tot dusver was de oekraïense oorlog een disneyfilm - natuurlyk alleen maar in die zin, dat de slechterik en de goeierik zeer duidelyk te onderscheiden waren (over àlles lopen meningen uiteen, ook over féiten; maar putin geeft in een van zyn filmpjes zelf aan, met trots, hoe byzonder actief hy bezig is, kinderen uit oekraïne te "adopteren" en ondermeer naar siberië te transporteren. dus daar valt niks over te discussiëren, full stop.
evenwel: door de afgryselyke ingewikkeldheid van de gaza-horror, wordt die "disneyfilm" nu volmaakt doorkruist. je kan zeggen: die gaza-horror "ingewikkeld" noemen, is een lafhartig schild, van waarachter je vooral maar niet je oordeel hoeft uit te roepen; in plaats van te zeggen wie de goeierik is en wie de slechterik, je er maar rap vanaf maken door te zeggen dat het "ingewikkeld" is - hoewel in het laffe geheim jouw oordeel toch klaar en duidelyk is. dat klopt. ikzelf ben alleszins te laf om myn oordeel nog uit te spreken, het débât niet aankunnend, laat my gerust.
maar nu ligt die heldere oorlog van in myn achtertuin, dat briljante feuilleton dat speciaal voor my, een jaar en een half lang, uit het beste van charles dickens voorlas, aan diggelen... dit is van een decadentie van het niveau "laat ze dan cake eten", maar ik zou willen noteren, niet als een statement maar als een meta-critiek, ook op myzelf en het westen: de palestynse oorlog heeft de oekraïnese oorlog verbrod.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten