vrijdag 31 mei 2019

zaterdagbunnie

tanja demeyer

prent vd week

(c) alexander ivanov

waar was je te vrydag

quiet days in staraja roesa

wandelen
zonnen
barbecuen
maar tussendoor ook redigeren, de dichtbundel die moet klaar zyn voor als ik de baan op ga met de voorstelling "gedichten en gedachten"...

-end


afterLink

vrydagbunnies

luv
sisi

prent vd week


iedere dag een gedicht

het is nog niet goed,
nog niet af,
dwz "in progress".










EEN DROOM

ik werd wakker
en opeens was ik een heel erg oude man.

met een kromme rug
en vel van perkament.

dus vertwyfeld riep ik
de naam van myn geliefde;

"luv!!...
-luuu-huv!!..."

was ik jarenlang in slaap geweest?
een droom was nooit tot my gekomen.

een droom die ik vanzelf was achternagerend,
en dankzy dewelken-ik achteraf kon zeggen:
"het was toch de moeite."

neen, daarvan verstoken, was ik beter veel vlugger,
veel vroeger al wakker geworden.

myn dochter van 6 - was vandaag 86.
myn prachtige, blondharige zoon van 7,
myn vrienden van weleêr -
al niet meer in leven.

(...)

dus eindelyk kwam ik uit deze zetel overeind.
en de verpleegster sprak:
"tyd voor het dessert!"


donderdag 30 mei 2019

waar was je ten donderdag

staraja roessa...

drie keer één uur gaan wandelen - met aldoor de dictaphoon present;

toch volstrekt geen resultaat kunnen behalen...

oké, het gaat ook wel om de zuivere training van die ene bepaalde denkspier...

voorts de gehele dag onderuit zakken en zitten babbelen...

vier stel ouders met samen negen kinderen; zodat je naar die kinderen geen ommezien heb (tenminste, van zodra ze op gang zyn gekomen...)

jowan petit in de roma staat een vraag te stellen aan nick cave...

plus, ook de vraag of 'ie "the carny" nu eindelyk nog 'ns wilde spelen...

dat was volgens cave een te complexe song voor hier nu zomaar op de piano...

haha...

-end


afterLink

1984... toen was ie dus 42... zich ineens helemaal herpakt...

woensdag 29 mei 2019

donderdagbunnie

valleke

prent vd week


"het moderne huwelyk"
- anoniem, 16e eeuw...

onderschat / overschat

overschat: philip glass

onderschat: het vervelende van john zorn

naar waarde geschat: eindelyke rust

waar was je te woensdag

première van "de oase van douz",
kindertoneel voor zeer jonge kinderen en liefhebber van koperblazerskwartetten.
in een warme zaal wel (nadien merkten we dat, ondank de zon en de nypende drukte, de chauffage aan stond!!),
maar verder zéér goed verlopen weêral...
die marc goris is een enorm goeie componist en arrangeur,
en nele smyt zich werkelyk heel erg, vooral in de piraten-scène...

inmiddels is myn frank gevallen dat we die tobe wouters nog kende van think of one...

state of being, 29 mei 2019

in dat antikwariaat waar we zopas een frankenstein-lezing deden, kreeg ik een miniatuur-tweemaster cadeau; zie photo hieronder. het kleinood graâg ontvangend, opperden-ik onderwyl toch eerlyk:"de vraag is niet of die boot nu, door myn kinderen, of door hun vriendjes, kapotgevoetbald gaat worden, maar wel maar alleen wanneer dit zal gebeuren."
    daags daarna leg kik aan mollie dit volgende uit:"kyk - die mooie boot is eigenlyk geen speelgoed, maar slechts een soort museum-stuk. je mag die eigenlyk niet aanraken, en al zeker niet proberen op te tillen. die boot dient eigenlyk alleen maar om naar te kyken."
    "okay, dat begryp ik," zei mollie gezwind. om me vervolgens te vragen:"maar - mag nellie wél eens in die boot rondlopen?" (nellie = onze hamster...)



dreamer

ik had een zeer groot litteken in myn aangezicht, één lange snede vanaf op myn voorhoofd, dan langs myn rechterwang, en ten slotte tot aan myn kin. zelfs deed dit nog pyn ook, als ware die snede zonet pas aangebracht, met een aardappelschiller in myn vlees en vel; het uitzicht was heftig - maar, zo dacht ik, tegelykertyd ziet dit er ook wel een beetje charismatisch uit...

-end


dinsdag 28 mei 2019

woensdagbunnies

jeanne en anita

prent vd week


agenda

straks, te woensdag, om 16u -
première
in de muziek-academie van hoboken

onderschat / overschat

overschat: reizen als een statussymbool

onderschat: sociale druk

naar waarde geschat: gegratineerde ovenschotels

alternatieve feiten

1. het hawaïaanse alfabet telt maar twaalf letters.

2. "trabant" is het duitse woord voor "satelliet".

3. ik vind het raar dat je "satelliet" moet schryven met een dubbel L.

4. een mankement in je computer wordt een "bug" genoemd, dwz een "kever", omdat in 1943 de computer van grace hopper problemen had: doordat er écht een kevertje in naar binnen was gekropen.

waar was je ten dinsdag

vandaag voor de laatste keer dit voorjaar lesgegeven (wel doe ik nog de gehele examen-procedure van juni meê...)
     als leraar ben je ook zelf een halve scholier, in die zin dat je weêr vatbaar wordt voor zoiets als een "naderend vacantie-gevoelen..."

éindelyk tot op het stort geraakt, dat op de belcrowlaan in deurne...
je hebt àltyd uitvluchten om het uit te stellen, maar nu ging ik juist met opzet tydens de spits én tydens een regenbui; in de wetenschap, dat het er dan zeker zeer rustig zou zyn..
de auto rustig vol geladen, met kapotte stoelen en beschimmeld speelgoed; maar ik zal nog tien keer terugmoeten voor je hier in huis resultaat ziet.
    alles by mekaâr was deze manier van bezig zyn toch maar een manier om ondertussen een podcast te kunnen beluisteren, over waarom de filosoof richard scruton is ontslagen geworden als "schoonheidsarchitect" voor de regering...

de journalist wiens artikel dat ontslag hebben getriggerd, dronk trots van een fles champagne; maar is daarvoor inmiddels zelf in kwadraat gemassacreerd geworden...

verdwaalde photo

dees kwam ik vandaag tegen

lectuur


in 1936 keurde recensent kok een roman van p.h. muller af: omdat hy er niet het "borgtochtelyk lyden" in had gevonden. borgtochtelyk - dat moeten we nog eens opzoeken...

van dale:"borgtochtelijk", bn. eene borgtochtelijke overeenkomst, door een borgtocht verzekerd; — bw. onder borgstelling.

j.b. charles had zo'n hekel aan duitsland, dat als zyn kinderen thuiskwamen met slechte rapportcyfers voor duits, zy een bankbiljet van hem cadeau kregen...

op bladzyde 307 is er sprake van een reclasserings-ambtenaar die luistert naar de naam "J. P. Verloor." twee blaêren verderop komt er een psychiater in voor, die heet "H. van der Drift."

zoals liliane saint pierre het singeltje opnam getiteld "o o marc dex", om zich by hem te excuseren omdat zy wél die canzonissima-prys had gewonnen: hier de dichteres clara eggink die in 1940 de van der hoogt-prys van achterberg afsnoept - maar negen jaar later zelf in de jury zetelt, en er dan ogenblikkelyk voor zorgt dat hy de prys wint.

et cetera...




dreamer

we waren verhuisd naar een huis in de brederodestraat, recht tegenover een groot café, dat zogezegd café het trefpunt voorstelde. in myn droom beseften-ik:"hoe jammer; dat ik, al sinds een eeuwigheid, niet meer vlakby een café woon..." (wat inderdaad de enige manier is om een caféleven te kunnen hebben. als je byvoorbeeld bezoek krygt, maar je wil zelf tegelyk meer uitzicht hebben - om dan tezamen de straat te kunnen oversteken, naar een plekje waar de barkeeper al weet wat jy gaat bestellen. een café waar je, na veel huiswerk, om drie uur snachts voor één half kwartier binnenstapt...)(als je daar de auto of zelfs maar de fiets voor moet nemen, kan het al niet meer.)

-end


afterLink .

een halfjaar geleden... live in brussel...

maandag 27 mei 2019

dinsdagbunnie

nele goossens
geflankeerd door de bende van marc goris...

prent vd week

docteur m'abuse
as seen by (c) tardi...

waar was je te maandag

laatste repetitie voor "de oase van douz" met de koperblazery...

in de muziek-academie van hoboken...

daar naartoe gefietst, by mooi zonnig weêr...

we zyn er klaar meê...

tussen de oefeningen door plat op de houten grond tweemaal in slaap gevallen... wegens àltyd maar in het harnas, deze dagen... byna nooit eens even chillen...

ook is in hoboken het thema "nature in the city" zeer goed vertegenwoordigd...

over "natuur in de city" schreef ik in juni 2015 wel eens een klein essay, dat ik hier eventjes opnief noteer:


natuur is eigenlyk alleen maar mooi wanneer ze op industrie wordt bedongen (da's alvast een goeie openingszin.) ooit, negen jaar geleden, was ik wel eens in het verre land genaamd rwanda, alwaar ik, op een ogenblik, een geitje gevolgd hebbende, onverwacht aankwam op de top van een zeer hoge, in principe wel onwaarschynlyk mooi geschapen bergpas; eender langs waar myn twee ogen toen navigeerden, dienden er zich bossen aan, plus ook valleien, rivieren, nog meer bossen en nog meer bossen,- en verder niks; geen telephoonpaal, geen parkeergarage; alleen maar natuur, miljoenen acacia's in het byzonder. een verpletterende verveling kwam vanzelf over my neêrgeschoven. hoe desolaat. hoe gebeurtenisloos, hoe dodelyk!
    fiets ik hier echter, zoals daarstraks, door ons eigenste antwerpengrad, en ontwaar ik dan byvoorbeeld opzy van het leopoldsdok een gammele, houteren schutting met daarachter een paar vierkante meters rotsgrond, waarop her en der een paar vinnig ter hemelingen opverende stengels onkruid, een klaproos in een bad vol droge, vurige distels, dàn borrelt het avontuur in my naar boven.

uit het schriftje

-uitgerekend dé maandag na deze zoveelste zwarte zondag kom ik, rond negen uur smorgens, voor de eerste keer sinds zyn grote verdwyntruuk, patrick janssens tegen, hy te voet ik op de fiets, hy my ook wel herkennende ondanks myn zonnebril... ter hoogte van de broederminstraat, waar els crawls hem vorige week al eens had gesignaleerd... hy zag er tamelyk oud uit en byzonder sterfelyk, zonder een minste mediaal aura - daarom juist zag hy er ook goéd uit.

-in het rytje "gekke doctors", dat jean paul van bendegem tegenwoordig ophoest in onze lezing rond frankenstein, mag "dokter m'abuse" eigenlyk niet ontbreken...

-als ik alle knipscharen byeen leg die hier door het huis slingeren, kom je op meer dan tien. hoe vreemd...



verdwaalde photo


dreamer

luv en kik waren in het voormalige huis van myn ouders, ter dorpe vosselaar, in de merellaan, waar ik opgroeide; net als in het echt, was ook in myn droom dit huis inmiddels verkocht - maar: nu deed zich toch een mogelykheid voor, om het terug te kopen; wat my voor een afmattend dilemma stelde - de rust van deze te verre buiten, of anders de drukte van de smerige benzine-stad? in de buurt gingen we naar een binnenspeeltuin - indeed: hier was voor onze kinderen meer ruimte dan in de stad; maar werd tegelyk deze plek niet omgord door een gevoelen van eenzame verlatenheid? myn kinderen lachten - maar: waren ze wel écht vrolyk? later in myn droom was ik optenief in dat huis, staande voor de grote voorvensters de wolken bekykende, die boven de dennenboomtoppen aan de overkant voorbyraasden, aan een volstrekt waanzinnige, spookachtige snelheid - tempus fugit...

-end


afterLink...

docteur m'abuse

zondag 26 mei 2019

maandagbunnie

indira

aan de voordeuren van het stemlokaal

prent vd week

katholieke liefde voor iedereen

agenda dees week

te maandag: marathon-repetitie voor het kinder-theater "de oase van douz", in de academie van hoboken

ten dinsdag: één uur lesgeven, het laatste uur van dit najaar

te woensdag: première "douz", daarna op vacantie in staraja roessa

te zondag:"kempenkrak" in een woonkamer in mol

waar was je te zondag

met hun boek vol zilverwerk
staan myn kinderen voor de kerk -

vermits lenka haar communie deed

-end


afterLink .

zondagbunnies

erika

prent vd week