zaterdag 31 augustus 2019

afterLink .

zaterdagbunnie

katja loef

prent vd week

(c) eric gill

waar was je te vrydag


inwydings-dag by de dovo, voor nieuwe recruten.


baden-powel (1847-1944) werd volstrekt onverwacht ontboden door het ministerie in londen. "je zou onmiddellyk naar zuid-africa moeten!" waarop baden-powell sprak:"onmiddellyk, dat gaat niet; de eerstvolgende boot vertrekt pas over twee uur."

op diezelfde manier kwam ik by de directeur van de dovo. ik stond ingeschreven om elf uren per week les te geven. totaal onverwacht zei de directeur:"zou je er twee klassen kunnen bynemen, en dus voortaan zestien uren per week kunnen lesgeven?" ik zeg meteen:"de eerste week zal dat niet gaan; de aanstaande maandagnamiddag hebben we team-building."

diana grace, live in de cabron...

vooral die drummer met die varkenssnuit is een erg sterk beeld...

kris verdonck
die tegenwoordig in oostende woont...

mauro b.

bert lezy was er ook.

die werd op een ogenblik zeer kwaad over e-bikes en e-steps. "die elektrische batteryen zyn voor het klimaat net zo nefast als eender wat, plus gelieerd met kinder-arbeid."

dagelyks 40 kilometer met de e-bike lykt me minder nefast dan dagelyks 40 kilometer met de auto, maar binnendoortjes in de binnenstad met de e-step zyn tegenover gewone fietsen inderdaad misdadig...

maar ik kon niets zeggen, hy liep zelfs kwaad weg...

column streekkrant editie antwerpen



ELEKTRISCHE STEP

De meeste Antwerpse podiumcafés zyn in de loop van de paar voorbye jaren gesloten moeten worden, maar de Cabron, op de Kaasrui, blyft gelukkig dapper voortbestaan. Vorige week was daar een optreden aan de hand, van het zeer Antwerpse punkgroepje Diana Grace, dat vorig jaar op de felbegeerde twééde plaats eindigde van Humo's Rockrally. Op een ogenblik, tussen twee stage-dives in, maakte de zanger een geïmproviseerde opmerking over de elektrische step - en prompt moest het optreden byna worden stilgelegd, wegens rel in het publiek. Inderdaad: zo erg controversieel zyn tegenwoordig die wel erg modieuze steps, die het Antwerpse landschap plotseling volstrekt domineren. Elektrische voertuigen zyn minder gezond voor het milieu dan ze lyken. De batteryen spuiten schadelyke stoffen in de lucht, en teren bovendien op kobalt en grafiet, dat respectievelyk in Kongo en China uit mynen ontgonnen wordt, onder volstrekt onmenselyke arbeiders-omstandigheden. Strikt wat het milieu betreft, zyn voor forenzen elektrische fietsen beter dan auto's; je kan van een gemiddeld burger die op dertig kilometer afstand van zyn werk woont, niet verlangen dat hy die afstand dagelyks aflegt met een gewone fiets. Maar in de Antwerpse binnenstad leg je korte afstanden af, en daarvoor zyn die handige, mooie, natuurlyke huurfietsjes, door 't stad zelf aangeboden, vanzelfsprekend veel beter dan een elektrische step. Voor je conditie, voor het milieu, én voor de verkeersveiligheid. Al is dit natuurlyk alleen maar myn mening. Ik kan my vergissen, ik weet niet àlles.


-end


afterLink .

ik zou dit toch niet meer integraal kunnen zitten lezen... maar wél algeheel beluisteren! zit reeds exact in de helft...

vrijdag 30 augustus 2019

vrydagbunnies

jirka de preter, de sinds kort treinbegeleider is
en irene vervliet, die op ons ziet...

donderdag 29 augustus 2019

prent vd week


verdwaalde photo


lectuur

dit was een mooi boek van bert...

helemaal anders dan zyn polemische of satirische teksten...

state of being, 29 aûgustus 2019



einde staraja roessa. we herinneren ons vooral de laat-nachtelyke voort-wandelingen door velden en bossen. de laatste keer, diep in het midden ener pikdonker bos, was ik opeens erg bang geworden; geluiden en geritsel hebbende vernomen vanuit het struikgewas, bedacht ik:"wat, indien zich daar een wilde hond ophoudt? wolven bestaan niet, maar een uitgehongerde hazewind die hier een week of vier geleên zyn baasje is verloren, en my hier nu, in deze manenschyn, te lyf wil komen springen? om een hap uit myn blanke billen te lusten?" volstrékt ongerymd is dit idee dus niét. al was het dus wel, lezers, te laat voor het bloeêrige toeslaan van de kempische mythe genaamd "de tien-uren-hond..."
     voorts toch weêr verrassend langdurig bezig geweest met het laden en lossen van zwembanden, gsm-laêrs, stapschoenen, dozen ryst, dekens en lakens, in tweeën gevouwen koersfietsjes en nog méér ongein. myn geknelde rugspieren daarby ook geen gelukzalige luxe, al zeker niet by het zestien malen beklimmen en afdalen der trappen in ons tehuis...
    dat tehuis, antwerpengrad-noord, waar willy vandersteen nog heeft gewoond toen hy veertien was, ligt er mooi by, een waarachtige residentie...
    morgen vroeg op - voor de dovo...

-end


afterLink .

woensdag 28 augustus 2019

donderdagbunnie

els de schepper

prent vd week


linkie

de uitleg achter het citaat van wellington, "publish and be damned";

https://en.wikiquote.org/wiki/Arthur_Wellesley,_1st_Duke_of_Wellington

rip

rest in peace bert verhoye...

de man die me van straat plukte,

tien jaar lang werk gaf op het toneel,

en die me een column gaf by de nieuwe gazet...




state of being, 28 aûgustus 2019


met oog op het heraanvatten der lessen aan de dovo, vandaag de gehele dag in de max havelaar liggen en staan lezen, alsook in w.f. hermans' prachtig vormgegeven biographie over multatuli. ("de" max havelaar; de traditie van dat lidwoord alleen al; "de max havelaar"; heel mooi...) (jammerlyk is dan weêr het aantal mensen dan eco's boek "in de naam van de roos" noemt, in plaats van gewoon zoals het is, "de naam van de roos.") dat sublieme boek van hermans heb ik eens voor drie euro gevonden in een muf geurende, kartonnen doos in een bibliotheek in hasselt; binnenin staat er gestempeld "AFGEVOERD".)
    het weêr was enigszins drukkend, maar: het regelmatige baden, zelfs met gepynigde rug, is daar een volmaakt remedie tegen. rond zeven uur savonds begon het te slagregenen en bliksemen, en heden, halftien savonds, dampen de natte dennengeuren zeer goed... ik moet "terug naar de natuur"... dat ik antwerpen zo erg ben beginnen minachten, is vooral byzonder jammer, omdat ik antwerpen echt doodgraâg zie...
    
   

win een prys

ik heb in myn leven veel photo's gemaakt, ook van handen.
win een exemplaar van het binnenkort te verschynen "de moord op servais verherstraeten, door dit hier op te lossen;

van wie is welke hand?

jeroen brouwers 
guido belcanto
styn vranken
kris debruyne
willywilly

tel 1. tot 5. van beneden naar boven en geef uw antwoord by 'reacties'


















































              

-end


afterLink

woensdagbunnie

ook tanja de meyer is
inmiddels gearriveerd in staraja roessa...

prent vd week


state of being, 28 aûgustus 2019



een hittegolf aan het zachte water van staraja roessa, waar dus alles optimaal is; maar wél was er, in de namiddag, een uitgebreide personeels-vergadering by de dovo (zie: photo onder.) opmerkelyk genoeg is onze uurrooster ons nog steeds niet meêgedeeld geworden; dit zal pas voor maandag zyn, maar dat is lastig, want een paar organisatoren willen my boeken in september, en nu weet ik dus nog stééds niet of dat wel kan... de complexe-uitleggingen-met-powerpoint vooraan in de grote aula van de dovo maakten, dat ik my moest inhouden om niet, na een uur en een half, plotseling overeind te komen om myn hand op te steken. "heb jy nog een vraag daarginder? ja?" "ja! ik vroeg my af: wanneer is het dit jaar sportdag!" dit dan toch maar niet gedaan hebbende, vanwege myn lumbago; daarmeê is het moeilyk, overeind te veren. (luv wees my erop dat ik zeg "lumbago", terwyl het moet zyn "lumbago"...)
     druk beginnen te lezen in, en rondom, de max havelaar; jammer dat ik daar in de vacantie niet veel eêr meê was begonnen. wel tof dat ik zo'n grave bibliotheek heb thuis, dat ik daar zomaar een gehele hoop geschikte boeken voor heb klaarliggen...
     hier nu twee weken in de bossen vertoefd hebbende, vragen luv en kikzelf ons weêr af, of we antwerpengrad in wezen nog wel aankunnen. dwz voor myzelf geen probleem maar het eeuwig zich herhalende vraagstuk is of we onze kinderen dit wel willen aandoen; het stikstof, maar veel meer nog de straatagressie; de piepende banden en het schorremorrie àltyd maar. maar: er is geen middenweg; in vlaanderen wonen, doe je oftewel in een doodskist, oftewel in een heksenketel.
    
ik heb erg fyne collega's op de dovo. dit moét ik wel zeggen, doordat verschillenden van dezen, myn blog klaarblykelyk volgen; maar het ding is, dat ik mensen die myn blog volgen, ook altyd automatisch erg graâg mag...

het school tydens een hittegolf

dreamer

een droom duidelyk over zelfvertrouwen. ik bestuurde een gigantische camion, dat was erg fyn om te doen, zelfs als ik ermeê naar gent reed, waar ik in principe niks verloren was. eerder al, aan de antwerpse schynpoort, had ik die camion even geparkeerd zonder hem op de handrem te zetten; de camion begon vanzelf te ryden, alsmaar sneller; omstanders zeiden: die slaat te pletter! maar zelf dacht ik tamelyk beheerst: dit moét my nog lukken! ik sprong achterop het rad rydende vehikel, klauterde naar voren - en stuurde weêr voort.
    in gent bleek deze vrachtwagen abusievelyk geparkeerd te staan by een bende enge misdadigers. toch was ik ook hiervan niet onder de indruk, zelfs niet wanneer de leader of the pack zyn geweer op my richtte; ik sloeg dit wapen gewoon erg snel uit zyn hand (wellicht een nawee van een scène uit de film "deadwood" die ik daags tevoren zag; een boef houdt daarin een jongen gegyzeld, zeggende:"niet schieten of dit jongetje gaat eraan!" maar bullock is daar totaal niet van onder de indruk en schiet die boef simpelweg neêr...)

-end


afterLink

dinsdag 27 augustus 2019

dinsdagbunnie

delilah glorieux

maandag 26 augustus 2019

prent vd week


ingezonden photo

door (c) sam cornelis;
"hier zou prince begraven liggen..."

waar was je te maandag

patje van dooren live in staraja roessa. dit was de laatste sessie; het stuk is "af"; nu maar beginnen try-outen... die nu al uitverkochte "de singer" in het najaar, is natuurlyk een goed gezonde druk op de ketel...

staraja roessa


actua



"we kunnen toch niet van buitenlanders gaan verlangen om dingen te kennen die zelfs de gemiddelde vlaming zélf niet kent?" zegt tom lanoye. en zegt byna iedereen. nochtans: dit zou toch juist enorm sterk zyn? als, op een moment, iemand islamabad die hier is komen wonen, aan een boer die is geboren in dessel, kan uitleggen wie reinaert de vos precies is? als een ingeweken turk aan een geboren aalstenaar gaat uitleggen, waarover de kapellekensbaan precies gaat? dat zou aan die inwykelingen toch een gigantische kracht geven?

state of being, 26 aûgustus 2019




begonnen aan m'n voorbereidingen voor de dovo. "de max havelaar", van multatuli. dit is inderdaad fyn werk, dat ik ook gewoon voor myzelf nog 'ns zou hebben willen opbrengen. er nu toch voor willende gaan, om die vyftienjarigen, zelfs anno 2019, dat prachtboek integraal, dwz helemaal, te laten doorlezen. en ook moeten ze een boel data gewoon vanbuiten leren (multatuli geboren: in 1820; congres van wenen: 1815. multatuli naar indonesië: in 1838. de max havelaar verschenen: in 1860. de camera obscura van hildebrand: 1850.) ieder van die leerlingen ook drie alinea's vanbuiten laten leren van het gedicht "saidja en adinda". gedaan met de pret-pedagogie!!
    nu onderwyl ik dit alles noteer, verneem ik langs de radio waarom indonesië van hoofdstad gaat verwisselen; van jakarta, dat ten onder gaat aan uitlaatgassen en springvloed, naar balikpapan, in borneo, waar door die verhuizing de orang-oetan wel gaat uitsterven.
     die lumbago, beter gekend als "het verschot", diewelke my eêrgisteren neêrtrof, zo drastisch dat kik gewoon niet op myn benen kon staan, is met 70% afgenomen. ik kan weêr stappen - maar nog niet touwspringen; wel dansen, maar nog geen disco; snelwandelen - maar nooit meer de hinkstapsprong.
    waar deze camping vorige week werd overspoeld door meisjes, zyn het déze week merkwaardig genoeg byna alleen maar jongetjes. met stokken slaan ze mekaârs hoofd in, met gocarts nemen ze té scherpe bochten.
    het weêr is erg drukkend. voor het eerst deze maand, is het snachts in deze caravan té warm. gelukkig kunnen zwemmen.



dreamer



ongeïnspireerde dromen over niet-ideaal verlopende optredens... de ene keer is het dus weêral een optreden met circus bulderdrang; onze contrabassist, dominique, heeft een liedje geschreven, maar kik zal het zingen; maar: in myn schriftje kan ik, live on stage, de tekst alsmaar niet vinden. in een andere droom kan ik het gedicht "hond vond ons tof" alsmaar niet opzeggen, eerst omdat ik de tekst niet meer weet, later omdat de microphoon te luid staat. toch is het publiek best enthousiast...

-end


afterLink .

zondag 25 augustus 2019

maandagbunnie


prent vd week


agenda dees week

maandag 13u: patje van dooren coachen

dinsdag 15u: personeelsvergadering dovo

vrydag 10u: personeelsvergadering dovo

zaterdag 19u: gedichten en gedachten by mensen in emblem, naby lier; geïnteresseerden mail vitalski3@gmail.com

hier ook al vermelden: maandag 2 september:"frankenstein-lezing", voor het eerst mét braeckman en van bendegem, by de humanisten van waver.

film-bespreking

deadwood, de movie

het was fyn om die figuren nog 'ns een keertje terug te zien, en die acteurs doen allemaal hun best; de decors en de muziek renderen weêr optimaal; evenwel: de noodzaak om al die personages op een ry nog eens hun zegje te laten doen, ondermynt de spankracht-door-eenheid voor een goed verhaal. altyd wanneer er dreiging hangt, gaat het lekker, maar de trouwfeesten en de begrafenissen vond ik echt saai. too bad. dat de film niet echt eindigt, vond ik wél juist grappig.
    lang geleên, met twin peaks, ten laatste met "de collega's", werd reeds duidelyk dat je van een serie geen film kan maken, dat spreekt ook eigenlyk vanzelf - maar nu verneem ik, dat er ook een film gaat komen van breaking bad. gewoon omdat ze weten dat ik er toch zeker wel naar ga kyken...

waar was je ten zondag

srg en ann op bezoek
in staraja roessa

op weg NAAR de carnival

weggaande VAN de carnival

warhol-surfen



al surfend met die pynlyke rug gisterenavond, nog eens in het warhol-straatje gesukkeld, eerst opzoekende de scènes waarin jared harris warhol speelt, in "i shot andy warhol", en daarna die, waarin david bowie warhol speelt, in "basquiat", welke film in zyn geheel overigens uiterst deprimerend is.
    die warhol in "i shot andy warhol" vind ik enorm overtuigend en ook ontroerend, alleen kan ik de wel vanzelfsprekende veelheid van scènes met die valery solanas niet aan, om de hoogst persoonlyke reden dat ik dat type van lelyke, agressieve manwyven te goed ken uit myn eigen verre verleden. in de jaren negentig zetten-ik ook zelf, mutatis mutandis, myn deuren altyd voor eenieder open - en dàt soort van ongecontrôleerde, opdringerige, humorloze krellen trok je dan vanzelf onverbiddelyk aan, echt horror.
    van david bowie moest andy warhol niet veel hebben. bowie zelf deed daar nadien altyd wat lacherig over, maar in waarheid was 'ie daar zeker en vast hard door gekwetst. om hem nadien dan te "spelen", op zyn grafkist, is een schaamteloze revanche. warhol kon al niet verdragen dat bowie een liedje over hem had geschreven - denk je in wat 'ie hiérvan zou hebben gevonden! in principe speelt bowie die rol natuurlyk helemaal niet goed, dat ligt logisch gewoon buiten zyn vermogen; maar: je kykt daarmeê wel telkens naar iets uiterst bizars, en langs die weg klopt het dan toch weêr wél...