dan kon ik haar vinden in de eetzaal.
ze zegt zelf: een halfjaar geleden dachten we natuurlyk allemaal dat ik zou doodgaan. maar ja, ik ben toch terug rechtgekomen.
ze zag er wel zeer goed uit en praatte levendig, maar ik mocht er getuige van zyn hoe ze een ring die ze levenslang gedragen heeft, moest afleggen; haar vinger is er te dun voor geworden; ze zwaaide met haar hand en de ring vloog eraf, naar het andere uiteind van de kamer. ze stopte de ring in een doosje, zeggende: die kan ik dus niet meer dragen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten