In plaats van alle opnamen ineens te overhandigen, schoof Joseph ze stuk voor stuk over de schrijftafel. ‘Hier ziet u haar minnaar naakt tegen de ruwe bast van een boom. Uw vrouw draagt een slipje in roze kant.’ Derycke was niet blind, maar om hem beter de zinloosheid van de hele onderneming duidelijk te maken, voelde hij de aandrang commentaar te leveren. ‘Ziet u haar kuiten? Zij staat schrijlings boven hem, schuift haar hand achter het slipje.’ Bij de derde foto verhelderde hij: ‘Kijk, het slipje ligt tussen de graspollen. Zij geeft hem een tik op de dijen, - vrij hard moet ik zeggen. Eén keer trof zij hem met een twijg op de borst. Jammer dat ik daar geen foto van heb. Hier ziet u wel de rode striem!’ De vijfde foto was zeer choquerend. ‘Uw vrouw gaat bovenop hem zitten.’ En bij de zesde: ‘Drukt haar kelk nu tegen zijn mond.’ En vermits Derycke nog steeds geen spier vertrok: ‘Zo genoeg?’
‘Wat heeft u verder?’
‘De overige opnamen zijn mislukt!’
‘Hoezo, mislukt?’
‘Wel, ze zijn zo in detail dat er zelfs geen plaats meer is voor een gezicht. Daarom zijn ze minder boeiend, minder artistiek, zou ik bijna zeggen. Gepikt uit een pornoboekje!’ Joseph schoof ze alle naar de overkant. ‘Het spijt me, dit is verschrikkelijk plat!’
‘Is dat alles?’
‘Had u meer verwacht?’
Derycke ging nog een tijdje door met kijken. Bij de laatste foto merkte hij op: ‘Inderdaad, mijn vrouw! Ik zie het aan haar moedervlek, vlak onder de bilnaad.’ Hij pakte de foto's samen. ‘Over de kwaliteit zal ik niet klagen. Wanneer krijg ik de volgende?’
‘U zult iemand anders moeten zoeken. Ik kap ermee!’
‘Hier!’
Joseph raadde al wat er ging gebeuren. ‘Alstublieft, laat uw geld zitten. Ik ben niet om te kopen!’
Ofschoon het met genoeg overtuiging gezegd was, liet de oude zich niet van de wijs brengen. Twee biljetten van honderd belandden na een scheervlucht op het midden van de schrijftafel. Joseph liet ze mooi liggen.
(WORDT VERVOLGD...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten