begonnen aan m'n voorbereidingen voor de dovo. "de max havelaar", van multatuli. dit is inderdaad fyn werk, dat ik ook gewoon voor myzelf nog 'ns zou hebben willen opbrengen. er nu toch voor willende gaan, om die vyftienjarigen, zelfs anno 2019, dat prachtboek integraal, dwz helemaal, te laten doorlezen. en ook moeten ze een boel data gewoon vanbuiten leren (multatuli geboren: in 1820; congres van wenen: 1815. multatuli naar indonesië: in 1838. de max havelaar verschenen: in 1860. de camera obscura van hildebrand: 1850.) ieder van die leerlingen ook drie alinea's vanbuiten laten leren van het gedicht "saidja en adinda". gedaan met de pret-pedagogie!!
nu onderwyl ik dit alles noteer, verneem ik langs de radio waarom indonesië van hoofdstad gaat verwisselen; van jakarta, dat ten onder gaat aan uitlaatgassen en springvloed, naar balikpapan, in borneo, waar door die verhuizing de orang-oetan wel gaat uitsterven.
die lumbago, beter gekend als "het verschot", diewelke my eêrgisteren neêrtrof, zo drastisch dat kik gewoon niet op myn benen kon staan, is met 70% afgenomen. ik kan weêr stappen - maar nog niet touwspringen; wel dansen, maar nog geen disco; snelwandelen - maar nooit meer de hinkstapsprong.
waar deze camping vorige week werd overspoeld door meisjes, zyn het déze week merkwaardig genoeg byna alleen maar jongetjes. met stokken slaan ze mekaârs hoofd in, met gocarts nemen ze té scherpe bochten.
het weêr is erg drukkend. voor het eerst deze maand, is het snachts in deze caravan té warm. gelukkig kunnen zwemmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten