. die lindsley nam het draaiboek op zyn schoot. hy zei: "dit blad heb je niet echt nodig," en gooide het weg. "deze twee blaêren heb je ook niet echt nodig," en verscheurde ze. ook zo geraakten ze op één halfuur tyd veertien bladzyden verder.
7. prince zelf zat dikwyls tussen twee opnames in op de set op de grond, eigenhandig het scenario te veranderen, by te schryven of in te korten. regisseur magnoli had te weinig ervaring (namelyk geen) en dus ook te weinig credibility om daar iets tegenin te brengen.
8. de rol van de vader van prince wordt vertolkt door een van de zeer weinige professionele acteurs op de set, namelyk clarence williams III. die heeft het er erg goed vanaf gebracht en die tilt de hele bende meê op.
9. schitterende details zyn er ook aldoor; bvb die scène waarin prince te laat komt op een repetitie; bassist brown marc kykt ostentatief op zyn horloge; maar het plaatje van dat horloge hangt op zyn slagader, dus niet onder de rug van zyn hand maar onder de binnenkant van zyn hand; dat levert een merkwaardige, ongeziene beweging op, vind ik...
10. een beweging die het feit compenseert dat brown marc de enige muzikant is van the revolution die geen één zinnetje tekst heeft.
11. "are you going to get married?" vraagt die vader. "I don't know," zegt prince. "never marry!" zegt die vader; dit stukje dialoog is 100% biographisch en waargebeurd.
12. in die nota van gisteren er nog by noteren: die onderkoeling waaraan apollonia onderhevig viel, heet "hypothermia". voorts ook corrigeren: dat stukje zin dat billy sparks uitspreekt zonder dat z'n mond beweegt, luidt zo: "that apollonia babe we saw last night..."
13. betreffende die scène waarin jerome benton aan de verslagen prince een paar ticketjes komt overhandigen in de backstage; normaal gezien moest morris day dit hebben gespeeld. maar die hing inmiddels uit mekaâr van de coke, ten gevolge van persoonlykheidsproblemen, die jy en ik evenééns zouden hebben gehad in zyn positie; hy kwam alsmaar vaker te laat op de set, zodat er, om geen tyd te verliezen, moest worden geïmproviseerd om in afwachting al andere scènes te schieten, en andere chaos. - maar goed, die kwaaie krachten stonden eveneens in de sterren, want er kwam alleen maar goeds van; bvb die scène met die toevallig noodzakelijke jerome benton is juist een van de zes mooiste scènes van de hele film geworden.
14. op de wereldberoemde première was morris day dan ook niet toegelaten; dwz prince keek ervoor uit dat hy geen pass kreeg. manager fargnoli (of wie was het anders? iemand?) vond dit té erg, en bezorgde morris day dan toch wél een pasje. toen prince dit merkte op de receptie, flipte hy helemaal door.
15. ook nog toevoegen aan die nota's van gisteren: die stand-in die werd ontslagen heette byron hechter (mooie naam), en de critiek die die uitte ging alleen over apollonia "she can't act to save her life". terécht dat je voor zoiets ontslagen wordt, want nodeloze laster tegenover een persoon die alles op alles zet!...
16. jill jones had een veel grotere rol, maar die viel op de grond in de montagekamer. je ziet haar op het eind van de film met een wit hondje in haar armen; in een weggeknipte scène kreeg ze dat hondje van prince cadeau. ze had ook eigenlyk een eigen song, de kleine ballad "wednesday", die pas onlangs, op de cd "a piano and a microphone", is gepubliceerd, zy het in een zeer rudimentaire versie.
17. die prachtige scène van maar drie seconden waarin prince langs een yzeren trap, de "fire escape", naar beneden komt: daar is een héle dag lang aan geschoten. de scène werd een beetje afgekeken van een fragment uit "scarface" van brian de palma.
18. die latere opnames in los angeles duurden blykbaar maar zeven dagen. maar die hadden wel tot gevolg dat gehele generaties mensen jarenlang hebben gedacht dat er in minneapolis ook palmbomen groeiden (cfr in de videoclip van "when doves cry" zie je palmbomen...)
onderschat / overschat
overschat: jan hautekiet
naar waarde geschat: joop klepzeiker
vrijdag 10 juli 2020
state of being, 11 juli 2020
aldoor goeie vibes en bemoedigende berichtgevingen, voorspoed en welvaart; en dan druipt daar, tussen al dat moois, één zeer kort, zeer venynig klein mailtje binnen, van één enkele, zuur geboren persoon, toevallig weêr eens iemand uit de media; en lap; de gehele sfeer gaat de soep in... dan blyf ik daar maar op doorkauwen; waarom doet die mens my dit aan? waarom is de wereld zo oneerlyk? en vooral ook heel erg zelfmedelyderig: "waarom moet my dit overkomen? waaraan verdien ik dit toch altyd?"
ik stel myzelf hiermeê teleur... ik ben onderhand vyftig, de aanvang van oud en wys; hoe kan ik hier nu nog steeds zo erg helemaal intrappen?
die zuurpruim speelt zyn rol... iedereen speelt zyn rol... ik heb, in myn leven, een stuk of drieduizend biographieën gelezen; effectief bemerk je op den duur een aantal vaste patronen; iémand moet, ook in jouw leven, die rol op zich nemen, die gedaante van krenterige opposant - het is te zeggen: niet gewoon maar "iémand", maar wel een geheel bastion van mensen moet dat op zich nemen; het hoort er by, het is niemand zyn schuld...
okay...
voorts, zoals je aan de photo's kan zien, toch een prachtige dag...
én een beetje werkzaam; tussen de croissants en de schnitzels door, heb ik een mailing voor mekaâr gekregen naar àlle bibliotheken van vlaanderen, op den boer met het frankensteinboekje; de meeste bibliothecarissen zyn juist nu met vacantie, maar da's ook juist goed, want als die nu ineens allemaal zouden reageren, dan zou ik het van hieruit ook niet kunnen bolwerken...
alternatieve feiten
voor de derde keer op ry staat de rubriek "alternatieve feiten" in het teken van de inleiding die ik ophoest tot de film "purple rain" in het rivierenhof op 22 juli...
1. de belichting van de film was in handen van een mens die geen enkele ervaring had met film, maar des te meer met theaterbelichting, namelyk roy bennett, de lichtman die sinds 1982 met prince meê op toer ging, en die de komende tien hectische jaren geen enkele gig zou overslaan. dus een die-hard in het fort.
2. daarom speelt in de film dat totaal extreme contrast tussen licht en donker. by optredens bekwaamde roy bennett zich erin, om de gehele voorstelling lang bezig te zyn met "revealen"; soms speelde prince zyn gehele eerste lied in het pikdonker, en zag je de twee songs daarna nog steeds alleen maar zyn silhouet. na een halfjaar van repeteren en filmopnames kwam de keyboardspeler matt fink buiten om een vliegtuig naar huis te nemen en hy dacht oprecht: "hé... de zon bestaat wél nog... de zon schynt..."
3. roy bennett, waar ben je gebleven, zo dacht ik stilletjes in 2011, op het north sea jazz festival, waar prince zyn belichting zo slecht was dat ik my plaatsvervangend schaamde (bvb soms werd er een muzikant ineens uitgelicht wanneer die volstrekt niks stond te doen, etc)
4. de echtgenote van deze roy bennett was brenda bennett; die deed tydens de 1999-tour, dus kort voor purple rain, de vestiaire; maar die werd opeens gerecruteerd als backing-vocaliste, voor vanity 6; in de film herdoopt tot apollonia 6. "hey," dacht die lichtman. "ik doe hier de lampen - en nu staat myn eigen vrouw daar ineens in lingerie op dat podium met haar kont te schudden??"
5. dat de regisseur "magnoli" heette, was een merkwaardig toeval, want de roadmanagers van prince heetten zo al "fragnoli" en "ruffalo". heel maffia-achtig...
6. tot dusver deed de onderschatte peggy mccreary de sound-engeneering voor prince; voor de purple rain-songs nam susan rogers het roer over (peggy werd zwanger); susan kwam solliciteren in prince' beruchte "purple house" op kiowa trial; ze wachtte beneden op hem, zelf zat hy boven te musiceren. "ik ben hier," riep ze op den duur voorzichtig. "jaja," zei prince. pas drie uur later kwam hy naar beneden - en liep meteen de deur uit en verdween.
7. later verdween hy ook vaak, en dan liet hy opzettelyk boven in huis zyn platendraaier op "repeat" staan. susan rogers durfde die dan niet te gaan afzetten. dwz dan moest ze soms vier, vyf uurs aan één stuk door één en dezelfde plaat horen. dat ging, allegedly, om adam & the ants, culture club, gary newman en dat soort pop-brol...
8. in de zomer van 1983, vlak voor het filmen zou beginnen (namelyk op 30 october 1983), was er nog steeds geen agenda en geen scenario. magnoli ging eens horen by prince: "heb je misschien wel al wat muziek geschreven?" "ja, niet alleen geschreven, maar ook opgenomen en al helemaal afgewerkt." "oké, goed... hoeveel songs heb je zo al klaar, die ik zou kunnen beluisteren?" "een stuk of tweehonderd."
9. nog een kapitalist by wie cavallo om geld ging schooien: david geffen. die zei: "goed, ik zal de boel financieren - op voorwaarde dat prince eerst nog één tournee doet, om zyn naambekendheid nog uit te breiden." cavallo: "oké, laat dan al maar, ik ga er zelfs geen tyd aan verspillen om dit verder te briefen."
10. by warner bros was er een executieve, marc canton, die doodleuk meende: "okay dan - op voorwaarde dat john travolta de hoofdrol voor rekening neemt." toen de man de daaropvolgende explosieve woede-uitbarsting gewaarwerd, bood hy wel meteen zyn excuses aan...
11. een verandering die magnoli intussen aanbracht in het scenario van prince zelf: by prince gaat zyn vader eraan; by magnoli, dus uiteindelyk, krygt die vader wel een zelfmoordkogel door zyn kop - mààr overleeft die kogel toch wel (dit weten we pas dankzy die interviews achteraf, want in de film zelf is dat geen 100% duidelyk...)
12. warner bros (enkel de muziekafdeling) trok dus, op den duur, toch een béétje geld uit voor de film - maar contractueel lieten ze dit hier worden vastgelegd: "of de naam 'warner bros' wel degelyk openlyk aan de film zal worden verbonden, zal pas worden bepaald nadat de film helemaal gemaakt is."
13. denise matthews, beter gekend als vanity, zou tekenen voor de rol van "het-liefje-van"; maar die verdronk ondertussen ongeveer in de cocaïne, en ook vond ze dat ze te weinig betaald werd. haar officiële reden om er niet in meê te stappen: op ditzelfde moment, voorjaar 1983, had scorcese haar gevraagd om de rol te spelen van maria magdalena in "the last temptation of christ." (die heel slechte film zou uiteindelyk pas worden gemaakt in 1988, zonder vanity.)
14. op de valreep werd voor denise een vervangster gezocht. precies 500 kandidates kwamen solliciteren (ook jennifer beals van "flashdance" werd gepolst. tenminste dat beweren sommigen maar dat is niet zeker) de meeste actrices sloofden zich uit om op de vamp te lyken die denise was; dat was allemaal niks; letterlyk de àllerlaatste kwam binnen op basketters en in een alledaagse sweater; patricia kotero. prince noemde haar "apollonia", naar een personage in de godfather - namelyk die hemelse argeloze bruid die in sicilië op de dag van haar trouwfeest in haar auto sterft door een bomaanslag...
15. hoewel prince flikflooide met héél veel van zyn protégés tegelyk (vanity, jill jones, susan melvoin, zynde de zus van wendy melvoin, etc) was hy paradoxaal genoeg net niét, ooit, romantisch verbonden met apollonia.
16. de éérste dag van de opnames deden ze niks anders dan vanuit een helikopter beelden schieten van prince op zyn motor (die motor is ook een heel verhaal. dat was een circumcised model; helemaal ver-dwergd zodat prince ermeê zou kunnen ryden. er werden gelyk twee replica's van gemaakt, voor als hy er een te pletter zou ryden. over die motor weet ik het niet maar vele bronnen bevestigen dat prince belachelyk slecht kon auto-ryden; niemand wou hem zyn auto uitlenen want dan kreeg je die gegarandeerd met blutsen en deuken weêr terug.) de dag nà die eerste opname dag lag er ineens, voor de rest van alle dagen, sneeuw in minneapolis... dus je hebt in de film altyd sneeuw - behalve in de scènes met de motor, haha!...
17. één vry-scène is uit purple rain geschrapt geworden, namelyk een scène waarin, in het hooi in een schuur, apollonia, die bovenop ligt, zo overdreven heftig tekeer gaat, dat prince er zichtbaar ongemakkelyk van werd. een fractie daarvan is wel nog te zien in de clip van when doves cry (en dus ook in de film, waar die song effectief als een clip in het verhaal is ingelast, op de valreep... magnoli zei: "de film is af, alleen hebben we nog één liedje nodig dat de hele bende tezamenvat," en toen kwam twee dagen later prince met zyn beste liedje ooit op de proppen.) (ja, tot voor kort dachten we steeds dat hy "when doves cry" op één dag had ingeblikt, maar peggy mccreary (toch zy nog) zei onlangs dat het twéé dagen duurde; één dag om de song ineen te steken én te over-producen, én één dag om er zoveel mogelyk terug uit weg te halen...)
18. er is in de film ook die iconische scène waarin apollonia in een meer springt, om zich te laten dopen (in welk meer? alleszins niét in het meer van minnetonka...) het vroor toen onder nul, maar toch moest zy er voor de opnames drie keer na mekaâr helemaal in (wel: dat moést niet maar ze wilde het zelf.) na de derde keer geraakte ze zo erg onderkoeld, dat ze in een snel aangerukte ziekenwagen aan de baxters moest, en helemaal buiten bewustzyn geraakte. de romantische waarheid wil dat prince op zyn knieën by haar ging zitten: "please don't die... please don't die..." "ik voélde zyn energie en ik kwam er weêr uit..."
19. de verdere shots aan dat meer konden dus pas véél later worden gemaakt; té laat, dwz in februari, wanneer het in minneapolis té koud was. de camera-ploeg was daarom inmiddels naar los angeles verhuisd. dus: in dat gesprek tussen prince en apollonia is het zo, dat die twee effectief wel levendig en overtuigend met mekaâr schynen te staan praten, maar dat prince op dat moment, in november, in minneapolis staat, maar apollonia in januari in los angeles.
20. nog zo'n low budget scène: je ziet billy sparks, de manager van "the warehouse", naast morris day over straat lopen; "ik kan geen viér groepen in myn club hebben," zegt die manager luid en duidelyk. en hy gesticuleert effectief - maar: zyn mond beweegt helemaal niet, je ziét dat éigenlyk morris day aan het praten is. (officieel heet billy sparks de slechtste acteur van de hele groep, maar daar ben ik het totaal niet meê eens; hy moét nu eenmaal een domme lul spelen, dat is nu eenmaal zyn rol...)
Abonneren op:
Posts (Atom)
