tamelyk veel huiswerk alweêr. dus toch de boel hier, op dez blog, opnief kort houden.
een rustige maandagmiddag, niemand in huis behalve myn heerlyke zelf, met wie ik vandaag goed opschoot. voortgeknutseld aan de voorstelling "gedichten en gedachten", dewelken-ik te woensdag nog eens breng, in een woonkamer in 't stad.
om zeven uur savonds is luv by mensen twee straten verderop een nieve oude laadkast gaan ophalen, gratis, voor in de linkergarage, die dienst doet als opslagruimte. derhalve die garage nog eens aan de kant gezet, maar niet heus. iemand moet voor ons naar het stort ryden, sinds de verhuis van het containerpark hier op het noord, kan ik het zelf niet meer opbrengen. dat vorige containerpark, daar was ik echt verliefd op, daar liep ik iedere twee maanden wel minstens één keer in de rondte, met rotzooi en aanverwante. maar nu blyft het dus staan en ophopen.
terwyl ik dit neêrschryf, is myn dochter tegen my aan het aanbabbelen - ik kan my haar niet inbeelden in niet-babbelende toestand, tenzy voor tv. het gaat nu weêr over die vogel wier leven ze onlangs gered heeft, die vink. "is dat écht dat die daarna nog bedankt is komen zeggen?" dat verhaal heb ik al 'tig keren moeten vertellen.
de woonkamer geraakt niet echt goed opgewarmd, voorts. maar: met m'n kamerjas aan, is het toch haalbaar. aldoor muf warm in huis, is ook niet goed...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten