overschat: roman polanski.
kim geybels. of de wereldse onwil om iemands eerherstel te bekrachtigen.
bruno tobback is de enige mens op wie van kracht is het predicaat: té sympathiek.
uit de vyf hitler-boeken die ik dit jaar heb gelezen, is dit ene citaat het meest spookachtig, komende uit "de tafelgesprekken". de dictator is hier in eigen persoon aan het woord. 29 oktober 1941, avond. hy haalt herinneringen op aan zyn excursie naar het veroverde parys. "Ik wilde de bevolking niet in opwinding brengen door mijn aanwezigheid. De eerste krantenverkoper die me herkende staarde mij verstomd aan. Ik heb nog steeds dat beeld in mijn hoofd van die vrouw in Lille, die me vanuit haar raam zag en schreeuwde:"De duivel!"
dat bovenstaande, is zeker en vast echt gebeurd. Is er verder wat gebeurd met die vrouw? Kon dit ongestraft passeren? Waarom bleef hem dit door zijn hoofd spoken? Het stemt wel enigszins overeen met het gegeven dat hitler de fim "the great dictator" van charlie chaplin heeft bekeken: namelyk twéé keer direct na mekaâr.
check:"het beeld" van paul rodenko.
het uiterst ranzinge razzia-verhaal van de wever: van cauwelaert voorspelt dat dit aan hem gaat kleven - maar natuurlyk is dit voor hem de beste reklaâm denkbaar, op exact het juiste moment. vermoedelyk zelfs door henzelf nu onder de aandacht gebracht. (cfr "the pussy-grabbing" van trump; ze zeggen:"nu gaat 'ie klappen krygen." net omgekeerd natuurlyk!!...) het beste bewys voor hoe extreem rechts de vlaming is: eender wie onze "minister van migratie" is, hy/zy staat bovenaan.
de mondhoeken, de gekartelde oren, de wenkbrauwen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten