valery legon
sofi
zondag 31 januari 2021
prent vd week
dit heb ik ooit ook wel eens meêgemaakt, ik kryg de kriebels als ik er nog maar aan terugdenk...
dakkan / dakkanni
dakkan: een manier vinden om dries van langenhoven achter de tralies te krygen.*
dakkanni: denken dat je zelf een slechtere chauffeur bent dan de chauffeur in de wagen vlak voor je.
(automatische correctie maakt daarvan kennelyk vanzelf "van slangenhoven"...
pech en geluk
pech: geurhinder in de straat - toch hopelyk niet afkomstig van het waterzuiveringsstation aan de schynpoort?? want in dat geval zyn we nog niét aan de nief patatjes...
geluk: subiet wordt er een hamburgerschotel aan huis geleverd...
weird superhero
haar voornaamste superkracht: bacteriën commanderen...
stopt vermoedelyk nooit echt...
dode schryver
grant allen.
1848 - 1899.
geboren in wolfe island, canada.
fel verdediger van de evolutietheorie.
naar school gegaan in engeland (oxford).
schreef aanvankelyk voor wetenschappelyke boeken, over bloemen en insecten.
1895: "the woman who did", schandaalsucces, over een erg zelfstandige vrouw, die zich op den duur genoodzaakt ziet om zelfmoord te plegen (namelyk om haar dochter te redden van haar kwalyke reputatie.)
1889: "the british barbarian", science fiction avant la letters; england beschreven als één grote zeer primitieve stam.
op zyn sterfbed dicteerde hy zyn laatste stukjes letterkunde aan zyn beroemde buurman: sir arthur conan doyle.
state of being, 1 februari 2021
1. the ink spots. niet alleen die twee songs van "the singing detective", maar àl die hun liedjes. is jaren 30 en 40. hoe komt het dat zo'n zachtaardige muziek gewoon per definitie niet meer kan worden gemaakt, hoe kunnen we allemaal zo hard zyn geworden.
2. actua. protesten in brussel. "onze kinderen zullen niet eens begrypen in wat voor dictatuur we leven!" myn antwoord: ga in rusland wonen. ga naar noord korea. ga naar china. en kom dan pas nog eens terug. uilskuikens!
3. je verneemt van relaties die het voorbye jaar uiteen zyn komen te vallen, vanwege te langdurig te dicht op mekaâr. in myn eigen biographie is het net andersom; ik word alsmaar meer nog méér verliefd op luv, ik heb luv nog nooit zo hard begeerd juist als deze dagen. het is echt een begeren alsof we niet tezamen zyn, een letterlyk "hunkeren naar".
4. die boekjesverkoop is iets abstracts. ze neemt geen hoge vlucht, de laatste tyd. maar ziehier: myn minst goed lopende boekje, "mary shelley schreef frankenstein"; vandaag moest ik opeens inzien, dat die voorraad er zelfs byna door is. dat is slechts ten dele goed nieuws, want dan moet er weêr een herdruk komen...
5. de schat van scharlaken rakham... dat album nog eens helemaal gelezen... toch wél had hergé het by het rechte eind, wanneer ie het de mensheid verbood om nà zyn dood nog nieve kuifjes te maken. dat zou hetzelfde zyn als nieve romans rond joseph k., nà de dood van kafka.
6. hoewel - ik zal my eraan zetten: "das schloss - the sequel"...
7. morgen (maandag) komt tim clement by me langs, om de presentaties op te nemen voor de viérde aflevering van onze podcast, "de grote don vitalski radio show"...
8. notities met cyfertjes, zoals hierzo, zyn een byzonder goeie vorm... ze cutten de voegwoorden; en, of, nadat, hoewel eerder reeds, naarmate; al die tydversmos down the drain...
gastauteur
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
aflevering 15
Een behendig heksenjager is geen grootinquisiteur. Antwoorden afdwingen is altijd stom. Mag je nooit doen! Nu Kamiel ervandoor was en me duidelijk werd hoe Roosje nog altijd van hem hield, had ik hier niks meer verloren. Bijgevolg gaf ik een begripvol knikje in de richting van Hortensia om er stilletjes tussenuit te knijpen, met de staart tussen de benen.
Het principe van het begrip moment in de sterkteleer: een kleine kracht vermenigvuldigd met een grote lengte is evenredig aan een grote kracht vermenigvuldigd met een korte lengte. Aan deze zekerheid kon ik me zolang vastklampen. Meer nog: zij bood mij een uitzicht op een vervolg, bood mij de nodige troost om tussen de bedrijven door verder te werken aan de plannen om mijn modelhuis met de zon te doen meedraaien. Lengte vervangen door tijdsduur leek me thans meer voor de hand te liggen dan de strijd aangaan met Zwart of Grijs door de musical in mijn hoofd verder op poten te zetten. Want voor dat laatste moet je met z’n tweeën zijn, terwijl het ontwerpen van een dergelijk hydraulisch concept zeker veel moeite en eindeloos geduld kost maar tenminste in je eentje wellicht technisch uitvoerbaar.
Na een snelle pan spek met roerei, sloeg ik thuis opnieuw mijn boeken open. Alleen al de berekening op welke schaal de maquette in de praktijk het best zou worden gerealiseerd, kostte mij de rest van de avond.
En geboeid als ik was, ging mijn bedrijvigheid ook op zondag door. Gelukkig waren er nog andere dingen te doen. Want zie, ook een architect moet eten, ook al zit hij met de meest stoutmoedige plannen. En precies zoals andere burgers, moet hij daarvoor op weg. Naar de slager. De groenteboer. De bakker. En precies zoals alle andere verliefde kwasten, schuimt hij hiervoor de buurt van zijn geliefde af, in de hoop haar toevallig tegen het lijf te lopen om zo, minder toevallig, een praatje met haar te slaan, op de hoek van een straat waar het zonnetje volop schijnt en de grijze somberte van gister vergeten wordt. Want zelfs al mag de hoop elkaar te treffen nog zo gering zijn, zij doet ons bewegen, zij stuwt ons voort. Zij doet leven. Dat is nu eenmaal zo.
WORDT VERVOLGD...
zaterdag 30 januari 2021
podcast
wat is er beter te doen op een zondag, dan achterover te leunen by een "radioprogramma over alles"
onderschat / overschat
onderschat: het gevaar op besmetting by het aanraken van mekaârs elleboog...
overschat: het youtube-channel-duo céline en michiel
naar waarde geschat: de disney televisiefilms uit de jaren '70; davy crocket en andere, dergelijke dierenfilms...
state of being, 31 januari 2021
goed aan het werk aan m'n zombie-boekje, ik denk savonds telkens: "jahwe - ik ben, eigenlyk, opgebruikt, onderhand; alleen al door die onophoudelyke cascade van wat heet, lezers, het alledaagse huishoudgedoe; ik zal me dan maar, denk ik, zonder veel ambitie, gewoon voor één flink uur exact, aan die schyftafel neêrzetten, zien hoe ik de tyd nog dood, maar zonder enige verwachting of ambitie"; maar in de praktyk sjees ik dan vanzelf drie, vier uurs aan één stuk door, zonder moeite, zuiver en alleen vooruitgeblazen door myn eigen nieuwsgierigheid naar het verhaal...
om halfvyf snachts doodop te bed - toch nog, knokkend tegen de vaak, vier minuten in stripverhalen lezen, zoals dit nu al een flink tyd een mode betekent, een mens geen romans of biographieën kunnende consumeren na zélf zonet urenlang aan het schryven te zyn geweest.
om halfvyf snachts doodop te bed - toch nog, knokkend tegen de vaak, vier minuten in stripverhalen lezen, zoals dit nu al een flink tyd een mode betekent, een mens geen romans of biographieën kunnende consumeren na zélf zonet urenlang aan het schryven te zyn geweest.
gezwind uit de veren rond halfelf; vrede in huis, rocco james conan aan de piano; op naar merksem - hoe vreemd, een "optreden"... eenieder zeer vriendelyk en bedaard, er is wel "fun" in optreden, maar eigenlyk zou het nooit mogen worden georganiseerd... die stuntgedichten ken ik nauwelyks meer, die vergen een virtuositeit waarop je moet oefenen, zoals op een muziekstuk... maar de haperingen en versprekingen hadden zeker ook een charme, die vormden dan weêr een springveer tot een blik achter myn keukengordyn...
rond vyf uur alsnog door de sneeuw naar de beo stripwinkel, een zeer boeiend gesprek met tony visconti in myn earplugs. de tyd van de echte rock&roll-legendes, van de echte rock&roll-gebeurtenissen, is helemaal voorby, hoe jammer; alsof de goden zyn gestorven...
dreamer
gastauteur
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
aflevering 14 B
‘Dan is dat voor eigen rekening, zou ik zeggen…’
Hiermee was Hortensia het niet eens. Meewarig schudde zij het hoofd. Nu begreep ik wel dat moeders, van zodra het over hun kinderen gaat, anders tegen de wereld aankijken. Zij volgen niet de nuchtere rede van de buitenstaander die, zoals ik hier, om zalvende redenen daarbij wel eens van leugentjes durven gebruikmaken. Tegen haar kon niemand op. Als redmiddel was ik enkel op Roosje aangewezen. En zo te zien, zou ik haar evenmin met een goedkoop trucje aan ‘t lachen brengen. Dus begon ik wat in haar smeulend vuurtje te poken.
‘Kamiel woont in een jagershut. Hij voelt zich goed! Heeft sinds hij vertrokken is een rossige baard. Zelf vond ik al die ruwe stoppels in zijn gezicht niet zo fraai!’
‘Zeg me eerlijk Ralph: met wie is hij?’
‘Ik zweer je: hij woont alleen.’
Tussen ons viel een lange stilte. Al was die stilte niet leeg. In mij groeide een riskante vraag. Waarom zou ik niet van de gelegenheid gebruikmaken om met mijn eigen verdriet voor de draad te komen? Geen tijd voor slagroomtaarten. Want zie, daarmee stampte ik alles wat ik sinds een tijdje al wilde weten als een leren voetbal op haar af. Bats! Recht in haar sneeuwwit gezichtje!
‘Ik had altijd gedacht dat hij je broer was. Mis! Hij was veeleer jouw droomprins. Misschien zelfs jouw geliefde?’
Ik zag Roosje schrikken. Zij zette haar poesje op de grond. Waar ik had gehoopt dat een klaar en duidelijk antwoord zou helpen de hemel boven onze musical snel te doen opklaren, boog zij het hoofd, nam haar gezicht in beide handen en weende.
WORDT VERVOLGD
vrijdag 29 januari 2021
zoveel mogelyk / zo weinig mogelyk
zoveel mogelyk: de strijd aanbinden tegen het putinisme
dakkan / dakkanni
dakkan: een vliegreis voltrekken zonder één seconde héél eventjes te bedenken dat je best wel eens zou kunnen neêrstorten...
dakkanni: man en vrouw tezamen in één auto gedurig bezig met verloren ryden: zonder dat er tussen de twee enigszins geruzied wordt...
pech en geluk
pech: hoe berichten rond de vaccin-industrie het nieuws helemaal overwoekeren.
geluk: "de kempenkrak" en "chef-kok" liggen sinds vandaag ook in de standaard in antwerpengrad.
onderschat / overschat
onderschat: het probleem van de ochtendlyke combinatie koffi + tandpasta
overschat: het personage "sonja" in schuld en boete
naar waarde geschat: de dansstyl "hakken"
alternatieve feiten
2. het merendeel der mensen die bydragen leveren aan wikipedia is mannelyk; de meest gemiddelde wikipedist is 26 jaar oud.
3. de schaarst gebezigde taalversie van wikipedia is het cheyenne, goed voor 15 gebruiken en een kleine honderdtal artikels.
4. het indianenvolk de cheyenne, die zichzelf de "tsitsistas" noemden, een naam die myn spellingcorrector herkent want die wilde er gelyk een hoofdletter voor zetten, gingen vooral voor de byl met de goldrush in colorado, rond 1850.
5. de prent hieronder, "de victoriaanse pyprokers", werd door s. jennings getekend in 1850; de zeer populaire kleien pypjes hier afgebeeld werden meestal gerookt met de mond toe, zodat erg veel victorianen grote gaten hadden in hun voortanden.
6. dit was: roken - 26 jaar oud; 26 jaar oud - wikipedia; wikipedia - cheyenne; cheyenne - 1850; 1850 - roken.
evaluatie: 4 op 10. cyfers en data zyn gemakkelyke, en dus niet zo'n boeiende bruggetjes.
weird superhero
marvel
gespecialiseerd in dingen doen die onmogelyk zyn
ik begin te vermoeden dat dit niet stopt...
verdwaalde photo
jammer dat er toén nog een internet was...
state of being, 30 januari 2021
in de voormiddag aflevering vier van "de grote don vitalski radio show" uitgetekend. in de namiddag schoolwerk verbeterd en in rapporten opgetekend. in de vroege avond met alleen luv in huis een vreemde rust; de beide kinderen uithuizig zo laat op de dag: dit hadden we nog nooit meegemaakt.
voor rocco james conan voorgelezen uit maarten toonder; tom poes en ollie b. bommel. rond elf uur naar "de afspraak op vrydag" geluisterd, intussen de werkkamer flink opruimend. dan toch weêr hard voortgewerkt aan het zombie-boek, dat opeens een byzonder mooie vorm begint te krygen - eindelyk! de aanhouder winne!...
altyd maar prince uit de boxen: omdat dat voor my een manier is om in het getouw te blyven, zoals jy zeer laat snachts nog koffi drinkt.
gastauteur
door onze correspondent robertus baeken, vanuit de korenvelden van salem...
aflevering 14
Ik belde bij Hortensia aan. Sneller dan verwacht stond ik oog in oog met Roosje. Het luchtte me op dat haar jonge meisjesgezicht niet het geringste spoor van verdriet of rode vlekken meer vertoonde. Wel hadden haar ogen nog diezelfde zorgelijke blik, alsof zij geen enkele mogelijkheid meer zag te ontsnappen aan het ongeluk dat hun gezinnetje was overkomen. Die ogen moesten snel worden opgeklaard. Daarvoor was ik hier. Met de twee poesjes in mijn armen. Met mijn boodschap. Het nieuws waaraan ik een zo gunstig mogelijke draai gaf.
Dat ik in het bijzijn van Hortensia slechts twee in plaats van drie van die zwartwitjes aan hun gespreide armen kon overdragen, heette al een dikke tegenvaller. Vooral voor Hortensia die het erg op Pitou had staan.
‘Als ik dat op voorhand had geweten… Maar natuurlijk is ‘t nu te laat!’
‘Dat was één van de redenen waarom ik je naar Saint-Hubert wou vergezellen!’
‘Om welke reden dan nog?’
‘Kamiel overhalen terug naar huis te komen! Dat is jou dus niet gelukt.’
‘Dat zou niemand lukken! Geloof me, als boswachter zit Kamiel ginds goed op zijn plaats. En hij verdient er nog een ferme duit aan ook!’ Vanaf hier richtte ik me uitsluitend tot zijn bestolen moeder. ‘Hij heeft me zijn woord gegeven. Je krijgt elke euro tot de laatste cent van hem terug!’
‘Daar gaat het niet om. Welke toekomst heeft een boswachter? Vertel me dat eens!’
‘Je hebt gelijk. Maar zoals elke volwassene hoort hij zijn eigen leven en toekomst zelf in te vullen. Niemand heeft het recht dat in zijn plaats te doen!’
Hortensia mompelde.
‘Wat zei je?’
Op mijn vraag verhief ze haar hese stem. ‘Hij loopt zijn ongeluk tegemoet!’
Wordt Vervolgd...
donderdag 28 januari 2021
pech en geluk
geluk: het trucje om myn geboortedatum te veranderen op FB, heeft gewerkt; hooguit tien felicitaties, en niks van de automatische wensen, die toch niks voorstellen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
