flexy majoretski
nu dinsdag live in de dinsdagclub
maandag 30 oktober 2023
dakkan / dakkanni
dakkan: oudermishandeling
dakkanni: bolsonaro die vanmiddag tegen iemand gezegd heeft: "ik zou eens een boek van cyriel buysse willen lezen, heeft iemand van jullie daar een goeie vertaling van?..."
onderschat / overschat
onderschat: de lama als een westers huisdier
overschat: keith richards.
naar waarde geschat: destroyer (de canadese indierockband)
alternatieve feiten
1. algemene inkomsten-belastingen werden voor het eerst geheven in groot-brittanië, en wel in 1799, met name als een maatregel om zich te kunnen wapenen tegen napoleon.
2. de afkorting "KGB" komt van "komitet gosudartsvennoi bezopasnosti" ("commiteit voor staatsveiligheid.")
3. pas na 1687 kregen klokken ook een minutenwyzer, daarvoor was het steeds alleen een uurwyzer zonder meer.
4. de eerste playboy centerfold ooit, was wel degelyk, in 1953, marilyn monroe (1926-1962.)
state of being, 31 october 2023
food: spagetti carbonara, door luv zelf gemaakt. snachts een tweede portie: recht uit de koelkast, is ook goed.
music: "diamonds & pearls" was geen goeie plaat, dus de nieuwe luxe-editie daarvan, eêrgisteren verschenen, is tussen de modder toch zoeken naar truffels. die vind je wel zeker! "blood on the sheets", aldoor op repeat, geeft perfect uitdrukking aan myn gevoelens deze dagen.
finance: kon beter, maar gezien de omstandigheden had het zeker ook slechter gekund. met de afgod genaamd ad nestor in je buurt, kàn je eigenlyk niet sterven. tegenover iedere bikkelharde tegenslag doen er zich drie of vier meêvallers voor.
psyche: wellicht heden een klein tikkeltje narcistisch, maar niet té. aldoor bezig met de doseringen van myn energie-verbranding. vanmiddag, vreemdsoortig, diep liggen slapen: van 14 uur tot 16 uur... weird...
drink: schweppes, tonic, canada dry, maar natuurlyk vooral veel koffi. rationeel ik hebbende besloten, dat als ik aan te veel koffi sterven zal, dit alles byeen nog een goeie, eerlyke dood betekent.
verkeer: vaak de auto van myn ouders lenen. myn moeder zei gisteren: we zien u nog maar alleen als je de auto nodig hebt. het raadsel van hoe straks de mensen naar de gloednieuwe dinsdagclub hun weg zullen vinden.
litteratuur: die warhol-biographie telt 800 bladzyden, vandaar dat die hier al zolang ter sprake komt. gisterennacht twee uurs aan één stuk doorgelezen; dat was het mooiste moment van de hele voorbye week.
dreamer
ik was in een pretpark, hoewel het regende. door de luidsprekers klonk myn stem, dit was een privé-opname op myn telephoon die dus werd uitgezonden, nu maar hopen dat dit niet compromitterend zou worden, maar de stem werd het liedje "it's more than rain" van tom waits, ik dacht: "nooit eerder is er in een pretpark zo'n prachtige muziek gespeeld." ik zat op een glybaan die zo smal was dat ik er maar net in kon. tien meters voor my zat er een kind in deze glybaan, ik ging die vast inhalen dus hopelyk zo ik die geen pyn doen...
GAST-AUTEUR
45. DE VERBRIJZELDE SPIEGEL
Dus was Joseph zinnens om recht naar Jespers te stappen. Beter zijn moeilijkheden op diens kantoor uit de doeken doen, dan langs de telefoon. Hierna konden zij de dan rustig onder vier ogen naar een oplossing zoeken. Maar eens in zijn auto, prikkelde hem een onweerstaanbare nieuwsgierigheid naar het verdere verloop van de gebeurtenissen. Hij zou foto's nemen van de bebloede machete en van de vernielingen in het buitenhuisje. Daarna zou hij de nabije omgeving uitkammen. Pas met deze feitelijke gegevens in zijn bezit, zou hij naar zijn baas stappen. Want een geld ruikende Jesp was moeilijker tegen te houden dan een op ‘n rode lap afstormende stier.
Joseph stationeerde zijn auto op de gewone plek aan de rand van het Kalmthoutse bos. Bij het zien van twee auto's wat verder onder de bomen, bedacht hij dat ze afkomstig waren van dagjesmensen. Hij kon hen geen ongelijk geven. Na de hitte in de auto langs drukke rijwegen, ervaarde hij de schaduwen onder de stilte van de welriekende dennen zelf ook als aangenaam koel en verpozend. Niettemin voelde hij zich weinig voor die rust openstaan. Terwijl hij geruisloos en in een loerende, ietwat gebogen houding van stam tot stam over het opverende tapijt van gedroogde dennennaalden liep, verbaasde hij zich over zijn koortsachtige, gejaagde ademhaling en het zweet over zijn ganse lijf.
Verre kinderstemmen leidden hem af. Daardoor had hij niet verwacht plotseling oog in oog met een oudere man te staan; te oordelen aan diens groen uniform met pet: een boswachter. Joseph verwachtte onmiddellijk door hem te worden aangesproken.
Waarom loopt u heel alleen door dit bos, mijnheer? Waarom loopt u in gebogen houding van stam tot stam? En vanwaar die dikke druppels zweet op uw voorhoofd? U bent ook niet gekleed als een toerist.
Hoezo? Is het in zijn eentje door het bos lopen dan bij de wet verboden? Ziet u aan iemands zweet dat hij iets in het schild voert, dat hij dingen aan zijn hoofd heeft die het daglicht niet verdragen? Dat kan u niet menen; evenmin zoals ik, om door een bos te lopen, niet enkel gebruik moet maken van de wegels, maar daarnaast ook verplicht ben vrijetijdskledij te dragen.
Klaar om alle vragen rustig te beantwoorden, keurde de boswachter hem geen blik waardig.
‘Ik ben op weg naar het buitenhuisje van mijn vriendin, mijnheer,’ zou hij zeggen, als hem volgende keer wel iets werd gevraagd. Zijn hand in de broekzak omvatte het bewijsstuk. ‘Hier, haar sleutel. Nog iets?’ Hij keek om, maar de boswachter was nergens meer te bespeuren. Daar bij die hoge struik moest hij van richting veranderd zijn. Een andere verklaring zat er niet in.
Door de verblindende zon op zijn hoofd deed de open plek hem denken aan een gloeiende krater. De omringende wandkragen werden gevormd door de hoge zoom van bossen, terwijl het peperkoekenhuisje middenin de diepte als een luchtspiegeling op de trillende hitte dreef.
(WORDT VERVOLGD...)
zondag 29 oktober 2023
alternatieve feiten
1. de eerste schietstoel ooit, in 1962, werd uitgetest door een beer.
2. 31 procent van alle diamanten die cadeau worden gegeven, worden cadeau gegeven als kerstgeschenk.
4. de snelste wind ooit gemeten, was in new hampshire, verenigde staten, goed voor 372 kilometers per uur.
5. een mens weegt gemiddeld 73 kilo. als je uit diens lichaam als zyn/haar water weghaalt, weegt die mens nog 29 kilo.
6. toen churchill vernam dat hitler zyn hoofdkwartier het "adelaarsnest" noemde, noemde churchill zyn eigenhoofdkwartier "cosy pig", gezellig varken.
7. het witte huis telt 412 deuren.
8. paul newman (zie: photo) werd tydens woII afgekeurd voor een training als piloot: doordat hy kleurenblind was.
state of being, 30 october 2023
die verschrikkelyk heftige week zit erop - zeven gigs op zeven dagen tyds, alleen al op de dinsdag had ik natuurlyk drie gigs na mekaâr, dat tikt zéér flink door - echter: de gig van vrydag, een lezing betreffende de schyfster van het monster van frankenstein en hoe die een oude vryster werd, in de bibliotheek van aalst, werd gelukkiglyk op de valreep afgelast, door logistieke omstandigheden... vandaag, zondag, had ik eindelyk een vrye dag - zodat ik, aanstonds, de blue crew kon gaan bystaan in hun werk: in de verdere afbraak van de dinsdagclub op onze voormalige locatie... je kan soms, als je verhuist, melancholisch worden by het aanzien van de leêgte van de kamers die je, noodlottig, achterlaat - doch heden werd ik alleen maar een stevige fierheid gewaar, het is niet anders. wy hadden die plek echt ongelooflyk mooi gemaakt - en tezamen met ons, bleek nu vandaag ook die gehele magie daar verdwenen. op zich jammer, dus daar jubel ik niet om; maar ik bedoel maar, dat door dit contrast, die schoonheid van gisteren en die kale, naargeestige leêgte daar nu vandaag, meer dan ooit helder werd, hoe een schitterend werk myn vrienden hier wel niet geleverd hadden. wat een overgave, wat een passie en wat een resultaat.
anyway.
wat hebben jullie eraan...
inmiddels is er één of andere vacantie aangebroken - de "herfst-vacantie". al heb ik in die term, "herfst-vacantie", nooit zo overdreven veel geloof kunnen projecteren, er is ook geen winter-vacantie en zeker geen lente-vacantie. "halloween" ik bovendien één van de allermeest ondraaglyke, stompzinnige dingen vindend die ooit konden worden uitgevonden... maar: ook zelfs "allerheiligen" vind ik niet kunnen, een dag waarop zogezegd "àlle heiligen en martelaren tezamen worden gevierd"; dat is een inflatie...
voor de week nu voor de boeg, lezers, heb ik geen enkel optreden aangenomen (behalve de dinsdagclub en de woensdagclub, natuurlyk); doordat ik deze komende dagen moest vryhouden: om intens te finaal-repeteren op het kindertoneelstuk "het geheim van stuivenberg," première niet vandaag doch de maandag daarop...
op bezoek geweest by myn ouders...
myn talloze, hard werkende vrienden hard bedankt...
naar de vierde aflevering gekeken van de serie over van rossem; daar kom ik alles byeen toch zes minuten in voor, myn huid wel enigszins verschilferd maar goed myn haar ligt tàmelyk goed.. jihaa!!...
dreamer
GAST-AUTEUR
44. MAN OF MOSSEL?
Die morgen werd Joseph met de vogels wakker. Aan haar ademhaling te horen, verkeerde Isabelle nog in een diepe slaap. Hij kon nu meteen naar het peperkoeken huisje rijden. Maar het starten van de wagen zou haar wekken en dan kon hij straks weer de opmerking krijgen dat zij het storend vindt als hij overdag indut. ‘Slaap 's nachts, Jos! En drink minder wijn. Of vind je mij niet langer interessant? Het valt me op dat ik amper vijf woordjes zeg of je ligt al te snurken!’
Ondanks haar vermaning, stond hij stilletjes op en wandelde de tuin in. Op de bank onder de wingerd overwoog hij wat hem te doen stond. Eerst naar het buitenhuisje rijden? De flikken verwittigen? Dat laatste kon dat altijd nog. Stel dat er geen lijk is. In dat geval zie ik haar vanavond, in het Schipperskwartier! Bij de gedachte aan die hoerenkast hoorde hij Isabelle, Harold, zijn oude moeder en schoonmoeder steigeren. ‘Wat was je in die buurt verloren, Jos? Iemand heeft je stiekem een van die huizen zien binnengaan.’
‘Jullie hebben gelijk. Jammer genoeg vind ik geen inzicht en geen verlossing in jullie aanbevolen deugdzaamheid. Ik ben een man, geen mossel. Snap dat toch!’
Zo bleven Josephs gedachten rondtollen; tot Isabelle hem met de theepot in haar hand, riep voor het ontbijt. Zij had zich al opgemaakt. ‘Je was laat, gister!’
Alweer de noodzaak om binnen het vertrouwde kringetje te circuleren. Zijn hele leven al. In plaats van de waarheid te vertellen, schoof Joseph het af op zijn beroepsbezigheden. ‘Ja, weer zo ’n tijdrovend geval van ontrouw!’
‘Jespers had gebeld! De zaak Derycke is afgesloten!’
‘Vreemd! Want daarvoor was ik de hele nacht op pad! Nog iets van Harold gehoord?’
‘Hij komt vanmiddag naar huis. Zijn laatste examen was, dacht hij, ook prima verlopen.’
‘Des te beter!’ Hij nam een snee brood en luisterde naar Isabelles verslag over het laatste bezoek aan haar zus.
Na het ontbijt belde hij Jespers op. Hij hoorde Isabelle in de keuken bezig met de vaat. ‘Wie is hier de baas, Jos? Volgens Derycke heb jij de opdracht teruggegeven!’
‘Dat klopt! Want zie, er bestaan grenzen! Ik ga niet met mijn handen door de stront!’
‘Kom... Niet overdrijven! Derycke betaalt goed. Wij mogen hem niet zomaar laten vallen. Daarom had hij voor jou aan een premie gedacht!’
‘Dat hij de premie in zijn eigen reet stopt!’ riep Joseph geprikkeld, nu hij diens poging tot omkoperij weer voelde aankomen.
‘Wil je het bedrag niet horen, Jos?’
‘Nee! En nog eens nee!’
‘Tja, in dat geval zal Bertje...’
‘Niks van! Bertje is te jong!’
‘Dat geef ik toe, maar...’
‘Luister Jesp: laat Derycke los! Die zaak stinkt!’
‘Nou ja, er is een gunstiger contract in de maak. En daar kunnen we beiden van profiteren!’
Het moment naderde om Jesp uit te leggen wat hem vannacht overkomen was. Maar doordat Isabelle binnenkwam om met haar plumeau allerlei voorwerpen af te stoffen, zag hij zich genoodzaakt zoetjes om de kwestie heen te draaien. ‘Nee, Bertje mag je er in geen geval bij betrekken.’
(WORDT VERVOLGD...)
vrijdag 27 oktober 2023
alternatieve feiten
1. in de officiële handboeken van de belastingsdienst van de v.s. is er een apart hoofdstuk gewyd aan de opdracht hoe je belastingen moet innen na een nucleaire aanval.
2. een jaar duurt, exact uitgerekend, 365 dagen, 5 uur, 48 minuten en 46 seconden.
3. de kleur khaki werd voor militaire uniformen pas voor het eerst gebruikt met de afghaanse oorlog in 1880 - waarna wel meteen begrepen werd, dat dit de beste camouflage-kleur ter wereld is.
4. annie oakly was een enorme revolver held. ze schoot geregeld, van op een verre afstand, de cigaar van haar man uit zyn mond. ooit gooide men 5.000 pennies in de lucht; annie oakly schoot erop los - en wist er een verbluffende 4777-tal te treffen (dit laatste kan ik egenlyk niet geloven, maar goed, het staat hier geschreven in een naslagwerk van ene noel botham.)
@ nêstor
zegen onze nieuwe locatie.
zegen de mensen die er naartoe komen; breng hen voorspoed en rock&roll.
zegen de weg er naartoe, zegen de weg er weêr vandaan.
maak dat dat podium op een of andere manier een beetje groter kan worden gemaakt.
dank dat we eêrgisteren in de minard-schouwburg de geniale performster helene bracke zomaar hebben mogen ontdekken.
maak my op de valreep van dit najaar nog helemaal schatryk. maak myn vyanden jaloers - maar laat hen verder ook maar met rust.
maak my op de valreep van dit najaar nog helemaal schatryk. maak myn vyanden jaloers - maar laat hen verder ook maar met rust.
maak dat dat goed komt met die shuttle, ik bedoel die twee chauffeurs die 's dinsdags vanuit de nieuwe linde naar de plein publiek weg en weêr gaan ryden, om het de mensen super-gemakkelyk te maken.
maak dat ik volharden mag in myn verbysterende ambitie, één enkele kruising te komen te betekenen van charles bukowski, andy warhol, toon hermans en prince - in één wezen tezamengebracht. bukowski als boekjes-maker, andy warhol als mensen-verzamelaar, toon hermans als conferencier, prince als show-monster.
zegen de blue crew.
state of being, 28 october 2023
dit item byeen schryvende, weet ik my neêrgezeten op de onderste trede van de trap in de relatief frisse hall, dus helemaal beneden in huis - wat, by nader inzien, een plekje is waar ik my nog nooit éérder heb weten neêrgezeten. jawel, misschien wél om myn schoenveters te knopen, alvorens de fiets op te jumpen; maar zeker niet gedurig met een laptop op myn schoot, yverig aan myn blog arbeidend.
mollie bloem was gisterennacht naar een horrorfilm aan het kyken, niet gewoon maar een teenage-griezelfilm maar écht horror. dus daarnet aan tafel, by het eten (spagetti), is zy over die film aan het vertellen geweest; een killerclown die, zeer gedetailleerd allemaal, iemand scalpeert met een broodmes, en die die scalp dan over zyn eigen aangezicht trekt (ze was tezamen met haar vriend louis naar die film aan het kyken; toen het mollie dan toch té spannend werd en zy zyn hand vastgreep, moest ze merken: dat louis inmiddels in slaap was gevallen. de volgende dag meende louis dan ook, dat die film helemaal niét eng was...) --- anyway, voor de verbeeldingsryke rocco james conan was zelfs nog maar het relààs omtrent die film al mylen te spooky; met als een gevolg, dat hy dus niet meer in zyn eentje naar de machine-kamer durfde. waar hy nochtans naartoe moést, byzonderlyk om daar te repeteren op een bepaald zangstuk waaromtrent hy morgenvroeg een auditie heeft.
dus: ik ging dan maar tezamen met hem naar beneden.
doch: met my zo vlakby hem in de kamer, kàn hy niet repeteren op zyn zang, zei hy eerlyk voorzichtig.
dus daarom zit ik op deze trap; naast de deur naar de machine-kamer; waar rocco zich eindelyk aan zyn musical-pathos vergrypt...
dreamer
ik wandelde naar binnen in de leraarskamer om daar een hoopje papieren of een sleutel te gaan halen of te gaan wegleggen, toen een collega-leraar of iemand van het bestuur (gelukkig geen echt bestaand iemand) my op hoogst krenkende wyze liet verstaan dat ik bezig was met iets dat niet mocht; hier werd ik werkelyk buitengewoon kwaad om.
GAST-AUTEUR
43.B.
Hij trok een lade open en herkende de briefomslag met hete plaatjes. Koortsachtig zocht hij verder. Tussen een boel documenten, bankuittreksels, kwitanties en een uitnodiging voor een vernissage, vond hij een kleurenfoto. Hij knipte de bureaulamp aan. Onder de felle lichtstraal werden de vage contouren haarscherp. De zijdelingse afbeelding van een witte poedel veranderde in het welgedane, doorgezakte vlees van een naakte man in hondjeshouding, steunend op beide knieën en ellenbogen. Door de draaiing van zijn hoofd viel het gezicht van de man buiten het beeld. Daarentegen was zijn donker, halfopgericht lid met ontblote eikel erg zichtbaar. Zonder de groezelige matras eronder zou hij de figuur met een hengst associëren. Doordat de foto was genomen met een flash, bleef de achtergrond in het halfdonker; terwijl het blanke vlees juist erg oplichtte. In de oneffenheid onder de buik die hij eerst voor een hoofdkussen had gehouden, ontdekte Joseph twee opengesperde ogen en een zwarte haarlok. En dit verbaasde hem nog het meest: dat hij in die beschaduwde vaagheid de grimas van mevrouw Derycke herkende. Zelfs van haar hand met roodgelakte vingernagels grijpend naar het lid, was hij zeker. Onder de foto lag een lege briefomslag, waarop in handschrift: ‘Elke vrijdagnacht in de Oudemansstraat.’ De briefomslag was groter dan de foto, wat Joseph op het idee bracht dat hij er moest uitgeschoven zijn, daar deze gegevens bij mekaar hoorden. Vrijdag. Dat is morgen.
(WORDT VERVOLGD)
donderdag 26 oktober 2023
Abonneren op:
Posts (Atom)
