het is een moeilyk schryven, vannacht... de klok wyst ons wel aan hoezeer we reeds vér voorby twee uur leven, maar toch is d'r veel herrie op straat, namelyk hier vlak om de hoek, alwaar een speciale vuilnis-ophaal-dienst aan de slag is met knetter-veel drukte. de gebruikelyke vuilniskarren van het noord, die dagen op donderdag pas op, in de prille morgen; doch specifiek voor het schoolgebouw van het sint-maria komt er steeds snachts reeds een aparte dienst langs, by wyze van voorbode. het geluid is morbide. ik houd er wel van, maar het drukt toch alles plat.
m.a.w., het is moeilyk om myn gedachten te verzamelen...
in het vroeg van de middag gingen we zwemmen in lakonia, vandaag. maar de beiden kinderen hadden een slechte nacht achter zich, dus terreurdreiging alom. mollie bloem stond geregeld, om de meest belachelyke aanleidingen, te blèren met haar zwembandjes aan haar enkels, en rocco james conan, die lag de helft van zyn tyd zelfs letterlyk te slapen - met zyn voeten wel in het water.
vervolgens, rond den drieën, moest ik naar het badhuis, voor een vergadering met dave van gestel, betreffende ons festivalletje aldaar, plaats te grypen op 15 en 16 september... het programmeren liep stroef tot dusver, maar vanmiddag bereikten we toch een doorbraak. nu alleen nog cultuurschepen philip heylen opbellen.
weêr thuis gekomen, een tydlang tezamen met rocco james conan computer-spelletjes liggen spelen, in de zetel. hy is er drie - en: ik speel nu ongeveer op zyn niveau. op die manier hoop ik met hem meê te mogen groeien, teneinde zo, binnen twaalf jaar, eindelyk kennis te mogen maken met dit wondere universum - de "games..." het is niet omdat ik er niks van kàn, dat ik het per definitie wil afkeuren - wel integendeel.
tussen de soep en de aardappelen door, ook voortgelezen in de biografie van wannes van de velde, alsook in de sombere maar toch interessante dagboeken van daniël robberechts; maar vooral,- het boek ligt hier al jàren -, een flinke knauw doorgelezen in het oorspronkelyke boek "mein kampf" van, inderdaad, de uitvinder van de tweede wereld-oorlog. vroeger geraakte ik hier niet door, maar nu kennelyk des te eenvoudiger. je duizelt er wel van; wat hiér allemaal zwart op wit op papier staat gezet - nog méér als je bedenkt dat ooit, althans een tydlang, iédere duitser dit boek in huis had staan...
als ik lees, is het normaal dat ik hier en daar een zin of een passage onderstreep, maar met "mein kampf" is dat een rare bezigheid...
dan weêr met mollie op stap, naar park noord, in een verraderlyk warme namiddag-zon, droge bloemen plukken en andere kinderen gaan pesten in de zandbak.
al haar leven lang slaapt mollie extreem slecht, waarachtig problematisch. eêrgisteren deed ik haar zachtjes en deskundig twee wassen oordopjes in; er zeeg ogenblikkelyk een kalmte over haar neêr, en binnen de drie minuten was ze in slaap.
de volgende nacht vroeg ze natuurlyk meteen zélf naar die oordopjes. is dit evenwel verantwoord, voor kinderen? zeer zeker niet! maar: uitzonderlyke gevallen vergen een uitzonderlyke aanpak (à propos: is mollie dan wel "een uitzonderlyk geval"? myn moeder heeft een tachtigtal kinderen opgevoed, als moeder, onthaal-moeder, buurvrouw en veelvoudige tante; in alle denkbare pedagogische situaties hoorden-ik haar steeds alleen maar zeggen, dat dit of geen voorval "typisch" was; elk gedrag dat zich voordeed, heette "evident"; iedere oplossing voor de hand liggend; alleen by sommige capriolen van mollie toen ze nog een baby was, sprak myn moeder soms verbysterd uit:"dit heb ik nog nooit meêgemaakt.") dus: eerst hebben we haar die oordopjes toch maar niét teruggegeven; maar: na een anderhalf uur van gestechel, gejammer en gehassel, toch weêr voorzichtig die wassen dopjes ingebracht - en ziedaar: opniéf BINNEN DE DRIE MINUTEN IN SLAAP.
dat kan ook moeilyk anders; niet alleen hoor je niks meer als je dopjes in hebt, en kryg je dus ook niks meer naar binnen; bovendien kan je ook niet meer naar buiten reiken; je moét wel imploderen (maar: het moeten wassen oordopjes zyn, al die andere soorten zetten druk op je oorbuisjes en irriteren zodoende.)
vanmiddag, wandelend door de august sniedersstraat met de zonne in myn aangezicht, kreeg ik allerlei toffe invallen, speciaal om "straks" (dwz "daarnet"), deze blog meê in te vullen; doch kennelyk is er van die vele, prachtige invallen niet één terug naar boven gekomen - jammer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten