zaterdag 17 augustus 2019

state of being, 17 augustus 2019




boslucht. koele dampen, maar niet echt regenval. spek met brood. cola zero. marshmallows.
    in bed liggen met de ramen en deuren open. de kinderen die om het halfuur binnenvallen. met zestien andere kinderen uit de buurt, uit àndere caravans.
    voor het ene kind heb je meer sympathie dan voor het andere... evenwel: veel meisjes tezamen: dan wordt er altyd één meisje door de andere meisjes helemaal buitengesloten. de feeksen!
    de biographie van mozart. vandaag die van leopold mozart. die letterlyk schreef:"ik gebruik het talent van myn zoon: om wraak te nemen op iedereen die my misnoegd heeft."
    de moeder van mozart schynt te zyn geboren op een eerste kerstdag...
    telephoon van nele bauwens. haar toneelstuk, nog steeds érg veel werk aan. nu maar weêr het "tweede kwartier" optenief aanpakken (de eerste tien minuten lyken me feitelyk wel in orde...) "maar - dan gaan we eind augustus niet klaar zyn!" "tja... kan ik eraan doen... myn leven zou tof zyn, als het uitschryven van een one man show niét zo'n beestachtig moeilyke job was!" "maar: jouw leven is toch tof?" "da's waar - maar: dan zou het nog toffer zyn!..."
    nochtans: het verhaal van patje van dooren, aan de andere kant, ging vanzelf. gisterennacht de resultaten gehoord (niet gelézen, maar gehoord, op mp3); daar moet, eigenlyk, al niks wezenlyks meer aan worden veranderd...
    wandelen. door de bossen. in myn eentje. met de kop-telephoon op. huizen zien. kleine chalets en blokhutten. in het groen. maar dan wel donker-groen.
    zou jy hier kunnen wonen? twaalf maanden in het jaar? myn broêr serge zei wel eens:"op den duur groeit er dan mos op je rug."
    met die kop-telephoon over myn oren en m'n smartphone in myn vestzak, ook myn éigen toneel beluisterd; "de vloek van de michel prinsen." eêrgisteren was ik er verrukt over; vandaag moet ik er, tot myn ontsteltenis, toch weêr byna alles van wegsmyten... maar: okay, niet helemààl alles, een pààr dingen vind ik toch wél nog goed!!...
    terug in dit bed. het is twintig na zeven savonds. inderdaad is myn leven erg tof.
    gisterennacht nog eens een egel van de grond kunnen oprapen. myn lievelingsdieren zyn egels! ze brengen geluk en als ze belaagd worden door andere dieren, zyn ze onkwetsbaar...


Geen opmerkingen: