woensdag 31 augustus 2016

mop van de week


myn vriend komt naar my toe en die zegt:"wat is het verschil tussen een altviool en een kettingzaag?" ik zeg:"ik weet het niet..."  hy loopt de andere kamer in, keert terug met een altviool en slaat die tegen de salontafel aan stukken. "oei!" zeg ik nog. hy rent weêr naar die andere kamer, komt overnieuw terug, deze keer met een kettingzaag. hy snydt, met die kettingzaag, het hele meubelstuk in twee helften. "weet je het nu??" vraagt hy. ik zeg:"ja, ik denk van wel... maar wat je daarnet met die altviool hebt uitgestoken, is wel zeer ongebruikelyk..."

state of being, 1 september 2016



het is een moeilyk schryven, vannacht... de klok wyst ons wel aan hoezeer we reeds vér voorby twee uur leven, maar toch is d'r veel herrie op straat, namelyk hier vlak om de hoek, alwaar een speciale vuilnis-ophaal-dienst aan de slag is met knetter-veel drukte. de gebruikelyke vuilniskarren van het noord, die dagen op donderdag pas op, in de prille morgen; doch specifiek voor het schoolgebouw van het sint-maria komt er steeds snachts reeds een aparte dienst langs, by wyze van voorbode. het geluid is morbide. ik houd er wel van, maar het drukt toch alles plat.
    m.a.w., het is moeilyk om myn gedachten te verzamelen...
    in het vroeg van de middag gingen we zwemmen in lakonia, vandaag. maar de beiden kinderen hadden een slechte nacht achter zich, dus terreurdreiging alom. mollie bloem stond geregeld, om de meest belachelyke aanleidingen, te blèren met haar zwembandjes aan haar enkels, en rocco james conan, die lag de helft van zyn tyd zelfs letterlyk te slapen - met zyn voeten wel in het water.
    vervolgens, rond den drieën, moest ik naar het badhuis, voor een vergadering met dave van gestel, betreffende ons festivalletje aldaar, plaats te grypen op 15 en 16 september... het programmeren liep stroef tot dusver, maar vanmiddag bereikten we toch een doorbraak. nu alleen nog cultuurschepen philip heylen opbellen.
     weêr thuis gekomen, een tydlang tezamen met rocco james conan computer-spelletjes liggen spelen, in de zetel. hy is er drie - en: ik speel nu ongeveer op zyn niveau. op die manier hoop ik met hem meê te mogen groeien, teneinde zo, binnen twaalf jaar, eindelyk kennis te mogen maken met dit wondere universum - de "games..." het is niet omdat ik er niks van kàn, dat ik het per definitie wil afkeuren - wel integendeel.
    tussen de soep en de aardappelen door, ook voortgelezen in de biografie van wannes van de velde, alsook in de sombere maar toch interessante dagboeken van daniël robberechts; maar vooral,- het boek ligt hier al jàren -, een flinke knauw doorgelezen in het oorspronkelyke boek "mein kampf" van, inderdaad, de uitvinder van de tweede wereld-oorlog. vroeger geraakte ik hier niet door, maar nu kennelyk des te eenvoudiger. je duizelt er wel van; wat hiér allemaal zwart op wit op papier staat gezet - nog méér als je bedenkt dat ooit, althans een tydlang, iédere duitser dit boek in huis had staan...
    als ik lees, is het normaal dat ik hier en daar een zin of een passage onderstreep, maar met "mein kampf" is dat een rare bezigheid...
    dan weêr met mollie op stap, naar park noord, in een verraderlyk warme namiddag-zon, droge bloemen plukken en andere kinderen gaan pesten in de zandbak.
    al haar leven lang slaapt mollie extreem slecht, waarachtig problematisch. eêrgisteren deed ik haar zachtjes en deskundig twee wassen oordopjes in; er zeeg ogenblikkelyk een kalmte over haar neêr, en binnen de drie minuten was ze in slaap.
    de volgende nacht vroeg ze natuurlyk meteen zélf naar die oordopjes. is dit evenwel verantwoord, voor kinderen? zeer zeker niet! maar: uitzonderlyke gevallen vergen een uitzonderlyke aanpak (à propos: is mollie dan wel "een uitzonderlyk geval"? myn moeder heeft een tachtigtal kinderen opgevoed, als moeder, onthaal-moeder, buurvrouw en veelvoudige tante; in alle denkbare pedagogische situaties hoorden-ik haar steeds alleen maar zeggen, dat dit of geen voorval "typisch" was; elk gedrag dat zich voordeed, heette "evident"; iedere oplossing voor de hand liggend; alleen by sommige capriolen van mollie toen ze nog een baby was, sprak myn moeder soms verbysterd uit:"dit heb ik nog nooit meêgemaakt.") dus: eerst hebben we haar die oordopjes toch maar niét teruggegeven; maar: na een anderhalf uur van gestechel, gejammer en gehassel, toch weêr voorzichtig die wassen dopjes ingebracht - en ziedaar: opniéf BINNEN DE DRIE MINUTEN IN SLAAP.
    dat kan ook moeilyk anders; niet alleen hoor je niks meer als je dopjes in hebt, en kryg je dus ook niks meer naar binnen; bovendien kan je ook niet meer naar buiten reiken; je moét wel imploderen (maar: het moeten wassen oordopjes zyn, al die andere soorten zetten druk op je oorbuisjes en irriteren zodoende.)
    vanmiddag, wandelend door de august sniedersstraat met de zonne in myn aangezicht, kreeg ik allerlei toffe invallen, speciaal om "straks" (dwz "daarnet"), deze blog meê in te vullen; doch kennelyk is er van die vele, prachtige invallen niet één terug naar boven gekomen - jammer...

rip

vandaag is het op de kop af alweêr acht jaar geleden dat jean-marie de bus pakte naar hotel terminal...

blogologie

daarstraks er toch weêr meê bezig geweest te betrachten, een boek te destilleren uit deze weblog. het voornaamste motief daarvoor zynde, dat deze blog retrograad leest, dwz van het heden naar het verleden; een letterkonstig dagboek echter gebaat zynde by het negatief daarvan: te mogen lezen van een verleden naar een minder ver verleden; opdat aankondigingen ook werkelyk aanvoelen als aankondigingen, en opdat bespiegelingen achteraf, niet op voorhand plaatsgrypen.
    maar: dat is een heel werk. vandaag en gisteren de "state of beings" van de jaren 2011, 2012 en 2013 op een ry gezet,- my ertoe verplichtende, dit nu nog niet te lezen; dat mag pas zodra het alles op een rytje staat -, alsook enkele gedichten en columns, namelyk die, welke van aard autobiografisch zyn.
    
    

-end

aza declerc

afterLink

àlles inzetten op uiterlyke vorm - en toch wél onafgebroken zo'n kei-mottige microphoon voor d'r neus

woensdagbunnie

barbara tan

prent vd week

(c) vitalski

linkie

blaastaal, de podcast van bert lezy;
na ongeveer drie kwartier mét bydrage van de nachtburgemeester
http://blaastaal.podomatic.com/entry/2016-08-24T06_02_22-07_00

ontluisterende biografemen - repost

















1. gabriel garcia marquez heeft jarenlang gewerkt als bezorger van ondertitels voor televisieprogramma's.

2. wegens een gebroken koetswiel heeft lord byron ooit een nacht doorgebracht in lochristi.

3. tydens zyn studentenjaren was bruce lee een krantenbezorger.

4. als kind van zeven jaar had jo vally, de charmezanger, een bende parkieten gekregen van zyn grootvader. om die parkieten 's nachts warm te houden, had hy een keer een houtstoof in hun vogelkooi geplaatst. de volgende dag waren al die parkieten dood.

5. in haar biografie "kyk eens diep in myn ogen" brengt wendy van wanten de oorzaak van de dood van haar man ter sprake,; ze schryft letterlyk:"danny had t-lymfoom of zo".
    (al ligt de ontluistering hier wel vooral by de arbeidsethiek van de eindredacteur van de uitgevery "roularta-books".)

citaat vd week - bukowski

Love is kind of like when you see a fog in the morning, when you wake up before the sun comes out. It’s just a little while, and then it burns away… Love is a fog that burns with the first daylight of reality.”

gedichten voor het voetvolk - repost












JONGEN VAARWEL

jongen, vaarwel!
neem uw geweer op uw schouder
en ga de oorlog in...

doe ons nu maar
dat ene, droeve plezier, -
ga weg van deze kermis,
de duisternis in…

verlaat dit café,
trek de wereld in, jongen!

doe het voor ons, ga proeven
van het bittere duinzand;

uw vochtige bottines
zijn uw mond voortaan
van honger, dorst en volharding.

dus hou vol, -
goeie moed, soldaat!
hou vol, goeie neef!...

wij willen u
hier nooit meer terugzien -

ga heen
langs de verre heuvels,
het donkere brem,

in diezelfde,
lauwe schemerwind,

die blaast
door uw gelaat, als een
goddelijk zachte panfluit.

dinsdag 30 augustus 2016

vyf belangryke inzichten - repost


1. de eerste photo aller tyden, in 1826, had een belichtingstyd nodig van acht uur.

2. in een bos kan je afleiden waar het noorden ligt aan de hand van het mos; dat groeit de bomen namelyk alleen op hun noordelyke kant.

3. op het jaarlykse "mosquito festival" in mexico wedyveren de deelnemers om om ter meeste muggenbeten.

4. de brandstapel werd geïnaugureerd in 1547; daarvoor werd de meerderheid der ter dood veroordeelden om het leven gebracht met kokend water.

5. het middelpunt der aarde bestaat waarschynlyk uit brandend uranium en plutonium, dat waarschynlyk 4200 graden heet is...

lystjes - repost












tien groepen die ik niet kan uitstaan:
1. the violent femmes
2 the b-52's
3 wire
4 primus
5 r.e.m.
6 fugazi
7 the the
8 midnight oil
9 the buttholesurfers
10 the style council

-end


afterLink

dinsdagbunnies

veronique nicasi
an van staeyen

prent vd week

(c) bert lezy

waar was je te maandag

overdag de kelder-garage opgeruimd, en daarna met de kindjes op prospectie naar hun nieve klasjes op school... mollie zit in een klas waar ze hard naar uitziet, met uitgerekend al haar stoute vriendjes; voor rocco is de toekomst ietsje meer onzeker... hy is als de dood voor trappen, maar toch hebben ze hem in een klas op het eerste gezet, onze telephonische verzoeken by de directie ten spyt...

avond

érg levendige regie-sessie by toneelgroep veredeling.


state of being, 30 augustus 2016



op het ogenblik onderga ik een hoofdpyn, warempel de àllerlichtste vorm van hoofdpyn die er bestaat; alleen maar een soort van vlies, zo gevoelt dit, dat op my ligt, vanaf myn oogkassen - doch wel reikende tot aan myn ruggengraat, eigenlyk. dit tot stand gekomen zynde toen ik, op weg naar toneelgroep veredeling, nog aan de schynpoort-weg, het ruimere sop koos; klaar om, wil ik zeggen, de snelweg op te sjezen; daar hield ik,- erg kalm aan, dit alles -, halt aan het zebrapad dat daar ligt, voor een aankomend fietser met oversteek-plannen. en lap: niet metéén daarna, doch wel ruimschoots veel later daarna pas, van àchter my: een auto die my gratis in de staart komt botsen. goddomme...
    precies niet meteen materieel iets beschadigd ("daar hebben we bumpers voor," aldus de pa van luv, in principe), maar de kleine, gedrongen man die, na my, kwam uitgestapt, was niet overdreven neêrig; hy bestreed niet, voor 106 procent in fout te zyn, maar echt eventjes "sorry" zeggen, zat er kennelyk niet in - waardoor zo'n botsing als een soort van verkrachting aandoet. "hier - ligt - een - zebrapad!" zo zei ik toch kwaad, hem met twéé handen het zebrapad aanwyzend.
    het vervolg van de rit, toch een halfuurtje voortbyten, was ik byzonder angstig. hét meest onbegrypelyke fenomeneen van onze integrale 21e eeuw: die overvloed aan rot-chauffeurs, o lezers, die het verdommen om een béétje afstand te waarderen, gewoon allen na mekaâr in mekaârs gat duwende - als 'n gratis stelletje debielen!!...
    de meeste chauffeurs die ik zo zie, verdienen het niet om achter hun stuur te zitten, maar zouden eêr met hun handen moeten worden vastgebonden aan de trekhaak van hun eigen mobiel!!...
    voorts, hier dan maar, de orde van de tyd... myn huidige "state of being..."
    in de voormiddagen blyf ik myn fruit-dieet getrouw, met graagte bovendien, maar vanaf daarna komt dit koord alsmaar slapper te hangen, echt jammer. de voorbye avonden pizza mét deeg erby, en somtyds ook spaghetti; doch vandaag zelfs frieten, mayonaise, zelfs een curieworst, kinderen!!... lang zal dit niet duren, uitgerekend sinds gisteren is myn huid terug aan het verslechteren geraakt - en dàt wil ik NOOIT meer - dus: dit is myn noodlot: te moéten overleven als ascetisch tiran... wortelen, appels en kromme bananen... seks en literatuur... zucht - al zolang nooit geen jointje meer...
    mollie is wezen logeren by een vriendin. niet dat ik soms snachts nog met haar zou gaan pingpongen of verstoppertje spelen - maar desondanks: een droefenis wordt my ingeblazen, zuiver by de gedachte dat myn enige, gekroonde dochter nu niet, nergens in dit huis vertoeft - hoe groot en kaal deze angstige kamers... slaapt zy op dit moment, onze telepathieën ten spyt dan? vorig jaar ging mollie ook al 'ns een keer ergens in denemarken logeren, toen zei ze nadien:"snachts in bed heb ik wel eventjes geweend."
    okay dan...
    gaan lezen, subiet. wat een té grote stapel té interessante boeken, op myn erg brede nachtkastje (in praktyk val ik wel na vyf blaêren al in slaap...) ben echtwaar zelfs "tom jones" aan het lezen, van de achttiende eeuwse henry fielding...

citaat vd week

henry fielding (1707-1754)

column streekkrant editie kempen




NIEUWE WARANDE

Het is zover: de lang aangekondigde verbouwingswerken aan de Turnhoutse cultuurtempel de Warande zijn begonnen. Zowel de schouwburg als de toneeltoren worden gerenoveerd, en het speelvak wordt vergroot. Wat, alles bij elkaar, ongeveer 15 miljoen gaat kosten; dat wil zeggen: peanuts, als je nagaat hoeveel centen er deze dagen naar drones gaan, naar straaljagers en naar de weddes van onze parlementariërs in het algemeen.

De Warande zelf is in ieder opzicht historisch. Vandaar ook haar naam. Met een "warande" werd in de lage landen reeds in de middeleeuwen een besloten jachtterrein aangeduid, doorgaans eigendom van voorname families. Eeuwenlang waren er verschillende soorten warandes, afhankelijk van op wat voor wild men nu eigenlijk wilde gaan schieten; gedenk de ook in negentiende eeuwse teksten vaak opduikende "konijnenwarandes" en "hertenwarandes", alsook de speciaal voor Obelix uitgevonden "everzwijnenwarandes". Waar heden het cultureel centrum ligt, was eeuwenlang een felbegeerd jachtterrein van de Hertogen van Brabant.

De eerste plannen voor onze eigenste Warande werden gemaakt in 1962 - ter situering: ikzelf moest toen nog worden uitgevonden, maar The Rolling Stones bestonden toen al precies één week. Pas tien jaar later, in 1972, werd het voltooid; nog steeds ruimschoots op tijd om zich een van Vlaanderens àllereerste cultuurcentra ooit te mogen noemen. De toenmalige nationale minister van cultuur, Frans Van Mechelen, was een geboren Bink; dit zal er wel iets mee te maken hebben gehad. Het resultaat was een architectonisch wonder van mooie, warme kleuren, organische, ronde, uitdagende vormen en van boven tot onder natuurlijke stenen. Er hing jarenlang een atmosfeer van rust én spanning, van luxe én werkkracht. De schouwburg zelf, die tot dusver onaangeroerd bleef, getuigde er alleszins tot gisteren nog stééds van; een luxueuze, als belangrijk aandoende én behaaglijke zaal, waar publiek én artiest steeds zeer graag kwamen.


Dat die schouwburg inmiddels verouderd was en moést worden vernieuwd, dat kan niet anders. Maar toch houd ik nu mijn nederige hart een beetje vast. De verbouwingen die eind jaren negentig in de Warande plaatsgrepen, hebben haar warmte in ieder geval goeddeels kapotgemaakt. Nu ineens overal die spierwitte, steriele muren, dat ziekenhuis-achtige, dat harde. De nieuwe, zeer witte zaal de Kuub; de nieuwe, overdreven witte drinkfoyer De Krinkel; de steriele inkomhall (nu zonder die luie zetels van weleer), en zéér zeker ook de erg recente, spierwitte ondergrondse fuifzaal, alle schieten ze tekort in een vergelijking met de veel meer gezellige Warande van wijlen Anthonis. Dus laten we bidden tot God dat de schouwburg zijn authentieke sfeer wél mag behouden.

-end


afterLink

maandag 29 augustus 2016

maandagbunnie

tapster in café de pelikaan

prent vd week

(c) bervoets

agenda dees week

voor de mensen:

te zaterdag: poëzie-sleep-in in deStudio,  antwerpengrad

te zondag: driemaal live met gert jochems op fortbom, mortsel


voor myzelf:

te maandag savonds: regisseren toneelgroep veredeling

te woensdagmiddag: gaan zwemmen in lakonia

ten donderdag en te vrydag in de namiddag: repeteren met gert jochems

wat deed je te zondag

zo ver is het gekomen; ik arriveer op de cultuur-markt, in de drukte;- en: het eerste dat moet worden gedaan: wegvluchten... naar een stil plekje aan de schelde-rivier... pas na een halfuur kon ik terug het mensen-bad in...


die schelde is toch echt wel verdomd mooi he...

vandaag voor de eerste keer ooit een halfuur materiaal staan spelen uit myn in progressie verkerende voorstelling "don vitalski's gloednieve humor- en lach-show"...

de man-to-man-repetities de voorbye week, legden me geen wind-eieren, het ging ten eerste vlot, doch het was ten tweede een kei-groot plezier om te doén; nieuw!! nieuw!! nieuw!!

ik ben héél erg tegen optredens met zonnebril (te gemakkelyk en te vlak), maar in déze context was dat zeer naturel...

snor en lang haar is voor humor ook wel goed, straks weêr spelen met gert jochems dus vandaar dat ik het weêr zo laat groeien...

in het publiek bart van herck en nathalie cuyvers, twee elckerlyc-acteurs...

te snel om te worden gephotografeerd waren hier ook: de familie turpin, de familie sevenans, de familie lea vissers...

eigenlyk ben ik niet slecht bezig;

het is cultuurmarkt - en daar heb ik een rendez-vous (niet een toevallig tezamen vallen, doch een rendez-vous), met, toch maar mooi, al zou je het niet zeggen, de directeur van deStudio en de directeur van den arenberg...

lino boodts sinds zeer lang nog eens teruggezien...

hy deed weêr 'ns een commerciële actie, ditmaal voor ricola...

volgende week gaat 'ie tezamen met geert beullens weêr naar bolsena, italië - daar zyn we heel ooit wel 'ns met z'n drieën naartoe geweest dwz geert lino en kik...

lectuur

opmerkelyk genoeg waren er dit jaar op de cultuurmarkt ook twee boekenstalletjes present; één van epo en één van die tweedehands boekhandel in de quelinstraat. als je boeken aankoopt via het internet, verzamel je erg gericht; aan zo'n stalletje koop je dingen aan die je eigenlyk niet zo begeren, maar dan toch; 1. de biografie van jan van nylen; 2. een photoboekje van boon; 3. het dagboek van bob van laerhoven ("dagboek van een pendelaar", uit 1995); 4. de biografie van wannes van de velde, zelfs.

op de heenweg zag ik het lyvige "nagelaten werk" van daniel robberechts (zie photo). ik dacht: die neem ik straks wel meê, daar gaat toch geen kat naar omzien. evenwel:"hey, daarstraks zag ik hier een boek van daniel robberechts." "ja - die meneer daar is er net meê weg."

-end


afterLink

zondag 28 augustus 2016

zondagbunnie

het rendier
rent
in het rivierenhof

prent vd week

(c) enak baeken

agenda

vandaag, te zondag, om 13u:

don vitalski




gloednieve humor- en lach-show!!

live op de cultuurmarkt, meer bepaald de grote markt...








waar was je te zaterdag

sint-pieterskerk, gent,
voor het jammerlyke afscheid van mia, de moeder van julie...

namiddag

kapitein winokio goes classic in het rivierenhoff...

avond

nele
vergadering
ivm de try-out die ze gisteren deed,
en die ze morgen opniéf doet...

nacht

morgen première op de grote markt, dus vandaag voor de vyfde nacht op ry ultra-intiem wezen "try-outen", deze keer voor idris sevenans en ruige robie.

daarmeê spontaan vier nieve grappen by uitgevonden...

zena

afterLink

-end


zaterdag 27 augustus 2016

zaterdagbunnie

nele bauwens
on the road

prent vd week

(c) steven naus

wat deed je te vrydag

ik kreeg een zeer meditatieve dag cadeau, van lezen, schryven, ysberen en adem-halen...

actie

wél kwam van twaalf tot drie gert jochems langs, en hebben we, op relaxte wyze, doch met buitengewoon vruchtbaar effect, aan een gloednieve "sketch" gearbeid; "de sketch van de begrafenis-ondernemer." echt goéd!!...

avond

savonds op het zuid
nele haar àller-eerste publieke try-out...

zeer dapper, en ook zeer leerryk...

én dan ook nog eens zeer warm...

daarna zélf m'n éigen nieve toneel-tekst gedeclameerd voor katja loef in het elzenveld-park...

vervolgens op het overbezette terras van "den thalamus" m'n gehele toneeltekst nog een twééde keer opgezegd, deze keer voor bert lezy.

jy zegt:"dat is rondhangen, dat is niet werken," maar je hebt er juist geen idee van hoeveel je daarvan opsteekt. je verhààl vertellen, en/of je moppen vertellen op zo'n chaotisch terras is net ultra- leerryk, en zelfs is er geen significant verschil met een theaterzaal... het komt overal neêr op: de omgeving, hoe die ook is, in je opnemen, en dan daarop je VERHAAL neêrzetten...

charles maria nelson jarvis...



opmerkelyk: ik ben niet de énige die van onze dagelykse telephoons onderhand balloony wordt; hy zegt ook zelfs:"vaak wil ik gewoon de hoorn ingooien en uitroepen Fuck This!!..."