ik deed een optreden dat was georganiseerd door prinses riki. in een mooie zaal in een dorp. er daagden maar weinig geïnteresseerden op, aanvankelyk; het was lang wachten; myn schoenveters waren daarom verrafeld; maar op den duur was de tribune toch wél helemaal gevuld. ik begon te speechen - maar verdraaide byna al myn woorden, ter plekke - zonder de draad kwyt te raken, maar toch. hoewel het geheel feitelyk een aangenaam succes was, kwam myn vriend B. T. me nadien toch zeggen:"je speelt al je hele leven voor dezelfde honderd mensen, hoe hou je dat vol?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten