woensdag 31 januari 2018

dinsdagbunnie

ikzelf









ooit, twintig jaar geleden, speelde ik 15 seconden meê
in een aflevering van de soapserie "spoed".

die aflevering is vandaag heruitgezonden...

ik speelde deze travestiet
(die een relatie had met een andere travestiet,
die werd gespeeld door frank dingenen...)

als je écht niks beters te doen hebt:
https://vtm.be/video/volledige-afleveringen/id/257502634936000

prent vd week

zoals de hele wereld weet, kan rocco james conan, hoewel nog een kleuter, reeds lezen en schryven.

hier zyn drie wensen:
-lang leven
-later coureur worden
-ik wil kakryk worden

linkie

eigenhandig m'n eigen wiki-pagina aan het aanpassen geweest. een paar mensen, ik weet niet wie, waren zich daarop aan het uitleven geweest, tot het een onleesbare bry werd. nu is het weêr een compact en overzichtelyk ding...

waar was je ten dinsdag

drie afleveringen na mekaâr gezien van "little big lies".

dan voor het eerst sinds veel te lang de kinderen nog eens van school gaan halen...

babysitten is gemakkelyk

-end


afterLink

dinsdag 30 januari 2018

dinsdagbunnie

yvonne naenen,
myn moemoe...

prent vd week

(c) pim bethlehem

waar was je te maandag

overdag naar vosselaar, lokaal de voskes, voor een repetitie.

zelf woonachtig in de august sniedersstraat, moést ik hier wel eventjes halthouden: de renier sniedersstraat, het kleine broêrtje van august snieders...

de repetitie was pas om 13u, maar pas onderweg zag ik in, dat ik my al de gehele dag lang aan het vergissen was; ik was een uur te vroeg opgestaan, én een uur te vroeg in de wagen gestapt.
    het goeie was dat ik daarom eindelyk nog eens langskon by myn grootmoeder, in het rusthuis in beerse.
   ze was niet op haar kamer; toch ging ik daar even binnen - en: wat tref ik midden op haar tafel? een groot kaft - met daarin niks anders dan krantenartikelen over myzelf. terwyl ze dus totààl niet wist dat ik ging langskomen.

dan kon ik haar vinden in de eetzaal.

ze zegt zelf: een halfjaar geleden dachten we natuurlyk allemaal dat ik zou doodgaan. maar ja, ik ben toch terug rechtgekomen.
    ze zag er wel zeer goed uit en praatte levendig, maar ik mocht er getuige van zyn hoe ze een ring die ze levenslang gedragen heeft, moest afleggen; haar vinger is er te dun voor geworden; ze zwaaide met haar hand en de ring vloog eraf, naar het andere uiteind van de kamer. ze stopte de ring in een doosje, zeggende: die kan ik dus niet meer dragen.

vervolgens gerepeteerd by "de voskes", van 13u tot 16u, voor de musical rond guido belcanto...

een quasi volledige crew en met zelfs producent kris eelen voor een eerste keer present...

by momenten zit er al wat vuurwerk in. maar het is een wandelen door struikgewas, wetende dat na véle dergelyke wandelingen er zich een paadje zal vormen...


-end

ook hellboy kykt naar frankenstein

maandag 29 januari 2018

maandagbunnie

de dochter van gregory fratteur

zondag 28 januari 2018

prent vd week


agenda dees week

te maandag, overdag: repetitie musical belcanto

ten dinsdag, overdag: meeting met m'n theaterdirecteur, wim schuur van garifuna

te woensdag, 31 jan:"sherlock holmes," lezing in sint-truiden

ten donderdag, 1 feb: tezamen met van bendeghem en braeckman te gast by "van gils en gasten"

weekend: drie verjaardagsfeestjes voor mollie

actua

servais verherstraeten is vandaag jarig

waar was je te zondag

live in den opera,
met een lezing over louis coetermans,
afgewisseld met dez mona...

alwéér een zalig event,
2018 is gewoon helemaal volmaakt begonnen...

jurgen jaelinck...

hier rechts net buiten beeld dick turpin en monique bol, welke laatstgenoemde zonet een literaire prys won in ronse...

rocco frateur,
het jongste zoontje van gregory dez mona...

alléén déze twéé mensen
hadden wél al van coetermans gehoord,
komende van putte...

ze polsten of ik niet het verhaal kon vertellen voor het davidsfonds ook, ooit...

ik droeg die dag een kamerjas - en een fez;
op bestelling van prinses riki...

terloops nam jeroen olyslaegers
van tzum de literaire prys in ontvangst
"mooiste zin van het jaar"...


de auteur die ik op de boekenbeurs wel eens adviseerde, subiet rap zyn nobele naam opzoeken...

de jongensgod thys delbeke


wist me met zyn introducerende instrumentaal aan de piano toch hard te verbluffen...

nana ramael
met haar nieuwste kind
en haar zus

de redactie van tzum...

dankzy die mensen trad ik lang geleden eens op in groningen, in de wintertuin;

die man rechts filmde toen dat filmpje van "hond vond ons tof"; inmiddels toch goed voor 3000 kykers;
https://www.youtube.com/results?search_query=hond+vond+ons+tof

de zus van nana ramael
en elise caluwaerts

anne baudouin

de schoonzus en de broêr
van jeroen olyslaegers

lena wieërs
hier naast het dérde lid van wylen the neon judgement...

column streekkrant editie antwerpen

EXIT ZONDAL

De ski-club Zondal gaat naar de maan. U weet wel: die grote, statige, indrukwekkend oprijzende roetsjbaan aan de horizont van de Ruggeveldlaan. Zelf heb ik er nooit gebruik van gemaakt. Hoverboarden vind ik wel tof, maar skiën jaagt mij een beetje angst aan. Eén vierde van de kwetsuren die tijdens het skiën worden opgelopen, heeft betrekking op de knieën, en laat dié nu net onze allermeest gevoelige gewrichten zijn... - of, eenvoudiger gesteld; ik ben een grote bangerik. Maar met die skipiste had ik wel degelijk een zekere binding. Ooit, in een ver verleden, had ik een lieve, mooie, jonge vriendin die in Wommelgem woonde, en die zocht ik liefst te voet op, voor een fijne doorweg langs het Rivierenhof. Zag ik, al stappende, die skipiste op den duur verrijzen, dan stegen tegelijk in mijzelf ook de amoureuze gevoelens allemaal op; doordat dit een teken was, dat ik mijn tortelduif stilaan benaderde. Maar goed, met die relatie is het allang weer gedaan. En met Zondal nu dus ook.

Nu een goed halfjaar geleden was ik present op het afscheidsfeestje aldaar. Een zeer droeve bedoening, bijna een begrafenis. De club heeft mooi vijftig jaar bestaan, da's een mensenleven. Je stond versteld van de verregaande, liefdevolle band tussen de clubleden onderling, die trouwens met meer dan zeshonderd waren. En wel degelijk heerste er flink wat rancune jegens het stadsbestuur. Dat zou nu, zeiden ze, overdreven fel inzetten op de indoor ski-piste in Aspen, die tent die drie maand geleden openging in Wilrijk. De voorzitter aldaar heet Yves Champagne, en da's een zeer mooie naam, die hem gegund is - maar voor Zondal is het een bittere pil.

Voor buitenstanders blijkt het onmogelijk om uit te maken, waar de neergang nu juist mee te maken heeft. Er is sprake van een conflict tussen de club Zondal en de uitbater van de piste. Anderen fluisteren dan weer dat de stad zelf erachter zit, die er graag een groot, recreatief zwembad zou neerzetten. Zelfs zou Studio 100 zijn interesse daarvoor reeds hebben betoond. Als dat waar is, gaat de Samsonisering van Vlaanderen dus onverbiddelijk voort. En nu, begin februari 2018, is het zover: de clubskiërs skieden op een bodem van gladde, dynamische borstels, en die borstels werden eergisteren, zodus, verwijderd. Wie die borstels heeft meegenomen, is niet helder; de club weet het niet, maar ook de stad Antwerpen kan er geen antwoord op geven. Men weet kennelijk alleen maar dàt het daar kapot moet - terwijl niemand ons kan zeggen hoe, of zelfs maar waarom.

colum streekkrant editie kempen

SOERLEPERWIJS

Geregeld word ik op straat aangeklampt door lezers van Deze Week, en vaak weten die mij dan te zeggen, dat ze enerzijds wel opkijken van mijn ongebreidelde kennis betreffende onooglijke Kempische gehuchten, maar dat ze er anderzijds zelf toch nog veel méér van afweten. Voor die commentaren ben ik ze zeer dankbaar, en nu meteen zou ik zelfs gebruik willen maken van een uitgebreide mail die ik zonet toegestuurd kreeg, van een zekere Alfons, die zelf woont in een stukje wildernis genaamd "Scheps". Dit "Scheps" ligt, kennelijk, vlak onder het centrum van Balen, en is dus op zichzelf reeds een klein publiek geheim.

"Maar," aldus deze Alfons, "De Kempen heeft nog zoveel méér te bieden!!" Want, zo vraagt hij zich af, waarom heb ik, tot dusver, nog nooit iets geschreven over Eindhout, in de volksmond genoemd "Endert"? Niet ver van Laakdal liggende, doet Eindhout Limburgs aan - tevens doordat ook de gemeente Veerle daar vlak naast ligt - wat ons meteen bij de songtekst brengt van oer-Limburger Stijn Meuris;"Als ik 's nachts door Veerle rijd / Tot spijt van wie het benijdt." Maar Eindhout maakt deel uit van het kanton Westerlo, en da's wel degelijk zeer Kempisch.

En voorts, zo gaat deze Alfons nog verder, waarom heb ik nog nooit iets geschreven over Zoerle-Parwijs? De gekke naam stamt uit de zeventiende eeuw; toen was er, naar het schijnt, een zekere schatrijke meneer genaamd Perwez (aldus Parijs in de volksmond), die de kleine gemeente toen geheten "Soerle" eenvoudigweg opkocht. In de achttiende eeuw werd dat overigens "Soerleperwijs". Om eerlijk te zijn: ik kén de gemeente, ik heb er wel eens opgetreden in de prachtige, niet geringe, lokale theaterzaal, geheten de "Zoerla" - een plek waar je alleen maar naar terug wil, zo tof als het daar is. 

En dan nog "Schoonbroek", alias "Scheuhnbrok"; maakt deel uit van Retie, maar ligt er vier kilometer vandaan. Er wonen amper duizend mensen, maar die hebben wel wereldwijde bekendheid vergaard met hun jaarlijkse straatoptocht, tijdens dewelke ze blazen op unieke jachthoorns, die reeds eeuwen lang van vader op zoon worden doorgegeven. Het probleem is, als je over déze uithoek van Retie spreekt, moet je ook de vele àndere kronkels van Retie in ere houden: Hodonk, Looiend, Obroek en Den Brand. En Arendonkenaren gaan dan weer uitroepen: waarom niks over de Voorheide, alias "de Vraai"? In Baarle-Hertog grijpen ze naar hun goedendag om mij af te dreigen waarom niet iets over Zondereigen!!" En ga zomaar voort - er zijn, in dit rijke, onoverzienbare Kempische landschap, meer gehuchten dan mensen...

-end


afterLink

zondagbunnie

bunnie in oostduinkerke

agenda

subiet, zondag, van 14u tot 15u: een korte lezing over louis coetermans, de rykste antwerpenaar ooit, in afwisseling met dez mona...

onderschat/overschat

onderschat: de invloed van de elpee "psychocandy"

overschat: het belang van de voedselschyf

naar waarde geschat: een rondpunt als alternatief voor een kruispunt

waar was je te zaterdag

overdag een béétje kunnen bybenen als huisvader, maar niet gedurig genoeg;

op naar oostduinkerke, niet echt by de deur, voor een zoveelste sherlock holmes-lezing... uiterst eenvoudige bevalling... fyn sfeertje...

volgende week komen we met z'n gedrieën op "van gils en gasten", om over die lezingen te praten...

jean-paul van bendeghem met een schoonzus

johan braeckman met zyn aanhang...

bvb die kerel naast hem, heeft deze sherlock-lezing al drie keer gezien...

state of being, 28 januari 2018


het gaat eventjes hard... iedere dag een volstrekt ander ding... maar dan wel oprecht iédere dag... en nu dus zelfs op en zondag, da's best deoriënterend... dwz, hoewel ik wéét dat het vandaag een zaterdag is, toch belaagt my het gevoel dat er morgen, rond ditzelfde uur, nog eerst een vrydag gaat moeten komen... voor de kunst van het performen is dat trouwens een goeie zaak; niet weten hoe laat het is. daarom juist, dat zoveel op zich onschuldige rockartiesten, toch aan de drugs zitten; een mens speelt beter als hy niet weet wààr 'ie staat - zo heeft keith richards ooit eens, men zegge, staan spelen in boston - onderwyl hy er heftig en warempel van overtuigd was, nog in engeland te toeven (hy had een black-out gedurende de integrale vliegreis); maar: hy speelde toen, in boston, toch zeer goed (vooral "honky tonk women"...)
    enige nadeel is heden, dat ik m'n twee kinderen te weinig op schoot heb, byzonderlyk de onderneming om 's avonds, by bedtyd, voor te lezen voor mollie, vind ik iets erg belangryks...
    maar - okay, volgende week gaat het weêr iets kalmer aan...
    en inmiddels ben ik zodus, ongemerkt n gratis, wéér een jaar ouder geworden... ook op deze blog; myn eerste blog-item ooit, dateert van 28 juli 2006... aldus: op het ogenblik ben ik, lezers, m'n twaalfde jaar bloggen aan het voltooien... toén, twaalf jaar terug, had ik nog geen leesbril nodig. toén had, voorts, niemand ooit geloofd, ooit van z'n leven, dat ik überhaupt, op een dag, een waarachtige relatie, laat staan kinderen zou hebben... ik had toen geen rybewys... wel kwam kik toen iedere dag op tv, en ik was schatryk. maar: vandaag ben ik gelukkiger. gelukkiger dan vandaag kan eigenlyk niet.
    oké jongen, stop er maar weêr meê.
   

verdwaalde photo

de gezusters deganck met hun ons onlangs ontglipte moeder

-end


afterLink

braeckman over het paargedrag van waterhoenen

zaterdag 27 januari 2018

zaterdagbunnies

jar

prent vd week

(c) robert home

agenda dees weekend

vandaag, te zaterdag:"sherlock holmes-lezing", in oostduinkerke

te zondag, om 14u:"louis coetermans-lezing", den opera, antwerpen

alternatieve feiten

ingezonden door schiele-specialist srg...

waar was je te vrydag

victor glorieux in het stadsmagazyn... ik beleef een heerlyke golf, dezer dagen... opnief 100 minuten aan één stuk door raak schieten... ook de musici in waarachtige topvorm...