waarin vitalski uitlegt wat hy zou schryven, àls hy nog zou schryven...
een jongen van zestien, ik noem hem hier nu maar rudolf, is dodelyk verliefd op één van zyn klasgenotes, hier nu maar geheten zarah leander. hy overwint zyn mateloze schroom en benadert haar op het schoolkerstfeest, maar zonder enig succes; die zarah papt namelyk aan met een veel oudere kerel, die haar, overigens, iedere vrydagmiddag met de brommer van de speelkoer komt ophalen.
met de bosklassen, of anders met de zeeklassen, dat valt nog te bezien, liggen de meisjes "apart", zoals dat heet, en worden stapeldronken van jenever... ze maken elkaâr gek, voornamelyk aangaande de meest voor de hand liggende strydkwestie; wie er wél nog maagd is, en wie niet. door hun bronstige leeftyd alleen, komen ze op het idee om met zyn allen, ieder om beurt, één enkele jongen van de school te lyf te zullen springen.
dat is het gegeven... zoals het, by wyze van spreken, zou kunnen worden afgedrukt op de achterkant van de DVD-box...
het is zeker met de zeeklassen, omdat je er dan ook, gratis, een paar strandwandelingen by krygt... waarby de golfslagen eerst romantisch en begeerlyk weêrklinken, doch wat later alsmaar meer noodlottig, ja op den duur zelfs luguber...
om niet te moeten onderdoen voor haar vriendinnen, gehoorzaamt ook onze heldin, zarah leander, aan dit wel zeer erge plan. pas nà hun afspraak echter, wordt, via een achterlyk dobbelsysteem, beslist om welke jongen het preciés zal gaan. vitalski-bloggers begrypen het al: de arme, dromerige rudolf, die ook erg arm is, en wiens vader en moeder al enige jaren dood zyn, moet voor de byl...
de jongen is natuurlyk te verlegen om zich vrywillig bloot te geven, maar hy begrypt in een flits: na zyn pynlyke, vergeefse hopen en gedurige, gefrustreerde verlangen, is dit nu ineens wel dé kans om dat ene, romantische meisje van zyn dromen, toch nog in zyn armen te kunnen nemen. dus de laatste avond van deze zeeklassen laat hy zich, volgens die onstuimige jongemeisjes hun plan, opsluiten in de jeep van de rector, alwaar zy hem, dwz de onverschrokken rudolf, het ene na het andere komen opzoeken en beminnen.
als ik, vitalski, de antwerpse nachtburgemeester, nog fictie zou schrijven - maar dat doe ik dus niet meer - dan zou ik, gedurende een novembermaand zoals die er nu aankomt, een kleine, nauwkeurige novelle proberen te schryven die, vanaf het begin tot het einde, alleen maar zou handelen over dit ene moment: er zyn al vyf meisjes gepasseerd, die arme rudolf is onderhand groggie, niettegenstaande hy nog niet in de helft zit - maar dan, tydens een wolkbreuk, komt de bruinharige zarah leander binnen; ze doet niét al haar kleêren uit, maar laat wél hem overal voelen; en meêdogenloos, als was dit zyn schuld, snauwt ze hem toe:"profiteert er nu maar van."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten